Emil er eitt år!

I stamtavla hans står det at han er født 17. januar, men han er altså født 18. januar. . Eg VEIT han er født 18. januar 2010, for den dagen starta eg det siste rallykurset eg haldt i Tananger. Eg har tenkt fleire gonger seinare, at det var mykje kjekt som skjedde den dagen, for WOW for nokre kursdeltakarar eg fekk gleda av å følgje dei neste to månadane!

Men, attende til Emil. Den litle gule skjønnasen min. Min! Som blei min fordi nokon andre ombestemde seg. Eller, Vetle eig han jo også, så det er eigentleg VÅR hund, men det er min hund. ;-) Berre ikkje sei noko til Vetle om det ;-)

Første dagen hos oppdrettar.

Her har han vore hjå oss i to dagar. Halsbandet har eg faktisk laga sjølv ved å makramea over ei remse fleecepledd. *Smeeeelt*

 

Eg har gjort meg mange erfaringar sidan han kom i hus, og ein av dei viktigaste må vera at eg aldri kjem til å få meg hund midt i flytting. Never ever again! Kvalpen fortjener all fritid, og fordi me flytta til Sørlandet (det er framleis rart å sei at me nå bur på Sørlandet, sjølv etter åtte månader her) etter at Emil hadde vore hjå oss i to månadar, blei pakking og utpakking noko sporadisk. Eg syns likevel han har takla flyttinga godt, og fann seg raskt til rette i det nye huset.

Den første tida var det veldig skummelt å ferdas i skogen, og han hoppa mykje på meg medan me var ute og utforska det me må kalla nabolaget. Dette endra seg gjennom sommaren, og før det første snøfallet kom i slutten av oktober, rakk han å bli særdeles varm i skjorte ute i skogen.
Han lærte seg å svømme og verkeleg KOSE seg i vatnet, og han har hatt besøk av Thassie, Tanja, Oliver, og Jesper. Ja, og eit kort, men hyggeleg besøk av redningshunden Isi

Ayla har sine uvanar som eg ikkje har klart å unngå at ho har overført til Emil. Ho har vist han korleis ein god vakthund oppfører seg når ukjente kjem inn på tomta. Det er heilt greit for meg, for me bur avsides til, og eg kan godt bli varsla om ting eg ikkje høyrer sjølv. Skilnaden mellom Ayla og Emil er at Emil vil helse når han får sjansen. Ayla vil fortsetje å bjeffe til den ukjende er jaga vekk.

Emil er framleis miljøberørt, og har høgt stressnivå når han kjem ut or bilen, uansett kor me er. Dette viser han ved å hoppe på meg og bite i bandet, og pese om det er riktig ille.

Ein annan erfaring er at å jobbe med ein miljøberørt hund kan vera vel så utfordrande som å jobbe med ein hund som er usikker på folk.

Tradisjonen tru vil eg fortsetja på same vis som eg har gjort på Ayla sine bursdagar.

Eit år gamal kan Emil følgande:
Vente i buret uten å mase
Glad i å kjøre bil
Komme på innkalling
Sitter utanfor kjøkkenet mens eg lager i stand maten hans
Gå fint i band
Han leiker intenst
Eter alt av mat og godbitar og er generelt enkel å belønne
Veit kva han skal gjera med eit spor
Veit sånn halvveis kva LIGG, SITT, VÆR DER betyr (eg er generelt dårlig på å setje signal på atferder)
Kan svømme og hente ting i vatn
Har ein fin, men ikkje perfekt, innkomst som han tilbyr som defaultatferd
Flink til å finne roen sjølv, også på framande stader
Søker lenge utan å gi opp
Og sikkert endå meir som eg ikkje kjem på akkurat nå.

Om eit år ønsker eg at han kan:
Passere andre hundar utan å bjeffe
Nok øvelsar til å kunne konkurrere enten i rally eller vanleg lydighet, eller aller helst begge
Konsentrere seg om trening i lag med meg medan andre hundar trener i nærleiken
Plukke gjenstandar i sporet og komme tilbake til meg med dei
Komme tilbake med leikene han får som belønning
Feltsøk
Rundering, i alle fall at me har starta innlæring av det

Og så, størst av alle ønsker, ønsker eg at han er HD og AA fri, og at han ellers er frisk og sunn.

Til slutt ein liten videosnutt frå 17. januar. Eg brukte fire økter og tilsaman ca 40 minutter på å få til denne rullen, inspirert av Olaug som dagen før forsøkte å lære Thassie å rulle rundt og fekk nokre tips av meg som eg sjølv altså prøvde ut i går: