Kva går det av henne?

I dag var eg i det aktive hjørnet etter ei helg med baaaare god mat og lite bevegelse. Sendte melding til ei venninne om ho ville vera med rundt Mosvannet saman med meg og Ayla, og det ville ho! Ho er verdens vanskeligaste person å få med seg på ting og tang, men ho sa ja!! Miraklenes tid er endå ikkje forbi! :-)

Me møttest etter litt om og men ti på halv fire.

Ayla møtte henne heilt fint, for ho vikla seg inn i ein stolpe akkurat då Kristin kom gåande, så eg brukte den til å holde Ayla igjen litt bak meg, og så gjekk eg i møte Kristin. Etter klem og helsing, slapp eg bandet, og så kom Ayla også bort og snuste. Kristin hadde fått beskjed om å ikkje helse på Ayla, og gjorde det heller ikkje. Derfor gjekk det så det suste!

Dei første par hundane passerte me fint. Så kom det ein golden som stirra så voldsomt på henne, og den hoppa ho mot då me passerte. Så kom det ein bitteliten terrier, og då kom det også lyd idet me passerte. Så kom der ein toller, og då kom det eit bjeff.
Så stoppa med ved ein lekeplass og trente kontakt, utgangsstilling, lineføring og slalom mellom beina, før me gjekk vidare.

Den neste hunden var ein ridgeback lignande sak, og då bjeffa ho og reiste bust.

Eg hadde skrøyta sånn til Kristin at det å passere hundar gjekk så fint med Ayla, for ho brydde seg ikkje... Jadda... Som sagt, dei par-tre første gjekk heilt fint, men det blei jo bare verre og verre, dette her.
Eg sa at eg ganske sikkert gjer alt feil ved passeringane, og at eg ikkje visste kva eg skulle gjera for å endra den negative trenden me hadde opplevd til då.
Så kom eg på at eg skulle prøve å gå ut av stien og klikke masse mens hunden passerte, og det funka fint på dei neste hundane. Den siste hunden kunne me ikkje gjera det med, for det var tett skog på begge sider. Derfor heiv eg nåken pølsebitar på sida av stien, sånn at ho var opptatt av dei mens den andre passerte. Ingen reaksjonar då, heller.

Med andre ord: Me må trene på passeringar!!!!!!!

Ungar, rullestolar med stavar, eldre med stavar, syklistar, joggerar, skumle menn med hettegenserar, menn, damer, fuglar, ingenting av dette var interessant i dag.

I ein laaaang periode nå får eg gjer det slik når me treffer andre hundar, enten gå litt vekk frå stien og klikke mens dei passerer, eller hive godbitar på bakken så ho held seg opptatt med dei.

Etter turen blei eg med Kristin heim på besøk ein tur, og då låg Ayla og sov i bilen. Då me kom heim i åttetida, var ho klar for meir action..

MEN!!! I dag sov me til klokka ti uten at ho skrapa på døra og ville opp! :-)


Og i morgon er det røntgen...