Lørdag skulle eg treffe Olaug og Swejsan for å gå rundt Mosvatnet, så me fekk trene Swejsan i passere folk og hundar. Folk gjekk greit, men han bjeffa mot eit par hundar. Me klarte ikkje å sjå kva tid han bjeffa, og kva tid han ikkje gjorde det, så me bestemte oss for å trene på det på søndagen når me skulle trene samen med Anne Karin og Brita.
Ayla er komen så langt nå at eg ikkje treng å klikke så ofte for at ho går fint i bandet. Brukte mest ikkje selen i det heile, og ho helste på ein 3 mnd gamal storpuddelkvalp og en 4 mnd gamal grand danois kvalp. Då sistnevnte skulle gå, begynte ho å bjeffe infernalsk. Eg klarte ikkje å registrere om det var hunden eller mannen ho reagerte på, men av ein eller annan grunn klarte den episoden å øydelegge heile turen for meg. Det kjennes så motlaust ut i slike augneblink.
Me brukte over to timar på 3 km, men slik går det når me skal trene på ting.
Då me kom tilbake til bilen, la Ayla seg ned!! Det har ho aldri gjort før, og eg noia og tenkte HD med ein gong! Men så la Swejsan seg ned også, så då tenkte eg "Phew! Bare sliten og fornøyd, ja... " og senkte skuldrene att.
Så kjøpte me trøste- soft-is på Madla, og drog til Hålandsvatnet for å hente Anders som var der for å fiske litt. Der sette me oss ned med hundane og hadde ei lita kosestund med brus og kransekakestenger (som forøvrig var heilt utruleg ufattelig gode og seige og deilige!!!)
Swejsan bada og koste seg, mens Ayla ville ikkje dyppe klørne, eingong. Pysa..
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar