Elitesatsing, tredje og siste helg.

Emil og hu mor på kurs.




Dette er det finaste biletet av Emil eg har sett på leeeeenge!! Han ser så staseleg ut her!


Lørdagen starta ein smule brått for min del. Eg hadde satt klokka til å ringe 06:20, og blei vekt av Vetle som spurte om ikkje eg skulle opp halv sju… Eg snudde meg og kikka på vekkarklokka, og der stod det 07:05! Skrekk og gru!! Eg treng ein time og eit kvarter på å køyre til Hove, og måtte vera ute herifrå SEINAST kvart på åtte. SEINAST!

Eg takka nei til hjelp, for eg hadde kutta opp alle godbitar kvelden før. Det eg hadde igjen var: smøre niste og frokost, ordne termos med te, kle meg, sminke meg, finne regnklær, stolen min, skoskifte, sokkeskifte, støvlar, halsbånd, sele, bånd, mate hundane, lufte hundane og komme meg avgårde. Klokka 07:44 sat eg i bilen, og 08:54 gjekk eg inn dørene hjå Siv.

Der starta me med teori om musklar og kroppsbehersking, og eg blei nok ein gong påminna kor viktig det er å varme opp og roe ned etter trening.
Vidare hadde me ei økt om:
Samarbeid – hunden skal synas det er greit å vera saman med oss og arbeide i lag med oss.
Innlæring – me må gjera det tydeleg for hunden kva den skal lære.
Kjedar –  me må sørge for at hunden forstår at den skal jobbe ei stund og at det VIL komme belønning, i tillegg må me sørge for at ting blir gjort på rette måten, og til slutt jobbe med forventning for kva som skal gjerast når, og kva tid belønning kjem.
Konkurransetrening – trene på ulike settingar og scenarier. At rare ting kan skje både utanfor og inni ringen..

Ember og Nina trener på Ruta.

Til lunsj var me så velsigna heldige å bli serverte meksikansk tomatsuppe med brød, og til dessert hadde Siv bak sjokoladekake!

Etter lunsj skulle me opp på Hove og trene hund, og eg tok ut Emil med ein gong. Umiddelbart etter at han kom ut or bilen, ga han meg kontakt, og eg starta med å belønne strekninga bilen – tisseplass. Dei andre hadde begynt å ta ut sine hundar, for me skulle ha ein omgang med kjedar, og det var fem hundar før det var Emil sin tur.

Han var ganske høg, og tok godbiten hardt, og i tillegg kom det litt piping av og til, men etterkvart roa det seg, og han kunne både stå og ligge og sjå på mens dei andre hundane gjekk kjedane sine.
Rett før det var vår tur, klarte eg å trø i ein hundediarè som låg på bakken, og brått ville ikkje Emil kome inn i utgangsstilling. Han nekta plent, så eg måtte faktisk bytte sko!

Min tur i ringen, og eg hadde valgt
* Tannvisning
* Lineføring
* Dekk fra holdt
* Innkalling

Han var ganske ukonsentrert, men var med meg sånn halvveis, og eg har følgande ting å jobbe MYKJE MEIR med:
* Få han med meg frå starten.
* Få han til å setje seg kvar gong eg stopper
* Han går litt langt fram.
* Han ligg ikkje i ro når eg går fra han i dekk fra holdt, og reiser seg når eg går bak han.
* Når han kjem inn under innkalling, spring han nokre meter bak meg før han snur og kjem opp att ved sida av meg. Heller ikkje då setter han seg.

Fullt fokus sjølv om me ikkje er midt i ein øvelse.

Neste økt ute skulle me trene på Ruta, og kaninhoppeharen viste seg første gong, men så var det stopp. Dei neste gongene raste han ut i ruta og Siv stod klar med belønningsball. Under denne økta passerte andre hundar utanfor ringen HEILT utan at det affiserte Emil det minste.
Under vidare trening på Ruta må eg hugse:
* Belønne inni Ruta.
* Bytte vinkel og stad.
* Jobbe med at han skal forstå at det fins noko som heiter Ruta, og at han aktivt skal søke seg inn i den.

Tredje økt trente eg på signalkontroll. Dette er ein vanskeleg ting for meg å trene på, og det er det som er årsaken til at ikkje Emil heller får det til.

Siv viser Allegro korleis HOPPSTÅ skal sjå ut. Engasjert instruktør!!

Fjerde og siste økta skulle me ha fellesøvelsar. Den andre gruppa starta å gjera seg klar for fellesdekk der dei haldt til, så då Siv spurte om me ville bli med på fellesdekk, svarte eg “Nope” utan å tenke meg om ein gong. Alt hadde gått så bra denne dagen, og eg var så inderleg nøgd og stolt av Emil at eg hadde ikkje lyst til å få ein negativ opplevelse som det siste før me reiste heim.  Då eg skjøna at det var fellesdekk med VÅR gruppe, blei eg med likevel. Siv LOVA at det skulle gå bra. Og når Siv seier det, så blir det sånn.

Eg gjekk litt lineføring ute på banen først, før siv kalla meg bort til fellesdekken. Me skulle ligge ved sida av den kulaste Jack Russelen EVER, og Emil syns me var ein smule for nært og kom med eit svaaaaakt BRRRR.. Eg flytta meg litt vekk, og Siv trødde på bandet og me alle saman gjekk frå hundane. Emil låg som eit lys, og sjølv om han etter litt over eitt minutt la seg over på skinka, er eg svært nøgd med at han var totalt uinteressert i dei andre hundane som låg der.

Totalt for dagen i dag har eg fått veldig mange tips, og i i morgon skal eg huske å ha med meg notatboka så eg får notert etter kvar økt.

Søndag.
I dag virka vekkarklokka, så eg kom meg opp då eg skulle. Då eg stod på badet (og endå ikkje hadde gått inn i stova der hundane held seg om nettene) kunne eg høyre at Emil stod og peip. Han gjer av og til det fordi han er utålmodig og gledar seg til å seie god morgon til meg, men i dag høyrde eg at det var ei anna piping. Då eg kom ut i stova, sprang han rett til døra og ville ut. Han blei LENGE til han å vera før han kom inn til frokost.

Då me kom fram til Hove skulle me starte dagen med ny kjede og filming, og eg valde denne dagen FVF, Dekk fra holdt, Hinder og Tannvisning. Før oss gjekk Gøye som hadde starta løpetida si nokre dagar i forvegen.
Eg hadde bestemt meg for å ikkje belønna med herjing mellom øvelsane, for eg syns han blei litt meir distrahert etter at eg gjorde det på lørdagen.

Oppvarminga gjekk så som så, han var langt meir stressa denne morgonen enn det han var i går, og då det omsider var vår tur, var det ganske mykje som ikkje heilt gjekk vår veg. Tidvis hadde han flott fokus, men han var meir enn måteleg interessert i eit par snuseflekkar på bakken.
Då me skulle ta hinderet, sprang han utanom TO gonger, og siste gongen stakk han til skogs. Jepp, Emil stakk til skogs. Eg stakk etter, og henta han tilbake for siste øvelsen som var Tannvisning.
Han jobba heilt flott etter Houdiniepisoden, og fekk ball og godbitar som belønning til slutt. Eg belønna leeeeenge denne dagen også.

Me sette oss til for å sjå på dei andre, og han var generelt uroleg med både piping og klynking og pesing.. Eg tilskreiv det stresset og at han eigentleg sat litt nære hunden i ringen, og valde å oversjå masinga hans. Men så ga eg til slutt etter og lot han få lufte seg eit godt stykke vekke frå dei andre. Og då var det at eg skjøna kvifor han hadde vore så uroleg. Han hadde DEN lause magen!! Det kom nesten reint vatn, så flytande var det, og han stod leeeeeenge og forsøkte å gjera seg ferdig, stakkar. Eg fekk forferdeleg vondt av han då, tapre guten min som faktisk ikkje hadde satt seg ned på do  då me skulle sjå på den andre hunden. Det var nok difor han peip så veldig i morges også, tenkjer eg..

Me ser ganske så harmoniske ut her, men dette blei tatt like før han fekk gå på do…

Etter at alle hadde gått kvar sin tur i ringen med filming og kjedar, skulle me trene i grupper igjen. Eg valde å trene på stå og bli, og kom så langt at eg kunne gå heilt rundt han utan at han bevegde seg!! Juhu!!

Tips vidare er:
* bruk omvendt lokking
* gå trongare og trongare sirklar til eg kan gå klin oppi han og ha godbithanda mi på låret hans utan at han blir med rundt for å sjekke ut kva eg har.
* Belønn av og til tidleg i det eg går fra, og av og til heile sirkelen.
* når omvendt lokking skal vekk, hold fram handa litt, ta den vekk igjen, ta den fram i gjen, ta den vekk igjen, og så vidare heilt til eg ikkje treng bruke det lenger.

Så var det tid for varm lunsj (for ein luksus!!!) og videokikking.
Eg syns dei andre har hatt så fin ro i ringen og hundane har virka så trygge og sikre, særleg Ember til Nina.
Då snuttane mine kom, såg eg at Emil også ser ut som han er trygg og sikker i ringen, at han kan det han skal gjera, og at det berre manglar litt rutine, så blir det perfekt.
Uansett, eg såg følgande:
* Utgangsstilling er ofte altfor langt bak meg.
* Ligg og bli er vanskelig (men det har me byrja å trene på no)
* Fokus under FVF kan bli betre
* Følger godt med sjølv om han må ta repetisjonar
* Jobber best uten herjing mellom øvelsane*
* Godt fokus
* Henter seg fint inn igjen etter skogsturen
* Setter seg kjapt når eg gjer holdt
* Må trene på at publikum jublar høgt
* Han sit og trippar under tannvisning (men han lograr også, og trekker seg ikkje!)
* Eg treng å terpe meir på holdtar. Bl.a. nølande og bråe.
* Må jobbe med sakte marsj. Dette har me ikkje øvd på i det heile.
* Hugse å belønne med ujamne mellomrom i løpet av dei første meterane eg går frå når eg har kommandert BLI.
* Må ikkje pyse unna i vanskelege treningssituasjonar, som f.eks løpetispe, mange hundar, regnvær, o.s.v.


Ein roleg og avslappa Emil. Ja, FAKTISK!

Tredje og siste økta for dagen ville eg trene på hinderet. Han sprang jo rundt det TO gonger, og slikt vil ikkje eg ha! Målretta forsøkte me med at Siv haldt han i båndet og enten Emil nærme – eg langt i frå, EG nærme - og Emil lengre frå hinderet , og eg nærme – og Emil nærme, og han sprang likevel tidvis rundt hinderet, heilt til Siv fant ut at eg jo plasserte meg slik at det var enklare for han å springe rundt for å komme til meg, enn det var å hoppe over hinderet for å komme til meg. Då løyste det seg, og eg kunne setja han i sitt og bli og gå i frå, laaang avstand, og jaggu pinadø hoppa han hinderet, ja!!
Til slutt i den økta trente eg Ligg og bli medan eg gjekk rundt og dreiv omvendt lokking, og det funka som berre det her også!

Nå er klokka halv elleve på kvelden, og eg har nettopp fått tilsendt 35 bilder frå Siv. Ho har verkeleg fanga Emil på sitt aller vakraste, og då eg kikka gjennom bileta, blei eg aldeles forelska i hunden min igjen!

Sjølv om det blei litt meir brumling denne dagen, og at han var generelt meir stressa, syns eg han har jobba godt i dag også! Det blei ikkje fellesøvelsar i dag, og det var i grunnen heilt greit, for både eg og Emil var slitne på slutten av dagen i dag. Det tar på å vera tre i ei gruppe, men me får jo himla mykje att for tida vår! Eg har ikkje fått tatt opp video av Emil og eg i helga, men dersom Amokk legg ut noko i bloggen sin, skal eg heller linka dit.

Eg har fått fornya motivasjon, for eg har noko konkret å trene på, tips til korleis eg skal gå vidare, og slikt er gull verdt!

Tillegg: Eg har fått kommentar frå Siv om at eg har gløymt alt det flotte me fekk til, og det har eg faktisk. Rutetreninga gjekk så det suste, han sprang rett ut i ruta uten harehopp, og han kom tilbake med ballen NESTEN kvar gong (når ballen piper, er det veldig vanskelig å komme, nemlig.)
I tillegg held han konsentrasjonen lenge, og jobba seg fint over løpetidsflekkene. Me kom også veldig godt i gong med signalkontrollen på Sitt, Ligg og Stå under marsj.
Han var flink til å jobbe i nærhet av andre hundar, for når han er på jobb, bryr han seg lite om dei andre hundane. Han var rolig i bilen, og låg for det meste og slappa av når eg kom for å hente han. Eg er storfornøyd med Emil i helga, og er SÅÅÅÅ stolt!!

Gjengen frå helga.

Passeringstreningsambivalens.

På tysdag starta passeringskurset hjå Amokk, og Vetle var med for både filming og fotografering. Nå skal eg ikkje seie så mykje om korleis kvelden gjekk for oss, anna enn at han var høg av stress HEILE timen me var der, ikkje EIN EINASTE gong såg eg ein avslappa eller rolig Emil. Han var hard i munnen og ALLE rørsler var raske og på vakt.
Eg følte ikkje eg fekk nokonting ut av denne kvelden, anna enn frustrasjon og skuffelse. Over meg sjølv, altså.

Neste kurskveld kjem eg til å førebu meg annleis. Då skal eg først slite han litt ut her heime på myra med søk etter leiker, og så kome fram til kursplassen i GOD tid, så me ikkje treng å gå slalåm mellom bjeffande hundar i bilar og hundar som brått dukker opp, og på den måten få eit anna utgangspunkt en førstekvelden.

Seinare i veka har eg trent på ting eg har i lekse til siste kurshelga på Elitesatsinga, for nå nærmer det seg VELDIG!! Det er berre ei veke til nå… Uææææ!!!

I allefall, det kom tikkande inn ei melding frå Hilde som eg går passeringskurset i lag med. Ho har ein flott storpuddel ved navn Kairos, og ho lurte på om eg ville bli med og trene på passeringstinga våre på søndag. Det ville eg jo sjølvsagt, og byrja å grue meg frå same sekund som bekreftelsen var sendt.


Her er Hilde og Kairos i bakgrunnen.

Må jo ta litt pausar av og til… Igjen, Hilde og Kairos i bakgrunnen.


Debriefing etter endt kurskveld. Og jammen er ikkje Hilde og Kairos i bakgrunnen her også :-)

 

På veg heim hadde me avtalt å stikke innom svigermor Tove i Grimstad, og eg var spent på korleis han ville ta trappene denne gongen. Jaggu sprang han ikkje opp som han aldri hadde gjort anna, så eg trur nok han har kome over denne forferdelige trappeskrekken sin.

Vel heime, og Emil har funne den nye favorittplassen sin: under gardina.

I dag, då dagen kom, striregna det, men nett idet me starta treninga, blei det opphold og nesten fint vær.
Aller først fekk eg utnytta ukjentheten mellom Hilde og Emil, og arrangerte et “tilfeldig møte” med ein turgåar og Emil. Det gjekk gullfint, så eg trur nok at det berre er her heime han reagerer rart.

Me avtalte at Emil og eg skulle halde oss ved nokre buer ved stadion, og så skulle Kairos og Hilde komme gåande og jobbe på same måten som me starta på den første kurskvelden: Klikke og belønne for kontakt. Emil merka ikkje at Kairos kom ein gong, sjølv då han såg han, reagerte han ikkje med anna enn interesse. Knapt nok det eingong.
I løpet av den timen me trente i lag, fekk me øvd på følgande situasjonar:
* Konsentrere seg medan ein annan hund peip, bjeffa litt, leika med ball, gjekk att og fram frå bakom reklameskilta.
* Dekk/sitt og bli medan ein annan hund var i nærleiken og av og til laga lyd og bevegde seg i nærleiken.
* Ha pause medan ein annan hund jobber med eigaren sin og får ball som belønning.
* Rulle rundt når mor vil ha pause og har bittelitt angst for at han brått skal bli oppmerksom på at den andre hunden er for nært og dermed eksplodere.
* Springe att og fram i bandet etter kasta godbitar for å fungere som forstyrrelse for ein annan hund
* Gå til bilen med full oppmerksomhet og bli belønna med tom godbitveske som blir kasta i lufta.

Alt i alt var det ei særs lærerik økt for oss alle fire. Eg lærte at han verkeleg treng å få røyne seg litt på myra før treningar, for det var ein heilt annan Emil eg hadde med meg i dag.

Me starta med avstand på 30-40 meter, og endte opp på rundt 10-15. Det er knallbra!!

Då me skulle avslutte, blei eg strategisk med inn i hagen til Hilde, for der hadde eg sett PÆRER då eg kom! Og jammen hadde ho modne Victoriaplommer også, og eg fekk plukke det eg ville RETT FRÅ TREET! O’Lykksalige meg, altså!! Eg gler meg så veldig til plommetreet mitt bærer såpass mange plommer at eg kan dele med meg! :-)

Torsdag var eg og hundane over bekken for å plukke blåbær til Tove, og brått var Smiley der også. Han skulle vise klatreferdighetene sine fram og remja om at eg måtte ta bilde av han, så då gjorde eg det.

 

Seinare på kvelden låg Emil og Smiley og koste seg på golvet.

Smiley maler knallhøgt og trør på hovudet til Emil, og Emil lear knapt på auga eingong. *smelt*

Besøk er kjekt!

Endeleg kom dagen då Renate og Tess skulle komme, og eg var ikkje heilt sikker på korleis dette skulle gå. Emil er jo Emil, og han har aldri helst på Tess før.

Emil stod på altanen medan eg gjekk ned og tok i mot besøket, og då Tess kom ut, bjeffa han og sprang att og fram, men klarte til slutt å roe seg sjølv heilt ned. Då Tess sprang opp for å helse på han, gjekk det heile ganske så roleg for seg gjennom altanporten. Då han fekk komme ut til henne, fann dei tonen umiddelbart!

Etter ein svært kort spasertur så dei fekk springe av seg dei verste loppene, og me tobeinte hadde fått i oss litt brødmat, tok me turen innover vegen mot Fiskelausvatn. Eg hadde med fyrtårnet til Emil, det er ei leike som flyt, og Tess og Emil sprang side om side innover vegen medan Renate og eg gjekk og tatla i finværet.

Då me kom fram til vatnet, blei eg litt overraska, mildt sagt. For det var plutselig kome ei ØY midt utpå vatnet som ikkje var der sist me var innover:

Øya til venstre i biletet har aldri vore DER før! Og den kvite prikken like til høgre for øya, det er Tess som svømmer ut for å hente fyrtårnet

Emil og Tess bada og svømte og koste seg ei god stund før me rusla vidare innover vegen. Me snudde ca halvvegs, og hadde oss ein liten sittepause.

På veg heimover, fekk eg dette biletet, og her ser Tess ut som ein biiiitteliten kvalp i forholdt til Emil:


Vel heime igjen var det tid for middag, og etter den var fortært, bar det ut i skogen for spor med Tess. Ho fekk to spor som ho greide finfint!
Etterpå var det Emil sin tur, og eg ville trene Ruta. Dette gjorde me på grusvegen, og Renate stod ved ruta og belønna på mitt signal. Eg kunne til slutt sende Emil ut i Ruta på 20 meters avstand, noko eg syns var heilt fantastisk!

Resten av kvelden haldt me oss i ro, og Emil og Tess fann roen i lag:

 

Til slutt ein liten snutt av herleg uhemma leik! For nåken skjønningar!!!

Sommar, sol og varme dagar

Dei siste par vekene har vore fine og varme, her på det blide Sørlandet. Eit par dagar med øs pøs regn- og tordenvær har det vore, men det har berre vore greit. Då slepp me å vatne urner og planter.

For ei veke sidan kom husvertane våre frå Vistnes på besøk, og Emil oppførte seg som om han aldri hadde sett folk før. Han knurra og busta på besøket, og klarte ikkje heilt å slappe av i lag med dei. Han fekk vera i buret medan dei var her, og eg hadde han ute eit par gonger for å sjå om han hadde vent seg til dei. Men han var framleis usikker på dei, så då fekk han gå inn i buret att. Han sovna der, så han slappa i alle fall av.

Etter den kvelden har eg sett litt mørkt på det heile, og har tenkt at eg har fått endå ein hund som er redd folk. Endå ein hund å passe på og gå med skuldrene som øyrevarmarar, endå ein hund å setje på radaren for, ein som ville bjeffe og buste og knurre på folk i resten av hans levetid. Endå ein hund å føle seg mislukka i lag med. Nye år med å misunne andre som kan ha hunden sin med seg blant folk og slappe av.

Samtidig har det vore veldig veldig varmt om dagane, så eg har ikkje ville sette han i bilen og køyre for å trene.

Så er det slik at nabojentene (hvis ein kan kalle det naboar når dei bur 450 meter unna)   har gått forbi huset vårt kvar dag, gjerne ein gong på føremiddagen og ein gong på ettermiddagen for å bade i Fiskelausvatn, og kvar gong dei har gått forbi, har Emil brølbjeffa. Eg har difor følt meg nokså fanga, i og med at eg ikkje alltid veit om dei har vore innover eller ikkje, og har ikkje vågd å gå innover for å gå tur med Emil. Han har derimot fått nokre feltsøk ute på myra etter at sola har gått ned for kvelden, så han har ikkje måtte vera HEILT i ro, altså  

I dag hadde eg derimot bestemt meg for å bade i lag med han, og var heilt sikker på at badejentene hadde gått heim for kvelden. Eg hadde han likevel i band, noko han aldeles ikkje er van med, så me brukte laaaaang tid inn vegen. Då eg kom til bakken, høyrde eg at jentene framleis var der, og vurderte å snu, men fant ut at hvis han begynte å bjeffe, skulle eg bare gå vidare og late som om me ikkje skulle bade i det heile tatt.

Han var ganske rolig og fin til han på tur å vera, så me vågde oss på å svinge av ved badeplassen og spørje jentene om det var varmt. Det var det, sa dei, og Emil var framleis rolig og badelysten.

Me satte oss ned på fjellet og venta på at dei skulle bade ferdig, men det varte og rakk, og Emil blei meir og meir badesjuk. Han byrja å pipe, og då sa jentene at han bare måtte få komme uti. Eg advarte om at han var veldig glad i å bade, men det var heilt greit, sjølvsagt måtte han få bade.. Eg heiv ei kongle uti til han, og han hoppa uti som han jo plar gjera, noko som resulterte i beundrande tilrop og latter. Ei av jentene spurde om ho kunne få hive ei kongle til han, og den fann han ikkje med ein gong. Då ba eg han gå ut og leite, og han gjorde det, og då blei dei endå meir imponerte!

Då dei endeleg kom seg heimover, var det min tur til å bade. Det var så lunka, at eg kom meg på svøm på omtrent to minutter, og eg plar aldri bruke mindre enn eit kvarter på liknande bragder! eg svømte utover, og Emil kom etter. Han var litt forfjamsa over at eg var i vatnet, for dette er første gong eg har bada i lag med han, men vende seg raskt til det. Me svømte om kapp, og han vant med mange hundelengder.
Det var ganske eiendommelig å sjå han hoppe uti vatnet MOT meg, og eg skulle ønske eg hadde hatt vanntett kamera med meg, for han var såååååå nydeleg, sånn heilt objektivt sett, sjølvsagt!

På veg heim fekk eg eit lite håp om at han kanskje berre er inne i ein rar periode, og ikkje kjem til å forbli knurrebjeffebustehunden eg frykter. Han har reagert VELDIG på den eine markisa vår i det siste, og det fins tydelegvis også skumle buskar, paraplyar og urner rundt huset her. Men det raraste er nok denne markisa, for han går forbi TO andre markiser, berre for å busteknurrebjeffe på den tredje. Snodig hund, det der.

Sånn ellers driver me og trener på signalkontroll på sitt, dekk og stå, og det er noko hekkans blæh å trene på, så eg veit ikkje heilt korleis det vil gå med den leksa til Elitesamlinga om ein månad.

Heilt til slutt kjem nokre bilete frå då Carita og Oliver var her i juni. Me har endeleg funne ledningen til kameraet til Vetle, så nå fekk eg overført dei bileta til dataen

Emil har lært seg å vente tålmodig i band sidan i fjor sommar!

 

Oliver og Carita konsentrerer seg om vippa.

 
Emil kan både sitja og stå på vippa.