torsdag, april 26, 2012

Eit hjartesukk

Eg kikka gjennom Facebooktavla til ein hundeklubb og oppdaga det eg tykkjer var ein trist diskusjon.

Nokon spurte dei andre medlemmene av gruppa kva dei meinte var viktigast: Det å ha ein hund som fungerer i det daglege livet og som er lydig og veloppdragen og som ein kan stole på vil oppføre seg fint, eller ein hund som konstant har det “gøy”.

Dei fleste svarte at dei ville ha ein hund som var lydig og veloppdragen, og ein av dei som svarte, skreiv at dersom hunden deira skulle ha det “gøy”, ville dei ikkje få ein roleg hund i 15-18 år (!).

Dei fleste meinte at hunden måtte innrette seg etter familien, og at det var dei som skulle bestemme regler og stort sett alt hunden skulle gjera.

Eg sjølv meiner eg har kombinert dei to tinga. Me har hatt det kjekt på vegen mot kvardagslydigheten, og eg skjønar ikkje at det eine utelukkar det andre.

Personen som starta diskusjonen, viste til andre klubbar som reklamerte med at “vi skal ha det gøy med hunden”, og “det skal være moro å trene hunden” og andre slike mantra.

Eg føler ikkje diskusjonsstartaren heilt har innsett kor mange hundar rundt om i det norske land som aldeles ikkje har det kjekt på veg mot god kvardagslydighet.  Og som kurshaldar er det viktig for ein hundeklubb i 2012 å innsjå korleis norske hundar generelt har det. Dei av oss som frekventerer treningsområda til hundeklubbane er, tru det eller ei, IKKJE i fleirtal. Sjølv om VÅRE hundar stort sett har det kjekt og får det dei treng (og av og til meir enn dei treng), gjer ikkje størsteparten av norske hundar det. Tusenvis av dei står i garde dag ut og dag inn, eller i løpestreng, og dei får ikkje springe det fortaste dei kan kvar månad, dei får ikkje gleda av å finne ut korleis dei kan tjene ein tennisball eller draleike eller ein godbit. Mange av desse hundane veit derimot godt korleis dei skal unngå kjeft, rykk i bandet, klyp i øyra, bli tatt strupetak på, lagt i bakken, sparka, slått.. Ja, det er triste skjebner der ute i den norske hundeverda…

Når desse eigarane (eler venene deira) då omsider kjem på kurs, for eksempel eit kvalpekurs som frontar at me skal ha det kjekt i lag med hunden, er det nettopp desse filosofiane og haldningane som blir livsviktige for dei hundane det gjeld! Og me andre har heller ikkje vondt av slike kurs.

Dei kursa som vil ha det kjekt med hunden lærer ikkje berre frå seg positive teknikkar, men dei plantar også haldningsendring i hundeeigarar som treng det, og held allereie brennande flammar tende med ny motivasjon. Ein kjem på eit slikt kurs MYKJE lettare til sinns enn til eit kurs der ein skal lære hunden våre krav, at det er me som bestemmer og korleis den skal innrette seg vårt liv.

Haldninga som skin gjennom i denne diskusjonen er haldningar eg sjølv hadde på 90-talet, då eg meinte eg hadde overtaket over hundane mine og hadde lov til å behandle dei akkurat slik eg ville og det einaste som ville fungere for å få ein hund til å gå fint i band, var å feste strupebandet heilt oppe ved øyrene og rykke bandet hardt oppover. Det funka ALDRI, og Joey gjekk ikkje fint i bandet før eg byta metode til å stanse kvar gong bandet blei stramt. Etter det begynte han å gå med laust band.
Vidare tykkjer eg spørsmålet er eit klart bevis på mangel på kunnskap om hunden som individ,  som rase, som kompis, og også kva desse “ha det gøy med hunden” kursa faktisk står for.

Ja, dette var hjartsukket mitt. Og eg måtte berre få det ut.

onsdag, april 18, 2012

Oppleving for livet!

Dette blir ein nesten ikkje hunderelatert blogg. Så er du advart.

SAM_2812Sidan 2003 har eg vore dedikert fan av Michael Bublè, og for seks år sidan var han i Oslo og spelte konsert. Den gongen hadde me ikkje anledning til å dra, men då eg i november i fjor fekk greie på at han skulle komme tilbake, gjekk det tre sekunder før eg hadde billettar.

Planen var eigentleg at me skulle tilbringe nokre dagar i Oslo før konserten, men så blei eg så dausjuk for ei veke sidan, og då måtte planane endrast.
Me reiste difor inn til Oslo tirsdags morgon, og hadde avtalt med snille snille snille svigermor Tove at ho skulle komme og vera her med hundane til seine kvelden og så skulle me køyre heim att etter konserten.

Eg har gleda meg i månadsvis til dette her, og då eg blei sjuk i forrige veke, tenkte eg at på konserten skal eg om eg så skal proppe meg full av Ibux og Paracet og alskens remedier!SAM_2814 Ingenting skulle få stoppe meg!

Konserten blei åpna av Naturally 7, ei gruppe som utelukkande nyttar stemmene sine når dei lagar musikk.Dette var heilt fantastisk!

Så, ein halvtime etter at dei var ferdige, kom endeleg Michael Bublè på scenen. Eg felte nok ei gledeståre og to undervegs, for han song den eine nydelege songen etter den andre, og han er verkeleg ein underholdar utan make! Han vitsa og skøya og dansa og laga eit fantastisk show på scenen!
Halvvegs i konserten kom han ned frå scenen og gjekk oppover mellom radene før han stansa opp fire-fem meter frå der me sat og sang tre songar medan han stod der.

 




SAM_2832
SAM_2828SAM_2839SAM_2846

 

 

Avslutningsnummeret var magisk!

Konserten starta halv åtte med oppvarminga, og halv elleve var den over. Eg svevde ut i bilen, og pludra med Vetle om opplevinga til me begge var ferdigpludra, og så høyrde me på lydbok til me var heime igjen halv fire i natt. Då snøa det temmeleg heftig, og det var kvitt rundt huset igjen.

Hundane hadde berre vore åleine sidan halv elleve, men var veldig glade for å sjå oss likevel. Dei hadde tydeligvis hatt det heilt topp i lag med Tove som under kvelden kunne rapportere om heilt og fullstendig reinslikka øyrer! Emil er den beste øyrerensaren ever, nemlig!

mandag, april 16, 2012

Førebuing til rallydebut.

Dei siste to vekene har me ikkje fått trent halvparten så mykje som eg hadde likt, for me har hatt besøk, og eg har vore SKIKKELEG sjuk.

Søndagen etter me tok farvel med Legolas, gjekk eg og Emil frå litt nedanfor Jeppestøl og over til hundeklubben sitt område på Grovane.image

På kartet såg det ut til at turen skulle vera rundt fire km, og stort sett på traktorveg, og eg trudde me skulle bruke eit par timar, MINST, før me var framme.

 

 

 

 


Vetle og Ayla blei med eit kort stykke før dei snudde og rusla tilbake til bilen. Ayla hadde IKKJE lyst til å la meg og Emil gå avgårde utan at ho fekk vera med, men så snart me var ute av syne, var me visst gløymt.

SAM_2747
SAM_2748
SAM_2749
SAM_2753
SAM_2758
Turen tok berre ein time og ti minutter, og eg kjende meg rett og slett litt snytt over at den ikkje varte lenger. Eg får finne ei lenger rute neste gong, og så ha med meg kart og kompass då også.

Neste dag var eg på veg nedover til Sørlandsparken då eg fekk telefon frå Lea. Om eg hadde lyst til at ho skulle ligge hjå meg dagen etter. Eg juuuubla og hyyyylte og Lea fniste og lo i andre enden og syns eg var løyen når eg hylte sånn.

Forrige gong me hadde besøk av Olaug og gjengen, gjekk det ikkje så bra å introdusere hundane for kvarandre. Mimi var inne i ein periode der det meste var skummelt, og det syns Ayla og Emil var ganske teit av henne.
Derfor hadde me bestemt oss for at denne gongen skulle det gå greit. Eg sat ute i hagen då dei kom, og hadde Emil i band. Olaug slapp ut sine hundar og dei sprang rett bort til Emil. Han busta litt, men var berre interessert og spent. Ikkje noko anna.
Då alt hadde roa seg med desse, bytta eg hund, og Ayla kom ut. Det gjekk også greit, så då kunne me rusle inn, alle saman, og idyllen var eit faktum. Alle fire hundane roa seg på kvar sin kant då kvelden kom, og både inne og ute på tur oppførte dei tre yngste seg som om dei var fødd og oppvaksne saman.

SAM_2783
Emil og jentene på tur

SAM_2792SAM_2797
Siste dagen av besøket hadde eg lova Lea at me skulle ta med My Little Ponyane opp i skogen og leike, bare eg og henne. Og snille Lea syns det var heilt greit at Ayla fekk vera med. Me hadde med oss litt saft, sjokoladekake som svigermor Tove hadde bakt, og gode snadder godbitar til Ayla. Alle må jo få!
Me koste oss godt, alle tre!



DSC01974
Her er me, heile jentegjengen – og Emil. Lea, eg, Emil, Ayla, Olaug, Mimi og Thassie.


DSC02013
Emil var flink med dei to små, sjølv om Mimi syns han blei VEL stor av og til. Det gjekk seg til, og Mimi blei modigare og modigare. Både Ayla og Emil er forholdsvis rolege hundar (så lenge ingen leiker med kvarandre eller eigaren sin), så for Mimi trur eg det var ein veldig god erfaring å få med seg.

SAM_2802
Dagen etter såg det slik ut her


Den dagen sat eg ved symaskina og sydde forkle til Olaug til bursdagen hennar, og Påskeaften var me på besøk hjå Vetle si slekt i Risør. Søndagen blei eg nærmast dausjuk, og eg er endå ikkje heilt kvitt det. Hostar og harkar og er sliten i kroppen.
På tysdag skal me køyre til Oslo på føremiddagen, gå på Michael Buble konsert halv åtte i Oslo Spektrum, og etterpå skal me køyre heim att. Planen var eigentleg noko heilt anna, men sidan eg blei så sjuk, måtte me endre litt på oppsettet.

Vekene har med andre ord gått fortare enn svint, og det er berre ein månad att før rallydebut i Bø.

Planen er å gå Klasse 1 lørdagen og få opprykk til Klasse 2 til søndagen.
Det eg VEIT me må jobbe med til dess er:
Holdtar – han må setje seg KVAR gong, og ikkje legge seg. Han må setje seg beint.

Klasse 1 øvelsane har han inne, der frykter eg ingenting, og det gjer eg vel forsåvidt ikkje i Klasse 2 heller, men setter likevel opp denne lista:

201 8 TALL – MAT
Her må me trene med metallskåler, for han har ein manisk tendens til å plukke opp alt som kan likne på metallskål fordi han får maten sin i metallskål, og når han er ferdig å ete, plukker han den opp og leverer den til oss.

203 STOPP - GÅ IFRA – INNKALLING
204 SNU OG KALL INN
Denne skal ikkje by på problemer, men må trene på at han kjem inn i front.

209 STOPP - VRI 180 GRADER – HØYRE – STOPP
210 STOPP - VRI 180 GRADER – VENSTRE – STOPP
211 STOPP - FRA SITT - HELT OM HØYRE OG FREM
212 STOPP - FRA SITT - HELT OM VENSTRE FREM
Alle slike bakpartskontrolløvelsar går gullfint, og han er nydeleg å sjå på!

213 SITT FORAN - 1,2,3 STEG BAKOVER
Skal heller ikkje by på problemer, men må trene på at han følger meg og setter seg i front.

214 SEND OVER HOPP
Dette må me få trent litt på, og heldigvis har eg hinder sjølv. Men hadde vore fint å få trent med skikkeleg agilityhinder. Kanskje eg kan ta han med ned til Strømme 28. april og trene etter konkurransen er ferdig.

215 STOPP - LØP I FRA – KALL IN FORAN I FART
Dette kan han, eg må bare trene litt på at han sit i ro når eg spring fra. Få belønne han GODT for det.

216 STOPP – SITT – SPRINGMARSJ
Ingen problemer

217 STOPP - HØYRE SKRITT – STOPP
Ingen problemer

218 HELOMVENDING – VENSTRE
Ingen problemer.

I tillegg til dette, må me få trent på at det vil finnast andre hundar i nærleiken, og så må eg hugse på følgande før me skal inn i ringen:

  • Varme godt opp med leik og GODE godbitar
  • Ha tru på at han vil klare brasene
  • Ordne med SKIKKELIG god belønning som Emil kan få i hytta etter endt konkurranse, og ha klar fyrtårnet som leikebelønning umiddelbart etterpå.