Heimelaga hundegodt og fravær av nyttårsredsler.

Søndagskvelden kjende eg at det begynte å gjer vondt i halsen. Mandag var eg heilt elendig, og var heime frå jobb. Same med tirsdagen, bare at då var eg endå verre. I dag måtte eg bite i det sure eplet og dra til Forusakutten for ein liten checkup. Diagnose: Halsbetennelse med streptokokker og ti dagars penicillinkur. Ikkje rart eg har vore sjuk, med andre ord...

Vetle har stort sett vore den som har gått ut med hundane, og det har jo begynt å smelle litt rundt omkring. I fjor skreiv eg dette i bloggen:

"Jule- og nyttårshelga er over, og det er både Ayla og eg takknemlige for. Eg har mine grunnar, og Ayla er glad for å sleppe alle smella. Det var rett og slett vondt å sjå henne på nyttårsaften, der ho stod midt på golvet, vill i augene, halen klistra til magen, og heilt hinsides av frykt. Det var ikkje så ille som dette i fjor, så til sommaren skal eg kjøpe ein sånn cd med fyrverkerilydar i håp om å gjer neste nyttårsaften enklare og kjekkare for henne."

I år viser ho INGEN teikn til å vera det minste affisert, det til tross for at eg aldri fekk somla meg til å skaffe den CDen. 
Nå kom me nettopp inn fra ein kjapp luftetur med søk etter nyinnkjøpt ball, og sjølv om det smeller godt allereie, jobba ho som berre det, og mista ikkje halen ein einaste gong! :-)

Og tidlegare i dag (medisinene hadde begynt å virke), laga eg godbitar. Hadde noko frostskada kjøt i frysaren som eg kokte. Lot det avkjøle, hadde det i foodprofessoren (Etter The Julekalender) saman med to egg, to kinesiske kvitløk, 1,5 ss tørka ingefær, litt olje, kokekraft og speltmjøl. Kjevla det ut og delte det opp i små bitar med pizzahjul. I ovnen på 180 grader ein times tid og så eit par timar på 130 grader.

Hundane ELSKER det! :-)

Ja, og så har eg meldt meg på Brukshunddagar på Troll Hundeskole i august neste år! 

Og så lurer eg på om Ayla begynner å komme i løpetid, for Joey er VELDIG interessert. 

2. juledag. Tur med trening.

Konkurranse i rallylydighet. Nybegynner.

I dag har eg vekselsvis grua meg, gleda meg, vore nervøs, likegyldig, hatt sommarfuglar i magen, og nesten bestemt meg for at eg ikkje ville møte opp.
Sidan eg hadde avtalt med Olaug og jentene pluss svigermor om å vera heiagjeng, så kunne eg jo ikkje trekke meg. På dagen i dag kom det melding frå Ellen Beate om at ho hadde tenkt seg å komme for å sjå på, og det var SÅÅÅÅ koselig, for det er nesten fleire mnd sidan me treftes sist!

I går og i dag har eg gått gjennom skilta og pugga høgre og venstre vendingar, og tørrtrent på korleis eg skulle gå.

Då klokka blei fem, pakka me hundar og svigermor i bilen og køyrde til Tananger. Halv seks begynte me briefingen, og gjekk gjennom banen, skilt for skilt. Eg las nøye på kvart skilt, og rakk fire eller fem gjennomgongar før den første deltakaren skulle i ilden. Eg var nummer fire, og då nummer to var ferdig, gjekk eg i bilen og henta Ayla.

Me plasserte oss på plenen eit stykke frå ringen, og ho sleit veldig med å ligge i ro då ho høyrde stemmene til Olaug og jentene og svigermor. Men ho klarte det ved hjelp av litt pølsebitar og ein omgang med frosken.
Då ei av dei andre kom gåande for nært, reagerte Ayla med å slenge seg ut i bandet så eg velta overende, og ho bjeffa og stod i verre. Etter det EG syns var ein evighet, fjerna ho andre seg, og eg fekk kontakt med Ayla igjen.

Det var kjipt at ho fekk dette utfallet, sånn rett før me skulle i ringen. Eg fekk ein bestemt følelse av at dette hadde blitt for mykje for henne, og då eg starta, syns eg ho virka litt ukonsentrert.

Etterkvart i banen smilte eg berre meir og meir, for ho hang som klistra til låret mitt! Alle øvelsane gjekk som smurt, og tanken streifa meg om at noko måtte ha gått gale sidan eg syns alt gjekk så bra. Ved skilt 16, som var stopp, vri til venstre, stopp hoppa ho opp litt då eg hadde vridd meg - noko som førte til at eg snubla litt. To skilt seinare var eg ferdig, og eg frykta veldig at eg hadde fått disk. 

Men det hadde eg ikkje!!! Det viste seg at eg hadde fått tre poeng trekk for den derre post 16, og endte opp med 197 poeng og andreplass!! Dermed blei det pokal og greier

Eg må berre skrive det ein gong til: 197 av 200 mulige! 

Merkelig utslett. Nokon som har aning?

I det siste har me merka at Ayla har snust Joey på albuen, men har ikkje tenkt større over det. Han har jo sånne liggeputer der, som jo naturlig er når han nå har blitt tretten år, men i går oppdaga eg sår på høgre sida av brystkassen hans. Eg må dra litt i huda for å sjå det, og det er ikkje sår som har blødd. Der er likevel skorpe der. Dei svarte områda har kome no, og det eine er større enn det andre.

Eg skal uansett ringe til veterinæren i dag, for eg har fri på mandag. Kanskje får me time allerede i dag, men det er jo ikkje noko som hastar. Han ser ikkje ut til å ha bli plaga av det, for han har ikkje klødd seg eller vist andre teikn til ubehag.

Lurer på kva det kan vera, og korleis det har kome der... Og på to plasser?

Rallykurs, ei veke igjen til konkurranse

På kurs i dag var det lagt opp til litt konkurransetrening. Ghita hadde satt opp to banar som me skulle gå, og straks eg stilte meg opp for å gå den første, blei eg skikkelig nervøs. Det var bare ein liten bane, og det var jo bare øving, men eg blei altså skikkelig nervøs likevel!

Første banen inneholdt bl.a dobbelt åttetall (fire kjegler som står etter kvarandre, og så skal me gå slalåm att og fram i den), 360 grader til høgre, heilomvending til venstre, 270 grader venstre, og eit par tre andre eg ikkje husker. Noko merkeleg må ha skjedd, for på det skiltet det stod 360 graders vending til høgre, las eg venstre. Skiltet med sitt og dekk på såg eg ikkje i det heile tatt.

Kommentaren eg fekk var at hvis eg hadde fulgt alle skilta, hadde eg fått null poeng i trekk. Men på grunn av at eg er retnings"challenged" (tydeligvis, for eg såg feil retning på bane nr to også), blei eg diska to gonger, og fordi eg oversåg eit skilt hadde eg totalt tre årsaker til eventuell disk.

Før me drog på kurs, hadde eg ein halvtimes økt med Ayla på stovegolvet der eg fekk henne opp i ståande frå utgangsstilling ved hjelp av fingertarget. Eg fekk henne ikkje til å stå i ro, men det viktigaste var å få henne opp. Eg brukte litt omvendt lokking for å få henne til å stå i ro, og klikka mange gonger for at ho berre stod og kikka på meg etter at ho hadde reist seg. Planen var eigentleg å shape det fram utan hjelp av target, men det måtte eg gi opp pga mangel på treningsevner og tid før konkurransen.

På kurset trente me litt meir på denne øvelsen, og ein gong eg fekk henne opp med targethjelp, sa eg TÅ, og ho stod som støypt i bakken. Eg belønte med frosken, og kan nå stå med henne sitjande i utgangsstilling, presentere target og sei TÅ, og ho reiser seg opp og står i ro!! :-)

Då er det ikkje fleire skilt som skaper bry for oss. Nå er det eg som treng å lære skilta og LESE dei rett, så skal det nok gå vår veg neste mandag når me skal gå konkurransen med Olaug og jentene + Vetle og mor hans som eigen heiagjeng. Nervene kjem til å stå i høgspenn, men me skal ha dagen fri frå jobb, så det blir nok litt intensiv trening på dagen.

Ellers er det planlagt ro-trening på Ålgård på onsdag då eg og Ayla skal passe Lea. 

Nå begynner det....

Då eg kom heim frå siste instruktørhelg i kveld, hang dette på ytterdøra:

Eg kan nemlig kalle meg instruktør no. I teorien. Utdanna hos Fjellanger Hundeskole i 2008. Me er det siste kullet som får anledning til å utdanne oss gjennom denne undervisningsmodellen, for neste år kjem eit heilt nytt opplegg som høyres endå meir inngåande og grundig ut enn det mitt kull har vore gjennom. Det vil nok dukke opp informasjon på nettsidene til Fjellanger når den tida kjem, så eg skriv ikkje så mykje meir om akkurat det her no.

Denne siste helga har vore innhaldsrik og alt unntatt ei forelesning har vore nytt stoff for min del. Me har fått eit lite innblikk i 20 år med kurserfaring frå Rune, og artige praksisoppgåver som gjekk direkte på instruktørrolla. Gry prata om trendar, avl og genetikk og det eg sit igjen med etter endt kurshelg er eit hovud fullt av tankar og grublerier om kva som skal skje vidare. Me står føre eit splitter nytt år snart, og mykje kan hende når det gjeld så mangt. Tida vil vise kva som skjer, men ikkje noko er sikkert endå.

Rallylydighetskurs, to veker til konkurranse..

Før kurset i kveld, hadde eg bestemt meg for at Ayla ikkje skulle få pause i bilen. Ho skulle få vera ute, og me skulle trene på at ho skal kunne sjå at andre hundar herjer og leiker med kvarandre uten at ho får vera med. Dette klarte eg å gjer, så klikk til meg.

Ho hadde nokre frustrasjonsutfall på dei andre hundane når dei sprang forbi, eller leika med kvarandre,og det var vanskelig for henne å konsentrere seg når dei andre laga leikelydar.

Under ein pause (eg sat i ro og Ayla venta på gratis godbit), kom ein laus hund bort til oss. Ein finsk lapphund. Eg slapp bandet og rusla vekk derifrå, for eg veit at det blir BRØLING dersom Ayla skal helse på hund i band. Hundane sprang opp i ein liten grasbakke og herja og leika, og då eg syns eg var langt nok vekke, ropte eg på Ayla. Ingen reaksjon. Så ropte eg ein gong til, og då kom ho. Den andre også :-)

Dei sprang forbi meg og reiv nokre kjegler i iveren, og då eg ropte på Ayla igjen, snudde ho og kom tilbake. Mens dette føregjekk, stod alle dei andre deltakarane med hundar (også dei minste) og såg på galskapen. Eg tenkte eit kjapt sekund at eg håpte at ho ikkje skulle bort til dei små hundane og herje med dei, men ho ensa ingen andre enn den hunden ho leika med.
Då dei kom bort til meg, heiv eg ein neve pølser på eine sida av meg til Ayla, og ein neve på andre sida til den andre hunden, slik at den kunne stå der til eigaren kom.

Alt gjekk i likaste laget, og Ayla fekk ein etterlengta springerunde med ein annan hund. Ikkje at det var SÅ kult at det skjedde på treningsbanen, men likevel. Etterpå stod eg og prata med den andre hundeeigaren, og då var begge hundane i band. Ayla la seg ned mens eg prata, så eg trur nok ho var ganske ferdig for kvelden.

Ellers fekk me trent vidare på stimuluskontroll på "Opp og stå" og "Rundt". Me trente på slalåm, steg til høgre, 360 graders vendingar til høgre og venstre. Sitt og gå rundt, Dekk og gå rundt, Sitt Dekk Sitt, Sitt 90 graders vending til venstre/høgre Sitt, 270 graders vendingar til høgre og venstre.

Og ja, den 22 desember skal eg gå konkurranse i rallylydighet. Heldigvis ingen tannvisning eller andre tilgjengelighetstestar, så dette skal gå bra :-D Me gleder oss!

Prosjekt "Stimuluskontroll"

Ja, då er det sagt, eg skal gjer noko med min angstpanikk for å setje kommando på atferd.

Det er ikkje utan grunn at eg har angst for stimuluskontroll, for det er ikkje så enkelt, akkurat det... For meg...

Det krever konsekvent handling frå mi side, og strenge kriterier for Ayla. Det er mogleg at eg (usj) må til med detaljert kriterieplan for dette her, og faktisk gå inn for å trene meg sjølv i å vera endå meir konsekvent.
Eg må dessutan lese meg opp på temaet, og bare byrje med ufarlege atferder som ho allereie tilbyr.

Eg fekk det jo til med "Lukk", sjølv om det framleis hender ein ytterst sjelden gong at ho lukker døra utan at me har sagt noko... Det er veldig sjeldent no, og det er berre når ho er ekstra gira på noko.

Men det er også den einaste atferda eg har stimuluskontroll på. Eller TILNÆRMA stimuluskontroll på. Og det er jo for dårleg! Ærleg talt, liksom...

Jo.. Ein ting til.. Stå under marsj. Den er også tilnærma.

Eg har begynt å legge ord på:
at ho set snuten borti Joey (Gamlefar)
at ho går rundt meg og set seg på mi venstre side (Rundt)
at ho reiser seg frå sitt (Opp-og-tå)

Til nå går det i surr for både meg og Ayla, men skal me gå rallylydighetskonkurranse om to veker, må me ha eit par signal inne... Me kan jo ikkje drite oss heilt ut, heller :-)