Ny hobby på gong..

Rett før jul treftes syklubben for vår årlige juleverkstad. Denne gongen skulle me lage julekort "the scrapping way". Det gjorde at eg blei litt bitt av basillen, og sidan eg skulle ha langfri over julehelga, gjekk eg berserk på Panduro.

Her er det foreløpige resultatet:

På skøytebanen igjen.

Eg lærer stadig nye ting på skøytebanen





Og her er som alltid grasiøse Olaug og skal vise meg det som kalles "forward crossover".
Eg ler like godt kvar gong eg ser denne snutten, eg... :-D

Oppdatering.

Det har blitt lite trening i det siste. Motivasjonen er ikkje heilt på topp, og jobben krever sitt nå før årsslutt. Eg har ansvaret for telling av varelager i desse dagar, og kveldane har blitt seine før eg har ramla inn dørene heime.

Mandag var siste mandagstreningskvelden før jul. Då var me her på Vistnes og gjekk ein liten runde med åtte hunder til saman! Ingen slossing, bare masse trekking i båndet. Etter turen var me i gapahuken og grilla. Vetle hadde laga gløgg og tent grillen og det var så koselig, atte! :-)

Halen til Joey har blitt fin, og han sjølv har blitt ein ny hund! Han leker oftare nå, og finner på rampestreker meir, og ute går halen oppover i staden for å henge beint ut som då han hadde klumpen. Han ser og ut til å høyre betre nå, og Vetle har ein teori om at klumpen blokkerte hørselen til Joey på ein eller annan måte. ;-)

Ellers nærmer me oss jo jul, og den er veldig sår dette året. Derfor trur eg ikkje det blir så mange oppdateringar på ei god stund.

Ha ei god jul, alle som er innom bloggen min!

Meir fra skøytebanen

Herlig dag på skøytebanen!

Joey sin tredje dag som nyoperert. Obs, litt sterke bilder.

Dei siste nettene nå har eg sove på sofaen i stova. Då slikker ikkje Joey på bandasjen, men sover tungt natta gjennom. I dag var han og eg litt seint oppe, og dermed hadde Vetle lista seg inn på kjøkken og begynt på frokosten til oss.

Mens Vetle dekka på bordet, kom Legolas og var usedvanlig kosete! :-)

Etter frokost gjekk Vetle ut i stiv kuling med hundane. Joey måtte få dekka til bandasjen med plastpose. Han er så tålmodig og takler alt eg gjer med han! *smelt*

Seinare blei det tid for bandasjeskifte.

Ellers sitter eg og held på med PIF gåva til Siv. Eg storkoser meg, med andre ord! Vetle er engel og lufter hundar i kulingen i dag, og eg har meldt meg frivilling til å hakke opp alt til tacosen i kveld... Huff, for eit urettferdig bytte.. ;-)

Skøyter er farlig.

Sånn som dette ser eg ut når eg grasiøst går på nyinnkjøpte kunstløpskøyter. Nydelig stil, sant? (1,2 og 3) Svingen mot kortsida gjekk greit. Eg testa ut ein ny teknikk som gjer at eg kan svinge kjappere og på mindre plass, så den måtte læres. (4)

Eg skøyta meg bortover langs kortsida, og der i svingen står to mannfolk. Eg må svinge utenom dei, og plutselig henger noko i skøyta seg fast i isen.

Eg hadde på meg MP3 spelaren, og høyrde på Hans Theessink sin "St. James Infirmary" då eg merker at foten ikkje blir med resten av kroppen framover. Eg merker at eg tryner, men det heile går veldig fort. I det knea traff isen, tenkte eg: "Fanken, der gjekk andre kneet også!"

Lufta blei slått ut av meg, og det var flaut og ydmjukande. Likevel reiste eg meg opp og gjekk to-tre rundar til (ein må alltid opp på hesten igjen etter å ha falt av, vettu). Eg måtte dra meg bort til vantet for å komme meg opp igjen, og eg kjente ingenting som var VELDIG vondt der og då. På slutten av tredje runden, derimot, var det såvidt eg klarte å bøye kneet. Nederlaget reiv og sleit i meg, for eg hadde ikkje det minste lyst til å gi meg akkurat då.

I dag kjennes det ut som om eg har drive med styrketrening på kun høgre sida. Eg har blåmerke på hofta (slik går det når polstringa forsvinner), på begge knea, og veldig vondt i brystkassen. Har nok fått gangsperr der også.
Heldigvis slapp eg å bære Joey nokon stad. Ellers ville eg nok hatt meir vondt enn det eg har. Eg krysser fingrane for at det berre er forbigåande...

På søndag er det på'an igjen! :-)

______________________

Oppdatering Joey: Han har sove stort sett heile dagen. Eg køyrde ned til det døgnåpne apoteket for å handle medisiner til han, men kom ned dit og fant ut at eg hadde gløymt resepten. Måtte difor heim igjen før eg kunne ned og kjøpe det eg skulle ha..Nå på kvelden har han vakna til litt, men ute er han endå svært klengete, men har i det minste tissa masse. Han har også ete i kveld, og fått i seg vatn.

Joey sin dag hos veterinæren.

Då Ayla skulle få vaksinen sin forrige veke, fekk eg dyrlegen til å sjå på klumpen til Joey.
Ho sa at den var blitt så stor nå at den burde fjernast. Derfor bestilte me
time til i dag, og eg sørga for å få fri torsdag og fredag.

Joey på golvet hos veterinæren. Den beroligande sprøyta har
begynt å virke.

Lurer på koss det ser ut i Joey sitt drømmeland...

Eg drog og henta han til klokka var tolv. Då skulle han egentlig vore vaken,
og logra LITT då eg kom. Så sovna han igjen, og ville ikkje vera med meg.

Eg skulle ut og betale, og stod klar med minibankkortet då eg høyrde sår uling frå rommet der Joey låg. Eg ilte inn igjen, og då hadde han reist seg opp på albuane. Eg fekk sjangla han ut i bilen, og sprang inn og betalte... Eller.. sprang og sprang... Sjå neste innlegg..

Operasjonen er ferdig, og eg ville ikkje sette han i buret. Derfor
får han sitte i baksetet, og har lagt hovudet oppå midtkonsollet.
Der sovna han og snorka heile vegen heim.

Joey i stolen sin med halen godt bandasjert. Han har gnuuuurt snuten sin nedi teppet,
og fordi han var kald på halen hos veterinæren, har eg satt på varmeovn til han.
Han skal i alle fall ikkje fryse!

Bilder av litt forskjellig.

PIF gaven fra Siv!! Den kulaste veska eg har sett på lenge!!! Den blei behørig beundra på mandagstreninga i går. :-)

Stakkars Olaug, når eg finner ut at eg vil prøve noko nytt, ringer eg til henne, griner min arme råd, og så har ikkje ho noko anna val enn å vera med. Me var og stod på skøyter på søndag, og fy flate, så kjekt det var!!! Eg skal dit i morgon igjen, og gleder meg som ein unge!

Ayla på trening i går. Ho låg i dekk og bli, og eg ba Solfrid gå litt ekstra nært henne. Joda, ho kikka bort på Buster, men låg dønn i ro og sladra til meg som om ho fekk betalt for det!

I går tok eg bandet HEILT AV når me trente, og då me skulle i bilen igjen, gjekk me forbi dei andre utan band! Joda, ho hadde seg ein tur bort til Kira, men ingen skade skjedde (for meg i alle fall), eg er berre fornøydd at dei ikkje gjenopptok leikinga fra då me gjekk tur i lag. :-)

Mandagstrening igjen!

I posten låg det pakke til meg i går, og det var PIF-gaven fra Siv! Ho hadde sydd hundeveske til meg i eit superkult mønster, og det var lomme oppi den og alt! Godbitar og bæsjeposar fulgte med, og stoffet var lett å vaske og eg kan sette det på fuktig/vått underlag uten at det trekker inn. Bildet kommer seinare i dag, for den var såååååå kul! Tusen takk, Siv!!
Og så hadde ho skrive eit rørande kort, som eg også blei kjempeglad for! :-)

Pakka ting og tang nedi veska og tok den og Ayla med meg på trening. Det er to veker sidan forrige gong, så Ayla var rimelig gira!
Eg hadde knallkontakt fra ho satte foten sin på asfalten og til eg satte ho i bilen igjen!
Me trente på stå under forlengs marsj, og eg trente med henne laus (!) med bandet hengande etter henne, sånn at ho fekk springe til avstandsbelønningen. Der var både små og store hundar ute og trente, og der var også ungdommar som spelte fotball inni ein ballbinge. Ho ensa knapt nok dei folka som gjekk forbi oss, og eg kan ikkje få sagt kor fornøyd eg var med den første økta. Me trente også litt kontakttrening ved framande mennesker, og ho var laus og fin i munnen, og virka ellers avslappa og konsentrert.

Andre økta fortsatte eg på stå under forlengs marsj, og belønna med jutepølse. DEN var stas!! Ho knurra og eg herja med henne og ho stooooorkoste seg! Eg trente mykje lenger økter enn eg pleier, og ho mista ikkje interessen for verken godbit eller jutepølsa.. Denne økta var ho også laus, men eg er ikkje heilt klar for å koble henne av bandet endå, merker eg.
Eg fekk Veslemøy til å ta full tannvisning, men det gjekk ikkje heilt bra. Ho hadde nemlig noko fiskegreier i lomma, og det var mykje meir interessant enn mine kjedelige kalkunpølsebitar. Ayla blei heilt vekke i dufta, så det trur eg eg må trene litt på, ja. :-)

Tredje økta blei det meir stå under forlengs marsj, men nå skulle Ellen Beate klikke for meg, sånn at eg kunne sjå framover, men Ayla likevel ville få presise klikk. Dårlig forklaring fra meg til å begynne med gjorde at det ikkje blei heilt vellykka, men det kom seg etterkvart. Veslemøy kom til, og la merke til at Ayla hadde betraktelig raskare og beinare stoppar frivillig enn når eg sa Tååååååå. Hmm.. merkelig…

Etter eit par kjappe repetisjonar med TÅ! i lysare stemme under baklengs marsj, blei resultatet langt bedre, ja! :-) Det hjelper å ha folk som ser på! Juhu!

Då eg køyrde heimover, bobla eg nesten over av stolthet av den flinke hunden Ayla har blitt! Det var nesten så eg var litt forelska i henne ;-P

Jaja, eg valgte å nyte det så lenge det varte, eg. :-)

Då me kom heim, hadde Vetle bygd trapp opp til senga til Joey. Joey har nemlig hatt litt vanskelig for å gå opp i senga på hunderommet i det siste, og då han fant ut av det med trappa, var det akkurat som om han smilte med kroppen, og stolt kunne gå oppi uten å streve sånn.

I morgon skal ho ha vaksina si, og då skal eg ha med Joey også, for å spørje om den klumpen hans på halen.

Tag Teach seminar i Grimstad.

Turen ned gjekk heilt fint. Ingen dekk datt av, og eg fekk ingen bøter.

Klokka var rett over sju då eg kom fram til Siv. Tilfeldighetene ville det slik at ho akkurat skulle ned på togstasjonen for å hente Therese og Tone, så eg parkerte bilen og blei med ned.
Det blei lasagne til middag, og me sat ved bordet leeeenge og prata. :-) Det blei litt seint før me fekk lagt oss, for dagen skulle starte grytidlig på lørdag. I alle fall for dei tre andre. :-P



----------------



Eg hadde med meg splitter ny digital lydopptaker, og tok derfor ikkje eitt einaste notat. Derfor blir det bare stikkord inntil eg har fått høyrt gjennom igjen.

Theresa gjekk gjennom filosofien bak tagteach. Det er som med klikkertrening, så ikkje så mykje nytt akkurat der. MEN!!! I tagteach kan ein faktisk vise eleven kva ein meiner, snakke med eleven for å spørje om dei treng fleire repetisjonar på eit spesifikt tagpunkt, me kan fysisk plassere eleven slik tagpunktet er, me kan vise sjølv kva me er ute etter, og eleven trenger ikkje belønning etter kvart tag(klikk). For voksne er det belønning i seg sjølv å få følelsen av å mestre, eller følelsen av suksess. Sjølv om tag'en berre er ein lyd, kjennes det deilig å høyre det, og musklane husker utrulig godt kva dei gjorde då tag'en kom.

Eit tagpunkt skal vera kort og konsist. Helst inntil ti ord. Det skal ikkje innehalde EG, DU, OG. Det skal vera nøytralt, men positivt.

Eksempel.
Eleven er ein mann som ikkje klarer å halde handa vekk frå godbitlomma før han klikker for at hunden setter seg. Han gløymer det ut heile tida, og handa i lomma blir dermed eit signal for hunden om at den skal setje seg.
Eg seier til mannen: Tagpunktet er: hold håndflatene inntil låret.
Kvar gong mannen gjer det, tag'er eg han for det.

Han får det likevel ikkje til. Det er for vanskelig.

Eg tar vekk hunden, så får han stå der og late som om han klikker for at hunden setter seg.
Eg gjentar for han at tagpunktet er: hold håndflatene inntil låret.
Han klarer då fem tag etter kvarandre, og eg ber han hente hunden igjen.
Eg gir han same tagpunkt, for nå har situasjonen endra seg, og han er derfor ikkje klar for noko vanskeligare endå.

Han held nå armen roleg ved sida av seg, med håndflatene inntil låret, og får ein hund som er meir fokusert på augekontakten enn på kor handa er.

Etterkvart vil eg tagge mannen for at han byter på kva lomme han henter godbiten frå, og då treng han ikkje lenger tag for å halda handa vekke frå godbitlomma.

I denne situasjonen er det å lukkas den største belønninga for mannen. Han treng ikkje nødvendigvis sjokolade eller anna materiell belønning.

Eg trur at når det gjeld tagging i ein situasjon der personen ønsker å mestre noko, er det belønning nok å lukkas.

Dersom det er adferd som skal endras, trur eg at andre forsterkerar må til. Eg har f.eks bestemt meg for noko å tagge for. Og kjenner at det er ikkje nok for meg å mestre. Derfor har eg sagt til meg sjølv at når eg har 30 tags, kan eg ta eit glas SoloLett til frokost dagen etterpå. Vanligvis drikk eg vatn til frokosten, så dette vil vera ein stoooor forsterkar for meg.

Vel, tilbake til seminaret.


Eg traff endelig Kari-Anne! Juhu!! Kjempekoselig!!
Traff også Hedvig fra trenerutdanningen i fjor! Også kjempekoselig!!


Lørdagskvelden blei det taco med lefser, og kjedelig nok blei eg mett etter bare to! Det var liksom over så fort! :-/ Men deeeeilig mat, og me køya klokka ti. Siv, stakkars, begynte å gjespe allerede klokka halv ni... :-)

Søndagen var det ein god del mindre teori, og når eg tenker meg om, husker eg ikkje så mykje av akkurat det sånn her og nå. Men eg og Hedvig gjekk saman i gruppearbeid, og endte opp med ein danserutine som eg fekk baklengskjede på henne. Det funka faktisk! Må prøve det på Silje og Elisabeth!



Diplomutdeling og avslutting og halv fem sat eg i bilen og fant ikkje ned til motorveien sjølv om eg brukte gps. Dei jæskla sørlendingane skilter jo så dårleg!! For det har i allefall INGENTING med dårlege orienteringsevner hos sjåføren å gjera! Nehei!

Forresten, i går då eg køyrde heimover, sat eg og irriterte meg over sneglesjåførar. Eg banna og steika over at eg aldri fekk med meg når midtlinja i vegen fortelde meg at eg kunne køyre forbi. Vetle har nemlig lært meg at når den stipla linja i midten ser ut som på dette nydelige bildet eg har lagt heilt åleine, betyr det at om eg ikkje ser bilar lenger framme (eller lyktelys når det er mørkt), er det tryg og oversiktlig å køyre forbi.
Fleire gonger gjekk eg glipp av sjansar til å køyre forbi, og banna og steika like godt kvar gong.

Så slo lynet ned i hovudet mitt, og eg kom på kor eg nettopp hadde vore. Eg begynte med å seie: "Tagpunktet er: Følg med på den stipla linja". Eg sat jo ikkje med klikker i bilen, og så lenge me ikkje skulle klikke for noko, skulle me heller bruke -fokuseringspunkt- og tagulatoren. Det gjekk ikkje lange tida før eg raaaaste forbi og la merke til endringar i den stipla linja heile tida! :-) Juhu!!
















Siv, Elin og Eva ser ut som om dei har det kjempekjekt!!






SÅ lenge varte DET..

Hedvig har augene igjen, og og skal komme seg forbi hindringane ved hjelp av vel formulerte tagpunkt.

Cecilie har fått bind for augene og blir lært opp som blind til å stoppe opp når ho dulter borti ting.

Siv ønsker å lære å slå hjul, men er redd for å tippe over. Her står ho og får tagpunkt frå Theresa.

Bør eg ta eit hint?

Eg skal køyre nedover til Grimstad i dag, for i morgon skal eg på Tag Teach seminar! Gleder meg heilt vanvittig, men begynner å lure på om eg egentlig BØR dra.

I går kveld skifta Vetle dekk på bilen. Han skulle også skifte lyspærer, men hadde visst bare ei pære. Derfor har eg nå to ulike pærer, ei gul og ei kvit. Jippi.

I dag morges, då eg skulle ut med hundane, såg eg at det var frost på bilen, og ville starte den på forhånd så den var varm og defrosta til eg skulle køyre på arbeid. Det var litt enklare sagt enn gjort, for eg fant ikkje nøklane. Ikkje uvanleg til å vera meg, men eg ante vel at det kan hende ikkje var meg som var rotekoppen denne gong. Ringte til Vetle, og joda, han hadde nøklane mine i jakken sin. Han skulle komme med ein gong.

På resten av lufteturen skjønte endelig Ayla at "TÅ" når ho går ved sida av meg er det same som "TÅ" når eg går baklengs og ho går etter meg. I dag kunne eg veksle mellom TÅ, SITT, LEGG DEG, og ho valgte rett kvar gong! :-) Ho stopper heller ikkje opp av seg sjølv så mykje lenger når me går FVF. Eg har lenge strevd med tankar om at eg gjer noko feil, sidan ho nektar å skjøne kva TÅ betyr, og Kathy Sdao sine ord har kverna om og om og om igjen inni hovudet mitt, om at det å legge på signal er kjedelig arbeid, og at det må gjerast nøye. Derfor har eg tenkt at slikt ligger ikkje for meg, men eg prøver meg likevel, og plutselig i dag datt det altså på plass hos Ayla til tross for min inkompetens! Juhu!!

Vel, Vetle kom då heim omsider, og eg stressa ikkje over at eg blei for sein. Det har ingenting for seg, for nøklane kom ikkje fram fortare om eg stod og irriterte meg/stressa/banna/steika/hylskreik. Rett før eg skulle sette meg inn i bilen, kom eg på at eg skulle bare sjekke at eg hadde korthaldaren med meg (ALT ligg inni den), og leita gjennom veska. Fann den ikkje.
Vetle blei med inn for å leite, utan hell.
Kom ut i bilen igjen, leita gjennom veska EIN gong til, og der låg den. I ei anna lomme enn den vanlege.
Så kunne eg køyre.
Ca 500 meter, før ruta dogga sånn at eg måtte stoppe for å tørke den.
Vetle køyrde jo bak meg, og brått, som tatt ut av lufta, stod han ved vinduet mitt og lurte på kva som var gale. Eg skvatt sånn at eg nesten begynte å grine! Han lo jo, som vanlig, og fekk konstatert at eg framleis var i live. ;-)

2 km seinare skulle eg rulle ned vinduet. Då datt sveiva av! Eg sat plutselig med den dingsen i handa! Blinka inn til sida, og Vetle gjorde det same. Han fekk satt den på igjen, og så kunne eg endeleg køyre til jobb. Eg kom 20 minutter for seint.

Hadde eg ikkje visst betre, ville eg sagt at det var fredag den trettende i dag, eller at NOKO prøver å fortelje meg at eg ikkje bør køyre i dag.
Det vil vise seg på slutten av helga, vil eg tru...

Utfordring med vri.

Ellen Beate utfordra meg til dette:



REGLER för utmaningen lyder som följer:Varje utmanad hund ska skriva 6 underliga/konstiga fakta om sig själv och samtidigt ange reglerna för leken på sin hemsida. Sedan väljer man 6 nya hundar och gör en lista av deras namn. Efter det är gjort skriver personen en kommentar i de utmanades gästbok för att de ska fnatta in och läsa på ens egen hemsida för mer information.
Oki, då kör vi...



Sidan eg har ein merkeleg aversjon mot å skrive på Ayla sine vegne, blir det EG som skriv om Ayla, i stadenfor at ho skriv om seg sjølv.

Dessuten sender eg ikkje utfordringa vidare. Eg er såååå kjip!!! :-)



Here goes.



1. Ayla er veldig glad i jord, og eter gjerne til ho blir mett om ho ikkje blir stansa.

2. Ayla er overbevist om at ho er det som styrer på Vistnes. Alle andre er gjester (dei ho har helst på før), eller inntrengerar (alle, heilt til ho får slått fast om ho har helst på dei før eller ikkje).

3. Ayla liker vera med på sykkeltur.

4. Rå sjømat er litt ekkelt, men det går fint an å svelge det heilt.

5. Det fins nesten ingenting i denne verda som er kjekkare enn å få beskjeden "Lukk" (gjelder kjøkkendøra inne).

6. Ayla likte aldeles ikkje å bli kost med då ho var lita. Nå tigger ho om kos. :-)

Oppdatering innbilt svangerskap.

På tidleg ettermiddag i dag, då eg hadde vore ute og handla, såg et tre dråpar blod på golvet her. Holdt litt papir inntil vulva på Ayla, men det blei ikkje farge.

Så ringte eg til dyrlegen for å høyre kor hysterisk eg skulle bli, men av det eg forklarte til henne om den generelle allmenntilstanden til Ayla, kunne eg fint sjå det an.
Ho sa at bloddråpane burde stoppe like kjap som dei kom, og dersom Ayla blei slakk utover ettermiddagen og kvelden, eller ho drakk mykje, eller ikkje hadde apetitt, eller blei generelt dårleg, måtte eg kome med ein gong.

Eg kunne fortelje at ho ikkje drikk meir enn vanlig, at ute er ho den same som ho alltid er - men at inne er ho kanskje bittelitt roligare (as in: følger ikkje etter meg KOR EG GÅR), at ho har god matlyst, og litt meir kosete enn vanlig. Eg fortelde også om episoden i går, og at ho har melk i jura. (eg sliter litt med å kalle puppene til Ayla for jur.. Kyr har jur..)

Ho er dessuten meir vokten av seg. Bjeffer for lydar ho TRUR ho høyrer, og eg syns det er veldig slitsom, for eg støkker sånn! Men eg veit ikkje om det er fordi eg er åleine og ho skal passe på meg, eller fordi ho er full i hormoner akkurat no.

Eg snakka med Vetle tidlegare i dag, og høyrte med han om han kunne huske at Ayla er verre til å stjele i forbindelse med at ho har hatt løpetid. Og han syns det høyrdes truleg ut. Derfor vil eg sjå an neste løpetid, og dersom ho får endå verre symptomer i forbindelse med den, vil eg vurdere sterilisering. Ho skal jo likevel ikkje brukast i avl.

Håper bare ho ikkje går og savner kvalpar ho trur ho har fått.. :-(

Sjuk? Lengtar ho? Innbilt drektighet?

I går drog Vetle nedover til Risør, så eg er åleine med hundane denne helga.
Då eg kom heim frå jobb på fredag, kledde eg meg om med ein gong, og tok dei med meg ut på tur. Då me hadde kome eit par hundre meter, måtte eg stoppe opp pga noko, og då la Ayla seg ned etter at ho hadde oppført seg litt rart. Eg heiv ein godbit bortover langs grusvegen, og ho pilte etter den med høg hale og var brått seg sjølv igjen.

På resten av turen som varte nesten halvannan time, haldt ho seg i umiddelbar nærhet av meg, og eg syns eg kunne merke at ho faktisk var litt sliten... eller ikkje sliten, men fornøydd.

Då me kom inn, skulle eg berre sjekke litt mail og sånt på laptopen før eg skulle lage meg middag, og då gjekk Ayla rundt i leiligheten og peip og klynka. Eg syns det var rart, for ho hadde vore godt på do på turen. Eg skreiv det på konto for Vetle-lengt, og syns det var veldig søtt.

Etter middag tok eg for meg badet. Der har det blitt litt av ein haug denne siste veka, og det likte Ayla veldig godt. Ho kraup inni kroken sin og låg der. Sjølv om eg gjekk ut av badet også. Vanligvis pleier ho å sprette opp når eg forlater eit rom, men ikkje i går.

Litt seinare opna eg døra inn til soverommet for at det ikkje skulle vera så kaldt når eg skulle legge meg, og mens eg sat i stova, gjekk Ayla inn på soverommet og stjal ein av bamsane som står ved mi side av senga. Ho gjekk inn på datarommet og la seg i sofaen der, og det var der eg fant henne då eg lurte på kor ho hadde blitt av. Vanligvis når ho stjeler noko, legger ho det berre ved sida av seg og passer på det. Tingen er knapt nok våt eingong, men i går var bamsen kliss våt. Då eg tok den frå henne, blei ho uroleg, og etter dette begynte ho å klynke mens ho vandra rundt i leiligheten igjen.

Ho har også vore veldig veldig kosete i det siste.

Livmorbetennelse og innbilt drektighet har vore langt framme i hovudet mitt i det siste, for eg leste eit innlegg på Canis nettopp om ei som hadde falsk drektighet på hunden sin. Og Krissi hadde livmorbetennelse på Snuppa, og etter eg leste det innlegget, har eg vore litt på vakt etter sånne ting.
Sjekka kalenderen og bloggen, og den 25. august skreiv eg at Joey hyler så snart Ayla rører på seg. Det skulle dermed vera ganske nøyaktig ni veker sidan ho var høgløpsk, og ca åtte sidan løpetida slutta. Nærmare bestemt 63 dagar sidan høgløpsk, og det er jo dønn eit svangerskap, er det ikkje?

Ettersom kvelden gjekk, forsvant ho igjen. Då låg ho på senga vår med ikkje mindre enn TRE bamsar rundt seg. Dette har skjedd fleire gonger før også, så det skulle ikkje vore noko rart ved det. Dersom døra står open, går ho inn dit, stjeler ein bamse, og legger seg på senga. Når eg då kjem inn og tar det frå henne, koser me litt og så tar eg henne med ut igjen. Men i går, kikka ho veldig etter bamsane, og var ikkje så interessert i kosen. Så skulle eg kose henne på magen, og då kjente eg det... Ehm.. puppene? pattane? jura? var blitt større, og då eg klemte passe hardt, kom det væske ut.

Det kan med andre ord sjå ut som om Ayla har fått innbilt drektighet. Eg syns ho har vore litt meir på tuppa dei siste dagane, og har boffa på lydar ho vanligvis ville ignorert. Ho har også sove meir, og mast meir om kos. Matlysta har vore der, og ute på tur har ho vore sitt sedvanlige kvikke, kontaktsøkande Ayla.

http://www.charlottes.no/?page=hunden_tekst1&mode=10

http://www2.orionpharma.no/templates/Page____1904.asp

http://debatt.sol.no/show.fcgi?category=3500000000000012&conference=131&posting=20500000001630031

Her stod det veldig bra:
http://www.vetmed.lsu.edu/eiltslotus/theriogenology-5361/canine_pregnancy.htm


I dag morges høyrde det ut som om ho skrapa på døra, men etterkvart som eg høyrde etter, virka det meir som om ho gravde inni buret. Då eg slapp dei ut fra romet sitt, gjekk ho rett til døra, og eg høyrde det surkla i magen hennar. Ho sprang bort til graset langs kanten på plenen og åt.
Då eg serverte frokosten, åt ho først godt, men så stoppa det opp.

Lettare hysterisk som eg jo er, tenker eg på jurbetennelse, livmorbetennelse, og andre uhumskhet og kjenner at eg helst skulle hatt nødnummeret til dyrlegen på hurtigtast på mobilen. Usj...

Det står at ein skal aktivisere ei tispe med innbilt drektighet, så det får eg gjer. Eg trur også at eg skal la vær å trene passeringar til det har gått over. Halde ved like, ja, auke kriteriene, nei. Og så må eg følge med på om det kommer væske fra kjønnet hennar m.t.p livmorbetennelse. Og halde eit auge med om ho verkar slapp og får dårleg apetitt. Huff, stakkars Ayla...

Pay IT Forward. (Advarsel: på bokmål!)

Siv hadde eit innlegg om Pay It Forward, som eg ønsker å formidle i min blogg også.

Husker du filmen Pay it forward med gutten som tror på det gode i mennesker og sender en god gjerning videre til en person i den tro at alle gode gjerninger vil gjøre verden til et bedre sted? Jeg var innom en blog som har funnet en måte vi bloggere kan gjøre det samme på.

Slik fungerer det:

Jeg vil sende en håndlaget gave til de tre første som legger igjen en kommentar i bloggen min, og som spør om å få delta i en Pay it forward(PIF)-utveksling. Jeg vet ikke hva gaven vil bli ennå, og det er ikke sikkert du vil motta den verken i morgen eller i neste uke. Men jeg lover deg at du skal motta den i løpet av de neste 365 dagene. Du trenger ikke gjøre noe for meg, men legg gjerne dette samme løftet i din egen blogg.

Har du lyst å være med å gjøre verden til et litt bedre sted, så er det bare å skrive en kommentar på denne posten om det. Kontaktinformasjon utveksler på vi privaten.

Om den ikke blir så veldig mye bedre, verden altså, så vil det være morsomt å ta seg tid til å lage noe til et kjent eller ukjent menneske og å få lov til å gi dette mennesket en gave som de kan bli glade for. Det gjør i allefall min dag bedre å kunne bidra med noe slikt.

Tur til sentrum.

Tok på meg alt eg har av varme klede, og tok med meg Ayla opp til sentrum. Det er ein tur på 3,5 km langs noko som ikkje kan kallast anna enn landeveg. Der er ikkje fortau, men der er då i det minste gatelys. Tanken var å slite henne mentalt ut opp til sentrum, og så få til nokre godt preparerte passeringar. Eg hadde ikkje gått ein kilometer før den første muligheten dukka opp frå ein sideveg. Ein mann. Det var blitt mørkt. Hjertet gjekk litt ekstra fort, for eg bestemte meg for å fortsetje å gå, i stadenfor å be henne sette seg sånn som eg pleier å gjer. Det gjekk heilt fint! Ho var avslappa og fin i munnen når ho tok i mot godbitane, og begynte straks å snuse langs grøfta då mannen var passert.

Halvannan kilometer lenger oppe såg eg eit par skuggar langt borte. Eg såg også eit blinkande halsband, og håpte at ho skulle gå forbi ved hjelp av snadderbitane. Den andre hunden bjeffa og klynka og folka kjefta på han. Eg klikka og skrøyta om kvarandre, alt for å komme meg forbi uten at ho skulle bjeffe. Ho plar nemlig bli mykje meir stressa og på tuppa etter at ho har hatt eit utfall.
Eg hadde ingen grunn til å frykte noko, for ho togg godbitar som om ho aldri hadde gjort anna. Eg var så stolt då me hadde kome oss forbi! :-)

Nærmare sentrum er der fortau, og det kom eit par syklistar som passerte bakfra, og så kom det ei dame forfra. Eg kikka ned på Ayla og såg at ho hadde roleg lunteholdning. Ho såg ikkje nevneverdig interessert ut, og eg vurderte i eit nanosekund å teste om ho ville klare å passere uten godbitar. I neste nanosekund ombestemte eg meg, sidan dama ville passere så nært oss. Fortauet var ikkje SÅ bredt.
Me kom oss forbi uten problem. Heilt fantastisk! :-)

Før me kom oss opp til torget, midt i sentrum, fekk me passering av tre enkeltpersonar og to som stod og prata. Eg kunne puste letta ut og ringe til Vetle for å be han komme og hente oss. Eg måtte heim og øve på saksofonen, så eg hadde ikkje tid til å gå heim igjen.

Me sat og venta på han på ein liten grashaug, og rund på torget var der kanskje 20-25 ungdommar som herja og prata og gaulte og var slik ungdommar er.
Då Vetle kom, ba eg Ayla sette seg ved sida av meg, og ho fekk ikkje reise seg før eg spurte om ho ville helse. Ho har blitt så flink!!!!! Supre hunden min!!

Mandagstrening 22. oktober

Klarte å gløyme å printe kriterieplanen, så då blei det stort sett tulletrening igjen. Fy meg.

Nesten det første som skjedde då eg skulle ha ut Ayla mens me likevel stod og prata, var at ho hoppa rett opp på Ann Kristin. Ayla har då ikkje hoppa opp på nokon på aldri så lenge! Dermed måtte eg trene på det igjen. Fekk Ann Kristin til å prøve å lokke Ayla til å hoppe opp på seg, og klarte til slutt å få henne til å sette seg når ho kom bort til Ann Kristin. Takk og pris for at det er såpass enkelt å trene vekk igjen! :-)

Ellers fekk eg trent litt på å halde kontakten sjølv om det var litt bjeffing rundtomkring, og det syns eg ho får til ganske så bra nå. Eg hugser med rødmande kinn den gongen i fjor der eg måtte be dei andre på KlikkerTRENERkurset om å vera stille, ellers klarte ikkje Ayla å konsentrere seg... *blush* Godt å ha noko å skulde på...

Me gjekk også åttetall mellom Bente, Bente, Solfrid og Ann Kristin der Ayla holdt kontakten DØNN stort sett heile veien. Då eg oppdaga jukset mitt (eg klikka rett før me skulle passere mennesket, og så fekk ho godbiten idet me passerte, og voila, problem løyst), blei det litt vanskeligare for henne, men ho skjønte poenget etterkvart, og eg venta med å klikke til ETTER me hadde passert. :-)

Det virker som om helse-kommandoen min kun betyr yr glede for Ayla nå. Når me har trent på litt omvendt lokking, eller at ho skal sitte ved sida av meg når eg prater med folk, og eg då spør om ho vil gå og helse, blir ho kjempeglad og springer bort til personen og stiller seg med sida inntil beina og kikker på meg. Når ho er ferdig, kjem ho bort til meg igjen. Dette har eg ikkje trent bevisst på, men trur nok at det har hjelpt at eg har brukt personar ho liker veldig godt (og det gjer ho jo med dei alle når ho bare har fått konstatert at dei ikkje skal myrde henne og partere henne opp og selgje henne på QXL som prima biffkjøt).

Eg lærte dessuten at Ayla ikkje har små kvalpar på menyen. Veslemøy hadde med seg vesle Oscar (eller Åsgår, som eg trudde han heitte) på fire mnd(?) med seg. Ayla fekk helse, og helste kjempefint! Eg gjekk vekk litt, sånn at ho ikkje skulle bli voktande eller beskyttande eller kva no som føregår i instinktene hennar, og mens ho stod og snuste på Oscar som stod mellom beina på Bente, gjekk det ei vilt framand dame forbi bak Bente. Ayla stod slik at ho såg dama, men var ivrig opptatt med å snuse på Oscar. Eg fekk litt noia, for eg stod så langt vekke, og plutseleg kikka Ayla seg rundt for å sjå kor eg var blitt av. Eg smatta, og ho høyrde nok ikkje med ein gong kor lyden kom fra, for ho pilte etter denne framande dama.

Eg ropte på henne, og ho snudde på ein femøring og gallopperte opp igjen til meg! :-) Ikkje bort til Bente og Veslemøy og Oscar, men til meg! Juhu!
Litt seinare låg ho i Dekk, og fekk klikk og godbit med Oscar som maksimal forstyrrelse der han gjekk og snuste henne i rumpa og i øyret og på sida. Ayla låg heilt i ro og nistirra på meg.
Så: Jippi!! Ayla eter ikkje kvalpar!! Juhu!!!

Og eg har gjort ei oppdaging eg ikkje heilt likte... Eg må belønne meir med leik! Ho velger vekk leika til fordel for godbitar! :-O

Bøkene mine

Anders Hallgren - Den gamla hunden, om den eldre hundens fysiska och psykiska velbefinnende
Anne Lill Kvam - Nesearbeid for hund, skritt for skritt fra godbitsøk til sporsøk
Aslaug Høydal - Dyresoger, og andre sanne soger
Barry Eaton - Dominans og lederskap, fakta eller overtro ?
Bruce Fogle m. fl.. - Store hundebok
C.Køste & M. Egtvedt - Lydighetstrening i teori og praksis, fra grunnferdigheter til konkurranse
Emma Parsons - Klikkertrening og dempende signaler, slik trener du bort aggresjonsproblemer hos hunder
Eva Bodfäldt - Kontakt, samspillet mellom deg og hunden din
Geir R. Nordenstam - Du og hunden
Geir R. Nordenstam - Full kontroll, en bok om moderne lederskapstrening av hund og hundeeier
Gry Løberg - Valpesosialisering
H. Bresson - Rottweiler
Heinrich Von Beine - A step by step book about ROTTWEILERS
Jean Donaldson – Oh Behave ! Dogs from Pavlov to Premack to Pinker
Jean Donaldson - The culture clash, a new way of understanding the relationship ….
Jeffrey Masson - Hunder lyver aldri om kjærlighet, om hunders følelser
K. Haase & J. Oleby - Hundemassasje og stretching
Karen Pryor - Clicker training for dogs
Karen Pryor - Don't shoot the dog ! The new art of teaching and training, revised edition
Karen Pryor - Klikkertrening for utstillingshunden, en artikkelsamling fra AKC gazette
Kay Laurence – Learning games, Learning about dogs
Leslie McDevitt et.al. – Control Unleashed
Liz Palika - How to train your rottweiler
Margit Sandemo - Jovisst har dyrene sjel, en samling historier av og for dyrevenner
Mary Macphail - Pet owner's guide ROTTWEILER, expert advice on care and training
Merete Andersen - Freestyle - å danse med hunder
Merete Andersen - Veien til en bra kar, å være en glad hundeeier
Nicole Wilde - Help for your fearful dog, a step-by-step guide to helping your dog conquer his fears
P. McConnell m. fl.. - Feisty Fido, help for the leash-aggressive dog
Pamela Dennison - Click your way to rally obedience
Pamela Dennison -Bringing light to Shadow, a dog trainers diary, from aggressive rescue dog to canine good citizen
Patricia McConnell - The other end of the leash
R.Fjellanger m. fl.. - Hundens beste venn, læring og samspill med det gode
Richard Beauchamp - Rottweilers for dummies, a referance for the rest of us
Roy Hunter - Fun nosework for dogs, teach your dog to enjoy using his nose
Rupert Sheldrake - Uforklarlige krefter hos dyr
Sven Jerverud m. fl.. - Din hund søker, søk från grunden til bruks elit, uppletande, redningshund, specialhundar
Terry Ryan - Coaching people to train their dogs
Turid Rugaas - Bjeffing, språket som høres
Turid Rugaas - På talefot med hunden, de dempende signalene
Ulla Barvefjord - Rottweilern, en utmerkt brukshund
Ulla Barvefjord - Valpen vår, fra valp til flink hund
Ulvund m. fl.. - Min hundefortelling
William E. Campbell - Behavior problems in dogs
Øyvind Asbjørnsen et.al - Utrolige hundehistorier
Aage Christensen - Min hund, ROTTWEILER
Åsa Ahlbom - Fra valp til voksen hund
Åsa Ahlbom - Rasekunnskap

DVDane mine.

Barbara Handelman - Clickertrain your own assistance dog
Bob Bailey - The fundamentals of animal training
Broitman & Lippman - Take a bow wow and Bow wow take 2
Jan Fennell - The dog listener
Karen Pryor - Clicker Magic ! The art of clicker training with Karen Pryor
Karen Pryor - Don't shoot the dog, Lydbok
Kathy Sdao - Cujo meets Pavlov
Kathy Sdao - Improve your “I-Cue”
Leslie Nelson - Pet obedience + teaching pet people
Pamela Dennison - Camp R.E.W.A.R.D. for aggressive dogs
Pamela Dennison - Positive solutions for solving standard behavioral problems
Patricia McConnell - Both ends of the leash
Susan Garretts - Crate games, for selfcontrol and motivation
Ted Turner - Classics of training featuring Ted Turner
Turid Rugaas - Calming signals, what your dog tells you

Fantastisk tur med Ellen Beate og Kira! :-)

EB skulle låne litt litteratur og DVDar, så me avtalte å treffes ved Vistnestunet og ta ein liten tur med hundane. Første halvdel gjekk begge i band, og det blei ikkje bråk eller styr. Då me kom ned til drivhuset, slapp eg Ayla laus, og ho sprang rundt og koste seg uten å stikke bort til Kira for å kødde :-)

Då Kira også fekk springe laus heiv ho seg ned i leikebukk, og dermed var leken i gong. Ayla svarte momentant på invitasjonen, og dei sprang og koste seg!

Me blei enige om at me ville gå den lengste runden på ca 2,7 km, og då måtte tøttene i band igjen. Me kalte inn, og dei kom som to kuler til sine respektive stolte "mødre"! Juhu!

Ved sjøen slapp me dei igjen, og dei fant ut kor dei hadde kvarandre. Ayla la veldig opp til at Kira skulle egle henne, og då Ayla ikkje syns det var kjekt lenger, kom det ein kort beskjed, og så var ting i sin skjønnaste orden igjen. Med andre ord; to språksikre unge tisper!

Eg må innrømme at eg var halvkald for at Ayla skulle svare til mine fordommar og nærmast pryle Kira. Ho har jo hatt tendensar til å bølle med yngre hundar, og Kira er jo nåken mnd yngre. Men det gjekk bare heilt gullfint!

Været var typisk Vistnesvær, med sterk vind, men heldigvis ikkje regn. Det blei mørkt før me kom tilbake, men FOR EIN FANTASTISK TUR!! Som balsam for sjela!! :-)

Kriterieplan for mandag 15. oktober

Dekk under vanlig marsj.
Veksle mellom FVF og dekk under marsj.
Luke ut frivillige dekk fullstendig.
KUN klikke for dekk som skjer på mitt signal
Lange strekker FVF uten dekk.

Eller skal eg droppe denne, og vente til me treng den?

Denne trente eg ikkje på.

Vente ved sida av meg når folk kjem til oss.
Sitte i ro når eit menneske står eit stykke unna og lokker forsiktig på henne.
Sitte i ro når eit menneske står tre meter unna og lokker forsiktig på henne
Sitte i ro når eit menneske står to meter unna og lokker forsiktig på henne.
Sitte i ro når eit menneske står to meter unna og lokker meir og meir på henne.
Belønne med lek her?
Mål for kvelden: Ayla sitter i ro når eit menneske står to meter unna og lokker på henne.

Her begynte eg nok altfor vanskelig. Ellen Beate begynte fem meter fra, og Ayla byksa fram for å helse. Me justerte litt på avstand og lokkestyrke, og dermed sat Ayla som støypt. Då me auka kriterier, sat ho veldig uroleg, og ho reiste seg eit par gonger. Eg brukte det å komme til EB som belønning, og då såg Ayla ut til å skjønne leiken betre. Endte opp med at EB kunne stå ca 2 meter frå og klappe seg på låra og prate til Ayla mens Ayla sat og såg på meg. Bra økt!!

Neste gong må eg ha som mål at ho skal vera roligare i kroppen, og så må det ikkje lagast smatte eller kysselydar. :-)

Innkalling
Komme kjapt inn i KORREKT utgangsstilling fem gonger på rad fra like foran meg.
Komme kjapt inn i korrekt utgangsstilling fra ein halvmeters avstand.
Komme kjapt inn i korrekt utgangsstilling fra ein meters avstand.
Komme kjapt inn i korrekt utgangsstilling fra to meters avstand.
Mål for kvelden: Komme kjapt inn i korrekt utgangsstilling fem gonger på rad fra ein meters avstand.
Korleis skal eg få det til? Belønne med leik eller veldig gode godbitar. Belønne med lek? Avstandsbelønning? Springe bort til medhjelpar for å ete godbitar or handa deira?
Klikke KUN FOR RETTE SITTAR!!!

Dette fekk eg trent litt på før dei andre kom, og ser at når ho skal tilby frivillig innsitt, er den skeiv. Når eg seier "HER", setter ho seg beint.

Stå under marsj
Få fram frivillig stå under baklengs marsj, og legge på ”TÅ!”
Belønne når ho står etter mitt signal, og ikkje belønne når ho står på eige initiativ.

Dette fekk eg trent på, og det var veldig vellykka! :-)

Target med frys.
Springe til target fra ulike vinklar
Springe til target fra ulike avstandar og vinklar
Springe til target og stå der i halvt sekund
Springe til target og stå der i eitt sekund
Springe til target og stå i to sekunder
Mål for økta: Ayla springer til target og står der i ro i to sekunder

Dette fekk eg trent på før dei andre kom, men targetet var vel ikkje heilt det beste.. Ei lita plastbøtte med botnen opp. Ho sprang bort til den, og forstod raskt at det var det som skjedde der borte ho fekk belønning for, men så klarte eg å klikke TO gonger på rad for at ho brukte labben oppå den og fekk den til å trille bortover, og då var det gjort. Derfor ga eg opp, og bestemte meg for å forsøke kone neste gong. Eg har nokre stykker fra då Joey og eg gjekk lydighet, så eg får finne fram dei igjen.


______________________________


Me trente på Tasta Skule i går, og der er det ikkje akkurat fritt for folk. Heilt på slutten var det bare Bente, EB og meg igjen, og me stod og prata mens Ayla fekk godbitar for å ligge i ro. Oppe ved skulen stod to unge gutar, og den eine laga ein rar lyd. Ayla spratt opp og voktebjeffa, og eg reagerte momentant med å lage kysselyd og sei SJÅ! og kasta godbitar på bakken. Ho snudde seg rundt før eg var ferdig med SJÅ ordet, og så var det ikkje meir lyd. Eg merka at ho var litt på tuppa, og BURDE HA SATT HENNE I BILEN. Men gjorde eg det?
Eg hadde også gått tom for snadderbitar, så då det strømma ut folk frå skulen, gjekk eg tom for både godbitar og snadderbitar. Eg fekk nokre av EB, men dei rakk heller ikkje, så det kom EIT boff fra Ayla. Ho snudde seg deretter lynkjapt opp mot meg, og fekk leverpostei eg kom på at eg hadde i vesten. :-)

Då ramla eit snev av fornuft inn i hovudet på meg, og i den augneblinken eg såg at me ville komme oss bort til bilen uten at det blei vanskelig for Ayla, då pilte me bort og ho fekk slappe av i bilen til me skulle kjøre heim. :-)

Etterpåklokskapen forteller meg: Når Ayla ligger sånn samen med meg og eg står i gruppe og prater, virker det som om ho vokter meir enn ellers. Dersom ho har voktereagert på lydar i ein sånn situasjon, blir ho ekstra vár for andre ting. Eg bør då ALLTID ha klart snadderbitar OG godbitar. Om eg trur at eg ikkje har nok, bør eg sette Ayla i bilen.

Mandagstrening, endelig litt system på galskapen!

Satte meg kriterieplan i går:

Dekk under vanlig marsj.
Kjapp neddekk nært meg i sakte framover marsj.
Kjapp neddekk nært meg i roleg framover marsj.
Kjapp neddekk nært meg i vanlig framover marsj.
Kjapp neddekk nært meg i vanlig framover marsj, og at eg går fra
Mål for kvelden: Fem kjappe neddekk nært meg i vanlig framover marsj.

Her nådde eg målet! Juhu!

Vente ved sida av meg når folk kjem til oss.
Sitte i ro når eit menneske kjem veldig rolig mot oss.
Sitte i ro når eit menneske kjem roleg mot oss og prater.
Sitte i ro når eit menneske kjem roleg mot oss og stopper ein meter frå oss og prater med meg.
Sitte i ro når eit menneske kjem roleg mot oss og som forsiktig prøver å lokke på Ayla.
Mål for kvelden: Sitte i ro når eit menneske kjem roleg bort mot oss og som forsiktig prøver å lokke på Ayla.

Her kom eg så langt som til å sitte i ro når eit menneske (fullstendig framand!!) kjem roleg mot oss og stopper ein meter frå oss og prater med meg. Veldig fornøyd med det!
Neste mandag vil eg forsøke å få ein av dei ho kjenner til å lokke henne ut av stilling, og så gradvis gjer det vanskeligare og vanskeligare for henne å sitje i ro.



Innkalling
Komme kjapt inn i KORREKT utgangsstilling fem gonger på rad fra like foran meg.
Komme kjapt inn i korrekt utgangsstilling fra ein halvmeters avstand.
Komme kjapt inn i korrekt utgangsstilling fra ein meters avstand.
Komme kjapt inn i korrekt utgangsstilling fra to meters avstand.
Mål for kvelden: Komme kjapt inn i korrekt utgangsstilling fem gonger på rad fra to meters avstand.

Her kom eg ikkje langt i det heile tatt. Ho setter seg skeivt, før ho justerer seg til ho sit beint. Eg trur kanskje det har blitt ein kjede av det. Ein kjedeleg kjede. Åe!! Eg skal derfor høgne verdien på belønninga, og vera gnien på kva eg klikker for. Jepp, det var ei god løysing! :-)


Ellers var ho usedvanlig engel og gull denne kvelden! Bare happy-bappy, og det passerte litt folk forbi oss mens me stod og trente, uten at ho brydde seg. Eg trente til og med med bandet hengande laus etter henne!

Eg må snart klype meg i armen!

Flott passeringsbilde av Ayla. :-)

Hytta

Månafossen. 92 meter fritt fall.

I helga har Ayla og eg vore på hyttetur. Joey var også med første natta, men Vetle kom og henta han på fredagen. Ho har vore engel heile helga, og på lørdag skulle me gå tur til Månafossen. Det stod i NAF boka at det skulle ta 20-25 minutter å gå dit, og at det til tider var bratt og ulendt. Vel, det var å underdrive VELDIG! I løpet av dei første 550 metrane, hadde me ei stigning på 150 meter! Det er masse, det!

Vel, dersom det nå ringer ei bjelle hos dei som leser bloggen min.. Når eg nevner NAF bok, tur, severdighet... om at det kanskje var andre folk der den dagen... og Ayla sine "issues".. Vel, det er her eg må klype meg i armen. Ikkje eit einaste bjeff heile dagen, og det var ikkje fordi me gjekk der åleine, for det var me så absolutt ikkje! Dei gongene folk skulle passere, enten mot oss eller fordi dei tok oss igjen, gjekk eg litt vekk frå stien der det var mulig. Eit par plasser hadde me bare eit par meter mellom oss og dei passerande.

Eg husker ikkje alle passeringane, men eg trur eg gjekk vekk frå stien kanskje 8-10 gonger, og til saman passerte nok 25-30 folk. Alle aldrar, og ein mann snakka til og med til oss uten at ho reagerte. :-) Kva han sa? "Du har kontroll på bikkja, ser jeg!" Eg smilte og svarte "Ja, eg prøver så godt eg kan." og kjente at eg nok svevde litt opp fra bakken. :-)

Turen tok 3,5 timar, og Ayla var dønn sliten etterpå. :-)


I dag er det mandag, og eg har fått ein ny ting å trene på i dag. Eg har nemlig begynt å få til frivillig dekk under marsj!! OMG!! Ho slenger seg ned, men av og til eit stykke vekk fra meg. I kveld blir kriteriene eg skal klikke for:
* Kjapp neddekk nært meg i sakte framover marsj.
* Kjapp neddekk nært meg i roleg framover marsj.
* Kjapp neddekk nært meg i vanlig framover marsj.
* Kjapp neddekk nært meg i vanlig framover marsj, og at eg går fra. (?)
Eg skal holde på kriteriene, og eg skal tenke 80% regelen. Den eg får med meg som skal sjå på meg skal få den beskjeden at når dei teller at eg klikker 8 av hennar ti forsøk, skal me gå vidare til neste kriterie. EG SKAL FÅ DETTE TIL!!!

Eg må også tenke litt på kva anna eg skal trene på då, sånn at det ikkje blir forvirrande for Ayla.
Eg ser ikkje heilt for meg å trene f.eks sitt i FVF eller at ho skal gå FVF i lenger og lenger strekningar, i og med at eg skal trene på at ho bare skal legge seg midt i FVF.

Tannvisning er ei stund sidan me har trent på nå. Sitte fint mens folk kommer mot oss.

Og fellesdekk? Eller blir det for masse ligging, tru?

Kva med oppsitt etter at eg har klikka for dekk i FVF?

Må tenke litt på det, og så oppdatere 0001Plan

Må ta meg samen på mandagstreningane!!!

Etter nok ei rotete mandagstrening sat eg og irriterte meg grøn på veg heim i bilen i går kveld. At eg ikkje skal klare å førebu meg betre enn eg gjer! Fanken, altså!

Eg kjem jo ingen veg når eg tar det som det kjem gong etter gong etter gong! Kriterier fyk opp og ned som jojoar, og me beveger oss ikkje frå flekken!
Derfor har eg bestemt meg for at eg skal lage kriterieplan før neste mandag. FOR å ikkje gape over for mykje, skal eg velje med tre øvelsar der me skal ha tydeleg framgong etter neste mandagstrening, for dette her held ikkje lenger! Eg MÅ skjerpe meg!

Stakkars Ayla!


Når det er sagt, er eg veldig fornøyd med koss Ayla reagerte på at der var ny hund på trening i går. Ho bjeffa ikkje då Kari-Kari kom heller, og det er vel første gong DET har skjedd! OG me har for alvor innført "Skal du gå og hilse?" når me trener i nærheten av folk. I går gjorde eg slik: Utstyrte figurant (May Kristin, begge Bentene og Solfrid. Etter tur, altså) med eit par godbitar, og så ba eg Ayla komme i utgangsstilling. HO sat og sat og fekk klikk etter klikk, og så spurde eg henne om ho ville gå og hilse. Ho pilte bort til personen, og fekk snuse. Gjentok å komme i utgangsstilling, og så spørsmålet på nytt, og denne gongen fekk ho godbit. Tredje gongen blei ho klappa. Neste gong eg trener på dette, skal eg bytte på rekkefølgen på dei tre variantane: Ingenting skjer, ho får godbit, og ho blir klappa. Eg vil også variere på at personen kjem opp til oss mens me trener, eller at me kjem bort til personen og eg ber henne sitte i ro.

Det blir jo på ein måte litt slik Kari-Anne trener med Heidi her og nederst her.

Plan for neste mandag kjem i dette innlegget: 001 Plan

Vellykka passering og møte med ein liten staff

I kveld hadde eg egentlig tenkt å sykle tur med Ayla, men det blir jo mørkt så fort! Tok i staden beina fatt, og putta heldigvis snadderbitar i rygglomma på vesten i siste liten. Sidan det var blitt mørkt, tenkte eg at eg ikkje kom til å ha behov for dei, men turde ikkje å la vera heller.

Og godt var det!! Like ved rideskulen her oppe kom det nemlig ein veldig skummel person gåande (les: mørkt, refleksvest, eg såg ikkje om det var mann eller dame), og då personen hadde passert, kikka ho seg kjapt tilbake. Det var einaste reaksjonen ho hadde! Ja! Og med ein gong ho såg personen, kikka ho på meg med ein gong! Sladring!! Jippi!!!

Så, der ho sprang etter det rådyret, slapp eg henne laus. I kveld viste ho ingen tendensar til å ville springe ut på jordet der, eller på myrområdet der eg VEIT rådyra held til. Det var eg såååå fornøyd med!!

Rett før me kom inn på stien som fører heim, såg eg eit raudt, blinkande lys eit stykke unna. Eg trudde det var nokon som kom med sykkel, så eg kobla Ayla og gjekk eit stykke ut på jordet, for stien var så smal. Det blinkande lyset var ein hund. Ein liten ein. Som kom bort til oss. Anti-jippi. Eg slapp bare båndet, og lot henne ordne opp sjølv. Dei bråkte litt, og så prata eg litt saman med eigarane til den litle. Det var ein eitt år gammal staffe hann, som var ganske overbevist om at han var Guds gave til tispene. Ayla brølte litt, så ga han seg, og så prøvde han seg igjen. Me stod og prata fem til ti minutter, og då eg skulle gå, sa eg ingenting. Ayla blei med meg med ein gong, og staffen også. Eigaren ropte på han, men det såg ikkje ut til å ha effekt. Eg sa ingenting, bare gjekk. Til slutt måtte eg gå opp med begge to, sånn at ho som eigde han kunne ta på han bandet. :-) Og eg måtte jo bare konstatere at me har vore flinke til å tie stille sånn at Ayla må følge med på kor me er! :-)

Nok ein vellykka tur! :-) Med ein liten vri ;-)

Rolig tur med EIN passering.

Vetle insisterte på at eg skulle få ny ytterbukse, og eg var veldig vanskelig å be.. Den måtte jo testes då me kom heim igjen, så eg tok med meg Ayla på tur.


Eg gjekk og tenkte på det Bob Bailey sa, som eg fekk klump i halsen og tårer i augene av, nemlig at "Training animals is the easy part! To effectively teach or train, you must first change your own behavior." Det ER verkeleg vanskelig å endre eigen adferd. Kvifor? Vel, det er ikkje enkelt å observere det ein sjølv gjer i einkvar situasjon. Mi løysing på det problemet er å planlegge på førehand kva eg skal gjer dersom sånn eller slik skjer.

Eg later som om eg er i den situasjonen, og øver på det i fantasien min. Prøver å sjå føre meg koss Ayla ville reagert, kva eg skal gjere dersom ho likevel hopper fram og bjeffer, at eg klarer å puste djupt inn og ut, senke skuldrene, at det ikkje er min hund eg trener(av ein eller annan grunn hjelper det meg til å distansere meg fra situasjonen slik at ikkje kjenslene mine speler inn i like stor grad).

Eg tenker også mykje på at bjeffinga er nettopp det: berre bjeffing. Ho har aldri vist teikn til å ville bite, heldigvis.

Dessutan ser eg no at sladreadferden begynner å ta form. Ho ser ein person laaaangt der framme, og snur seg mot meg. Eg klikker og gir godbit. Ho ser på personen igjen som no er nærmare, og så på meg, og eg klikker og gir snadderbit. Dermed går ho pal ved sida av meg til personen er forbi. Dei gongene eg stopper opp og har henne sitjande ved sida av meg mens folka passere, skjer det same.

Turen opp til sentrum på fredag gjekk jo kjempebra, men då var pulsen min vanvittig høg! Eg må vanligvis jogge litt for å få pulsen opp i 140, og den kvelden gjekk eg veldig roleg! Eg var heilt utslitt resten av kvelden, så det tok verkeleg på!
Slik stoda er i dag, kan eg ikkje skjøne kva eg tenkte på i mai då eg seriøst vurderte avliving. OG når eg ser tilbake, trur eg dette møtet med Krissi og Aud var vendepunktet for Ayla og meg.

Vel, tilbake til turen.
Me passerte EIN hund som gjekk tur med to småjenter. Eg ga snadderbitar her også, til tross for at eg hadde bestemt meg for å spare dei til passering av folk. Så tenkte eg at eg kan jo like gjerne jobbe med bjeffinga på hundar samtidig som eg jobber med dette med folk og sånt. Ho drog ikkje i bandet og bjeffa for å komme bort og helse, så det var jo vellykke i så måte.

Då me var nesten ferdige med turen, kom det eit eldre ektepar på stien. Dei gjekk så didlande seint at eg trudde eg skulle gå tom for godbitar før dei var forbi! I tillegg stoppa dei opp rett framfor oss for å kikke på kva eg holdt på med, men eg kikka ikkje opp for å invitere til samtale, eg berre konsentrerte meg om Ayla. Folkeskikk får vike når eg trener hund ;-).
På veg heim gjekk eg og funderte på kva ved min adferd hadde endra seg på ein slik måte at Ayla ikkje lenger føler behov for å bjeffe vekk alt som beveger seg i vår nærhet. Eg fant ikkje svar.

Oppgave

Eg har fått en oppgave fra Elin om å skrive sju sannhetar om meg sjølv (litt forskjellig og litt rart) for så å sende oppgaven vidare.

1. Eg DIGGER Halo 1&2, og dør etter å prøve Halo 3 som nettopp har kommet ut!
2. Eg liker ikkje smaken av alkohol.
3. Eg må brette tellekant på håndkleda.
4. Det verste eg gjer her i verden er husarbeid. Finnes det noko som er meir bortkasta tid?
5. Eg KLARER ikkje musikken til Bjørk.
6. Eg får ikkje til å ha system i rekningane våre. Og eg JOBBER jo med reknskap...
7. Før likte eg nesten ingen grønnsaker, nå liker eg nesten alle.

Eg sender utfordringen vidare til Ellen Beate.

Overmot? Eller fornuftig progresjon?

Det har gått så godt i det siste, at eg satte meg som mål å trene med Ayla på ein offentlig plass i løpet av helga. Nå er det tilfeldigvis sånn at det er haustmarknad på Randaberg denne helga, og dermed stapp fullt med folk i sentrum.

Pga kneet hadde eg ikkje lyst å gå opp dit på asfalt, så snille Vetle sa seg frivillig til å gå nesten heilt opp, så kunne eg komme med bilen og bytte. Can I ask for more? :-)

Halvveis gjekk han tom for godbitar, for det kom så mange folk gåande. Den siste dama dei passerte, gjorde Ayla utfall mot. Ikkje med bjeffing, men ho hoppa liksom mot dama. Eg tar det derfor ikkje som nederlag ELLER tilbakefall. Ingen bjeffing er ALLTID bra. :-)

Då eg overtok henne, var det ca 1 km igjen til sentrum. Eg hadde pølser i framlommane og snadderbitar i lommene bak.

Då me nærma oss siste rundkjøring før sentrum, hadde eg puls på ca 140. I rusletempo! Eg huska orda til Kathy Sdao: "Breathe. Relax. Breathe" og prøvde så godt eg kunne å slappe av og puste. Passering nr. 1 var ein gut med ein staff etelleranna, svart liten sak. Eg gjekk på motsatt side av vegen og fekk henne i utgangsstilling. Klikka og pølse til dei var ganske nære, og gjekk så over til snadderbitane. Den andre hunden gjekk nemlig og trakk veldig mot oss, og guten kjefta på den. Ayla sat fint og ga meg god kontakt.

Neste passering var ein mann med bæreposar og ein to-treåring ruslande ved sida av. Fortauet var såpass smalt at eg ikkje tok sjanse på å passere på same sida. Det gjekk sjølvsagt heilt fint.

Så var eg på ein parkeringsplass og her var det brått langt fleire folk, ja. Det kom ein familie gåande, der mannen hadde ein unge på skuldrene og laga boffelydar først, og så gjekk han over til knirkelydar. Eg fekk litt panikk, og ville aldeles ikkje blitt overraska om ho hadde kasta seg mot han og bjeffa. EG hadde lyst til å bjeffe på han...

Men det kom ikkje ein lyd frå henne, ho konsentrerte seg utelukkande om meg.

Neste var utanfor Nille. Tre damer, ein og ein, to ungar i lag, og ein mann bakfra bærande på ei pizzaøskje. Ingen reaksjon. Vidare måtte ho forbi ein mann, ei jente med store pappøskjer i begge hender, og to små gutar. Me tok ein liten pause på ein benk mens eg ringte til Vetle og ba han komme og hente oss. Eg avtalte at han skulle parkere ved Mega. Det betydde at eg måtte gå endå litt lenger, på fortau. Då me runda hjørna på Mega, kom ein gjeng med unge jenter, og dei passerte 2-3 meter frå oss. Eg såg dei ikkje før dei var der, men Ayla takla det gullfint!

Til Vetle kom, vandra me rundt på parkeringsplassen, og det var masse folk der i kveld! Eg var nesten tom for pølser då Vetle endelig kom køyrande. Han parkerte, og eg gjorde tegn til at han skulle passere oss utan å seie noko. Ayla såg MED EIN GONG kven det var, men gjekk ikkje bort før ho fekk spørsmål om å hilse frå meg.


Med andre ord: 100% vellykka økt!

Positiv straff virker. :-(

Sendte Vetle og Joey ut på egenhånd i går kveld, og tenkte at eg og Ayla skulle sette på musikk og rydde litt. Men ikkje før gutane hadde gått ut, så begynte det å klø i sykkelfoten min. Eg heiv på meg Berganskleda (så fekk eg sagt Berganskleda igjen! Juhu!), og sette selen på Ayla, og tråkka i veg.

Då me tok igjen Vetle og Joey, drog Ayla framover i selen, og endte foran og under framhjulet mitt. Eg køyrde over poten hennar, og ho hylte. Eg stansa sykkelen og sjekka under poten, men kunne ikkje sjå blod, så eg sykla vidare for å... for å... for å... vel, er det ikkje slik at når du detter av hesten, skal du rett oppå igjen for å ikkje bli varig skremt? Det er i alle fall det folk har sagt til meg når eg enten har ramla av hest eller moped eller opplevd andre driiiitskumle ting, så eg tenkte at det var nok det beste for Ayla også. Ho trava fint ved sida av, men ønskte heilt tydelig å halde større avstand til sykkelen etterpå. Eg gjekk av og stod og venta på Vetle og Joey, så då gjekk me resten av runden i lag, alle fire. Det var ein deilig kveld; vindstille og klart, og med så gode klær som eg har nå, kjente eg ikkje den litt spisse kulden som kom etter at sola gjekk ned.

Vidare på turen prøvde ikkje Ayla å krysse foran sykkelen ein einaste gong når eg måtte ha band på henne (eg leidde jo sykkelen sidan eg gjekk i lag med Vetle), så konklusjonen må vera at positiv straff virker. Sjølv når det ikkje blir brukt med vilje. :-(

I ettertid ser eg jo at ho avreagerer kjapt etter sånne forferdelige hendelsar. She bounces back quickly, for å sei det på godt norsk. :-)

Rett før me skulle svinge av vegen og ned mot tunet, kom to menn på rulleski. Dei bråkte ganske masse og prata høgt seg i mellom. Eg kan LOVE at det er noko Ayla ville ha bjeffa på med mindre eg hadde trekt meg langt vekk frå vegen. Men gjorde eg det i går? Nope. Eg stod inntil kanten på vegen og hadde kobla sykkelselen frå sykkelen og på med bandet. Min sikkerhet først. :-) Snadderbitane dukka opp som ved magi, og dei første bitane ville ho knapt ha. Ho var veldig fokusert på dei monstera som kom oppover vegen mot oss, men då det gjekk opp for henne kva ho hadde i munnen, ga ho blaffen i mennene. Dei passerte oss med 1-2 meters klaring, og eg og sykkelen stod mellom Ayla og monstera. Då dei hadde passert, snudde ho seg og kikka etter dei, men ingen bust eller antydning til å ville gå etter og bjeffe.

Eg blir vanvittig forsterka av at det går så godt!

I kveld skal eg prøve meg på litt shaping. Kanskje.

Kva andre har notert seg etter seminaret:

http://eliteblog-kera.blogspot.com/2007/09/ny-inspirasjon.html

http://karia-belgerbloggen.blogspot.com/2007/09/seminar-teorioppgave-og-trenersamling.html

http://klikkerjentene.blogspot.com/2007/09/bob-bailey-kathy-sdao-seminar.html

Tur uten lyd.

Det var så fint vær i dag, at eg MÅTTE ut og gå med Ayla. Ho har blitt litt betre i magen etter kenneloppholdet, og ho hadde godt av tur, fant eg ut.

Eg hadde ikkje kattemat, så eg tok sånn lette store leverbitar som Bente hadde den mandagen i lomma på ryggen, og leverbitar og frolic i sidelommene.

Etter knappe kilometeren kom det to stykker gåande. Eg stoppa ikkje opp denne gongen, men ga henne godbitar med jevne mellomrom frå ho såg dei. Då dei var ca 8-10 meter fra oss, gjekk eg over til leverbitane, og då hadde eg full oppmerksomhet til folka hadde passert. Yes!!

Så, ein liten kilometer seinare, kom ein mann gåande langs vegen. Ein gammal mann. Eg gjentok prossessen med å begynne med frolic og så gå over til snaddergodbitane. Funka glimrande! Så kom det to bilar frå kvar sin kant, og stoppa ca fem meter frå oss og sjåførane prata med kvarandre. Dette ville Ayla ha bjeffa på tidlegare, men i dag sat ho ved sida av meg og fekk deilige godbitar. Då bilane køyrde vidare, skulle me også til å gå vidare, men Ayla ville ikkje. Ho kikka bortover vegen, og så kikka ho på meg igjen. Eg kikka bort, og der, ca ti meter vekke frå oss kom ei dame gåande ut frå ein innkjørsel! Teite meg ga henne frolic først, men så tok eg meg i det og pøste på med snadderet. Flinke hunden, altså!!

Endå litt seinare kom ein mann gåande på ein smal sti. Eg følte meg ikkje klar for passering så nære, så me gjekk litt vekk frå stien. Ho sat fint mens han passerte også.

Dei siste me passerte i dag, kom i par. Eg hadde på meg musikk på øyrene, og såg at dama såg bort på meg mens munnen hennar bevegte seg. Eg tok ut øyrepluggen og spurte om ho snakka til meg. Eg skjønar ikkje heilt kvifor eg gjorde det, for Ayla pleier jo å begynne å bjeffe då! Kor dum går det an å vær, liksom? Dama svarte at ho lurte på kor det var tørrast å gå, og eg sa at det var på nedsida (der eg stod med Ayla). Teite teite teite meg. Dama kom nærmare og nærmare, og eg såg at ho kom til å passere knappe meteren frå oss. Snadderbitane kom lynkjapt, og akkurat då dama skulle passere, heiv eg ein neve av dei bak meg, og fortsatte å drysse ein og annan biten til dama var vekke.

Ikkje ein lyd her heller!!! OMG!!!!

Då me kom til Tunet, var Elna og Rolf der, og Ayla helste knapt på dei. Ho var klistra til sida mi, og eg tok meg faktisk i å ønske at ho skulle vera mindre fokusert på meg, og vise meir vilje til å bli klappa og kost og herja med av Elna!! Herregud, eg skal då vera meir enn fornøyd med den kontakten eg har med henne!! Om ho godtar og aksepterer at folk tar på henne i helsesituasjonar, og at ho helst vil halde seg nær meg, så kan eg jo ikkje ønske meir! Det er jo det eg jobber mot!

Joey og Ayla si helg.

Joey.
Planen var at husvertane skulle passe på han. Eg spurte husverten på tirsdag om dei framleis var ledige i helga, og joda, det var dei. Torsdagen gjekk eg likevel opp for å forsikre meg om at Joey ville bli henta opp på fredagen og at han kunne vera oppe hjå dei resten av helga. Då seier husvertinna at nevøen deira skulle komme for helga, og han er 11-13 år.

Joey HATER ungar i den alderen, og eg har ikkje lyst til å avlive han pga bitt. Derfor sa eg at eg skulle finne ei anna løysing, f.eks å ha han på kennel. Men det hadde eg ingen planar om! Eg rusla ned igjen med tårer i augene og såg føre meg at me måtte bli heime. Snille snille Olaug sa då at HO kunne ha Joey. Det til tross for at ho også skulle passe hunden til far mens han var i Hamburg!

Me har ikkje introdusert Swejsan og Joey for kvarandre, anna enn såvidt ute, og det endte opp med bjeffing og stress og styr. Men Olaug sa ho ville prøve, og hvis det ikkje gjekk, kunne ho ta med seg Lea og dei to minste hundane og vera her i leiligheten i helga. Swejsan kunne vera med Anders på jobb...

Og sånn blei det. Olaug tok med seg Joey heim på fredagen, og introduserte Swejsan for han. Joey bjeffa, sjølvsagt, men det ga seg, og dei slutta fred. Dei slutta fred!!! Joey og Swejsan har budd i lag ei heil helg og dei har ikkje slåss! Eg begynte nesten å grine då eg fekk ein liten videosnutt på mobilen på fredag ettermiddag, og den snutten viste Joey og Swejsan som passerte kvarandre på golvet. Joey viste til og med dempande signal! For ein flink hund!! :-) Og det er Swejsan også!



Ayla
Olaug leverte Ayla på Randaberg Dyrepensjonat på fredags morgon. Mandags morgon køyrde eg og henta henne, og spurte litt skeptisk korleis det hadde gått, for eg såg at ho hadde stått i ein av dei fremste gardane, der folk går forbi heile tida...

Då ho fekk komme ut av garden, hyyyyyyyyyylte ho av glede! Og smilte stort! Eg har aldri sett henne så glad før!

Han kunne fortelje at ho hadde vore eksemplarisk heile helga, ete godt, stått saman med ein gordon setter, og hadde ikkje gitt lyd frå seg under heile opphaldet. Ho var kjekk å gå med i band, og veldig oppmerksom, og ja, faktisk den kjekkaste rottweileren han hadde hatt der (sa han, i alle fall).

Resten av dagen var ho litt på tuppa. Ho reagerte på lydar, og vokta veldig. Ho var heller ikkje heilt god i magen, så det har nok vore litt stressande for henne.

Seminar med Bob Bailey og Kathy Sdoa. Dag 2.

Dagen begynte på ein måte eg bare ELSKER! Seminaret byrja klokka ti i dag også, og eg vakna 09:35! Det tok 20 minutter å gå dit dagen før, og eg MÅ ha frokost for å fungere. Eg skulle altså stelle meg, ete frokost, OG komme meg til seminaret på under 25 minutter! Jippi!

Fredag hadde me kjøpt noko brød og pålegg me kunne ha i minibaren på hotellrommet, så Vetle laga klar skiver med skinke til meg. Eg ordna meg på badet, og han ringte etter drosje. Fem på ti sat eg ved pulten min på Oslo Kongressenter! Phew!

1. økt. Kathy Sdao: Cue tips.
Adding cues are not fun. Det er nitidig arbeid, og må gjerast pinlig nøyaktig.

Consequences, not cues, drive the behavior. Det er altså koss ein adferd har blitt belønna i fortida som fører til at hunden utfører adferden. Ikkje Signalet/kommandoen. Dette er veldig viktig å huske på!

Tenk etter; er det medaljen eller startpistolen som får løparen til å springe fort?
(den neste setningen har eg notert ned, men skjønner ikkje heilt meininga med den)
The cue tells the dog whether or not the behavior is worth doing.
ellers får hunden uttelling for adferden. Hæ??

Extinction period. Hunden vil bli frustrert, prøve hardare, før adferden dør ut. Deretter kan den blusse opp igjen, for så å dø ut igjen. Dette kan skje fleire gonger, men om adferden ikkje blir forsterka, vil den til slutt ikkje dukke opp igjen.

Velg ord som høyres forskjellige ut for hunden. Eksempel her er stå og sitt. Hunden lærer å reagere lynkjapt på kommandoane våre. Dei to orda begynner på same bokstaven, og S er veldig tydelig for hunden. Hunden skal ikkje vite når den enkelte kommandoen kommer, og når me seier Sitt, bør hunden ha reagert på ordet før me kommer så langt som til "itt" Forslag til ord å bruke for stå er "Tå".
Kathy nevnte som eksempel "Down" og "Bow" som to idiotiske kommandoar å bruke på så like adferder.

Ho henta også fram eit eksempel på "skjult innkallingskommando", og fekk meg til å innsjå at eg IKKJE MÅ ØDELEGGE den fantastiske kommandoen eg har i "SJÅ!"

Det å legge på kommando på ein adferd krever at ein er god på å forutsei når adferden vil komme. Ordet skal komme rett FØR adferden skjer, ikkje samtidig. Gjenta eit par dusin gonger. Når det er på tide å lære hunden å vente på kommando, IKKJE klikk for at hunden står i ro! Klikket skal KUN komme når hunden gjer rett adferd etter rett ord.
Hunden kan få godbit for å stå i ro, men først når kommando er gitt og adferden utført, kommer kjem klikket.

Dersom adferden har blitt forsterka nok "in the past", vil den bli sterk og sikker.

2. økt. Bob Bailey: Timing, criteria, rate of reinforcement.
Me starta dagen med ein øvelse i å finne kva stimulus som skulle få oss til å rekke opp handa. Eg fant kjapt ut at det var bildet av ein svart fisk, og tenkte at dette var då ikkje vanskelig! Det eg ikkje såg, var at nede i bildet stod ORDET Fish, og det viste seg at det var den store Fen som var signalet på å rekke opp handa. Stakkars hundar!!! Dei kan ikkje ha det lett!

Shaping is essential. Tren på shaping. Del opp i små momenter og tren ett og ett moment.


Every trainer should shape one behavior a month. Det hjelper å trene på mekaniske ferdigheter, klikke i tide, la hunden sjølv finne ut kva du vil.


Do a lot more observing and less talking

Think, plan, do, review. Det han meiner er at me først skal tenke gjennom kva me vil trene på først. Så skal me planlegge og skrive kriterieplan. Deretter skal me sette planen ut i livet. Og når me gjer det, skal me følge planen uten å tenke. Bare gjere. Og etterpå skal me ta eit tilbakeblikk og sjå kva som gjekk bra og kva som gjekk dårleg.

Ikkje tren på same kriterie for lenge. Gå vidare når nivået er på 80%.



3. økt. Kathy Sdao: Spreading the message.
Kathy tok for seg mulige hindringar, ulemper med klikker, mål for ein klikkertrenings klasse, kva målet for klassen må vera, at det ikkje er så lurt å begynne med å klikke for kontakt - sidan det ikkje er ein tydeleg muskelbevegelse. Kontakten kjem heilt av seg sjølv etterkvart som hunden blir klikka og belønna for noko den kjapt skjønar kva er. Ho fortelde at ho pleier å starte med å be folk klikke for at hunden går på teppet sitt. Det er ein øvelse som innebærer muskelbevegelse, og er supernyttig at hunden/kvalpen kan.


--------

Lunsj i dag var laks, kokte poteter og salat. Dessert: Mango og bringebærfromasj. Nam! :-)
--------



4. økt. Bob Bailey: Mechanical skills.

Øvelse for å trene opp mekaniske ferdigheter hos ein sjølv: Legg ein dorull/plastkopp på eit bord i passelig høgde. Øv på å putte godbitar inni, uten å dytte koppen/rullen på golvet. Kor mange klarer du i løpet av 15 sekunder?


Litt meir avansert kan du feste koppen/rullen til ei stang som du igjen fester på eit trillande bord e.l. Dra bordet etter deg og tren på å treffe målet i fart.


Legg ein klikker på bordet. Hold ein plastkopp over hovudet. Slepp den, grabb klikkeren, og klikk idet koppen treffer bordet.


Eg har ikkje notert så mykje meir, men han tok føre seg Keep Going Signal.



På slutten av dagen kunne me stille spørsmål, og eg var den første som rekte opp handa. Eg spurte Bob Bailey om dei sosialiserte dyra dei trente på same måte som me sosialiserer hundane våre. Han svarte at dei dyra dei trente, stort sett var smådyr og fuglar, og at sosialiseringa skjedde av seg sjølv i og med at ungane hans og folka han jobba med tok seg av dyreungane frå dei var små.

Eg spurte også Kathy om det er ok å prate hunden forbi noko ho reagerer på dersom det er krisesituasjon. F.eks om eg går på ein veg der eg ikkje KAN gå til sides og gi henne den avstanden ho treng, om det då er greit å lokke, lure, prate henne forbi uten at det nødvendigvis øydelegg treninga eg har gjort på forhånd. Ho svarte at folk flest kjem i det som blir kalla "Training jam" (treningssituasjon der ein ting held på å gå gale, eller HAR gått gale, og ein tenkjer: "Kva i huleste gjer eg nå??"), og dersom dei ikkje gjer det, beveger dei seg ikkje ute i den verkelige verden. Uforutsette ting skjer, og då er det ok, i krisetilfelle å få hunden forbi uten at den reagerer.

Eg har tatt bilder, og dei kjem seinare i dag.

Seminar med Bob Bailey og Kathy Sdoa, dag 1

Når eg sitter i auditoriet og høyrer summinga av alle foka som er her for å lære meir om hund, kjenner eg meg audmjuk som har muligheten til å reise fra Stavanger til Oslo for å vera her.

Eg kikker meg rundt, og ser ein haug med folk eg kjenner igjen fra diverse bloggar og heimesider. Merete Andersen, f.eks, ser ut som om ho stråler i dag, sjølv om ho sikker har kjempevondt. Eg kjenner også igjen Fanny, Thomas, Håkon, Morten, Cecilie, Ellen Christensen, Randi Helene Tillung, og eit par av dei eg har gått på kurs med nede på sørlandet. Eg kikker diskret etter Kari-Anne også, men kjem på at eg berre har sett eit lite bilete av henne på bloggen hennar. Kathy Sdao sit der framme og førebur seg til dagen, og eg tar mot til meg og går ned og fortel henne at Ayla ikkje har hatt utfall på ein heil månad. Ho syns det er kjempekoseleg at eg tok meg tid til å fortelje henne det, og ønsker meg lykke til vidare. Det føles stort. :-)

Summinga tiltar når det er 2-3 min igjen til klokka blir ti. Og sommerfuglane i magen flakser intenst med vingene sine idet summinga brått avtar og Morten ønsker velkommen til seminaret.

1. økt. Bob Bailey om operant betinging.
Til min store overraskelse tok eg meg sjølv i å kjenne med veldig audmjuk og liten då han prata denne første økta. Eit par av tinga han sa, fekk eg tårer i augene av. "Training animals is the easy part! To effectively teach or train, you must first change your own behavior!" og "Animals are learning machines" Med det meinte han at dyr er skapte for å lære. Om ikkje eit dyr klarer å lære, overlever det ikkje. Og at om ikkje hunden/dyret lærer noko av oss, er det ME som må forandre vår eigen adferd. Å lære eit dyr noko følger ganske enkle prinsipp. Tenk mindre, observer meir.

Observe the behavior, correctly apply a few rules, develp mechanichal skills, adjust to cirumstances, know what the animal want, and make training worthwhile for all.

Han tok også føre seg arbeidet sitt, trening av utallige dyr for bruk i reklamer, på "fairs", filmar o.s.v., og observasjonar han har gjort seg langs vegen. Ein setning eg beit meg merke i var: "Konsentrer deg om kva hunden faktisk gjer, og ikkje kva du trur hunden prøver å gjer" Den gjekk rett inn hjå meg, for eg må innrømme at eg av og til har tenkt at "Jaja, det var jo nesten", og så har ho fått klikk for det. HALLO!!!

Så var det pause. Jeg fikk tid til å skrive ned inntrykk og notater jeg hadde bitt meg merke i.


2. økt. Kathy Sdao om positiv forsterkning, ikkje berre mat.
Ho snakka ein del om Thorndikes Law of Effect: (forkorta versjon) The strength of the behavior depends on the consequences this behavior had in the past. Det vil seie at det er konsekvensen adferden har som bestemmer korleis neste repetisjon av same adferd kjem til å sjå ut. Og det er hunden som bestemmer kva effekt konsekvensen har, om den er forsterkning eller straff. Dette la ho veldig vekt på, og meinte det var viktig at me ikkje gjekk rundt og trudde at det var "kommandoen/signalet/tegnet" som utløyser ein adferd, men at det faktisk var konsekvensen adferden hadde fått gjennom trening.
Altså, me skal fokusere på konsekvensene, forsterkningane. Finn noko som hunden elsker over alt på denne jord, og bruk det i treninga, sjølv om det er vanskeleg å sjå kva som er så deilig med det. F.eks dyrebæsj, tisse på ein stolpe, snuse på ei løpetispe o.s.v.

Antecedent = signal, tegn, kommando

Behaviors are reinforced, animals are rewarded.

Verdien av ein forsterkning kan endras over tid. Derfor er det viktig å med jevne mellomrom gjer testar om forsterkningen har same verdi som før.

Premacks prinsipp: Ein high probability behavior belønner low probability behavior. F.eks hunden har veldig veldig lyst til å gå og snuse på den meget interessante stolpen som står ti meter lenger vekke. For å få lov, må hunden gå med slakt bånd dit. Dermed blir det å gå i slakt bånd belønna av å få gå og snuse.

Eit eksempel som blei brukt, var ei dame som trente fleire hundar. Ho hadde lyst til å ha dei sitjande i eigne stolar og vente høfleg på tur. Utan å binde dei eller setje dei i bur. Ho fekk det ikkje til, dei ville berre ned til henne for å trene. Kathy hadde då råda dama til å bruke det å trene som belønning for å sitje i ro, sidan godbitar ikkje hadde effekt nok til å gjer at hundane sat i ro.
Dette virka så godt, at det å trene ikkje lenger hadde størst verdi, men det å sitje i stolen. Det blei rett og slett umulig å få hundane ut av stolane sine, og ho måtte dermed bruke dette som belønning for å komme ned og trene.
Det er vel noko slik eg opplever når eg går med Ayla på vegen. Ho går pal ved sida av meg og nekter å snuse langs vegen. Eg må rett og slett be henne om å gå og snuse.

Når ein står og trener, og opplever at hunden blir distrahert av noko i omgivelsane, bruk det som belønning! Distractions = potential reinforcements.

Ein kan også "Pair an action with food", f.eks mat - klø i nakken, så vil det å klø i nakken bli ein forsterkar. Premacks prinsipp er alltid i effekt. Slik som tyngdekraften.

Så var det lunsj. Me fekk kyllingbryst (som ikkje var gjennomsteikt) med pasta og salat og brød. Desserten var hermetisk pære med sjokoladesaus.
Canis hadde bøker og dvdar for salg som Kathy og Bob kunne signere på slutten av dagen, så eg kjøpte to bøker. Ei om massasje og stretching, og den nye kvapesosialiseringsboka til Gry Løberg. Ja, og så ei dvd samling som Bob Bailey har utgitt.
Halve dagen hadde gått, og eg var allereie kjempenøgd!


3. økt. Bob Bailey: Applied operant conditioning.
Operant betinging fungerer på alle dyr.
Don't rehearse unwanted behavior.
Control and limit stimuli when possible.
Don't change both behavior AND stimuli at the same time.
Reinforcement is a process, not an event. (dette forstod eg ikkje heilt, men tar det med likevel)
Belønningssekvensen skal begynne med KLIKKET, ikkje at hånda allerde har begynt å bevege seg mot godbitlomma. Hold hendene og kroppen dønn i ro, sånn at ikkje ein viss bevegelse blir signal om at klikket snart kommer og at belønning er på vei.

Not all reinforcement comes from the trainer. Om ein står og trener, og hunden ser ein annan hund og springer bort der, så seier det seg sjølv at den forsterkningen ikkje kjem frå trenaren. Adferden å springe bort til den andre hunden blir forsterka, men altså ikkje frå trenaren.

Strategisk plassering av belønning: FVF. Hunden går for langt bak. Klikk når hunden er der den skal vera, og gi godbiten langt framme. Hunden vil etterkvart plassere seg lenger og lenger fram for å vera nærmast mogleg der belønninga kjem. Gjer motsatt om hunden går for langt framme.

Han sa vidare at
An effective reinforcer is immediate, contingent, valued.

Vær gnien på å klikke om ikkje adferden er slik kriteriet seier. Hvis kriteriet f.eks er å sette seg beint i FVF, skal det IKKJE klikkas for skeive sittar. Hold på kriteriene i løpet av økta, og konsentrer på den måten oppmerksomheten mot å observere kva hunden gjer.

Ikkje klikk for kva som helst i ei økt. Hold deg til ein ting om gongen, ellers kan hunden bli forvirra. Husk at det er MUSKELBEVEGELSEN me klikker for.
Klick the behavior, treat the position.
This does not apply to one behavior only!!
Dette kan gjeras i f.eks FVF også. Heilomvendingar, f.eks, og vendingar til både høgre og venstre. (det er slik eg har gjort, men ikkje vore klar over KVA eg har gjort)
Når eg har klikka, har eg gitt godbiten MENS eg tar ei heilomvending, og oppnår dermed at Ayla sit som klistra til låret mitt mens eg vender. Eg har gjort noko rett! Juhu!!

Heilt på slutten av pausen mellom 3. og 4. økt såg eg ein kjent hårtust oppe i trappa av auditoriet: Elin! Sendte melding om at eg også var her, og at me fekk snakkas i morgon.


4. økt. Kathy Sdao: Sure you should lure?
Signalet som gis og som løyser ut adferden, er IKKJE DET SOM DRIVER ADFERDEN!! Det er konsekvensen adferden har fått tidlegare som driver adferden. Signalet som gis er bare eit grønt lys for hunden - og som fortel hunden at om du gjer slik, får du sånn.

Hundar er ekspertar i kroppsspråk! Hugs det! Hald deg difor mest mulig i ro før klikket kommer. Etter klikket kommer kan du vær glad, logre med kroppen, gjer stort sett kva du vil.

www.clickertraining.com/node/642 Dette er ein artikkel Kathy Sdao har skrive.

For at negativ straff (fjerne et gode) skal fungere, må det vera noko å fjerne. Ein må med andre ord pøse på med positiv forsterkning for at hunden skal oppleve uteblivelse av belønning OG lære noko av det.


_______________

Då klokka blei fem, og dagen var slutt, fekk eg signert den eine boka av både Bob Bailey og Kathy Sdoa. Stort!! :-)

Eg klarte ikkje å gi Vetle samandrag frå kvelden før det hadde gått fleire timar! Det var så mykje som surra rundt oppi der, og eg var dønn gåen i hovudet!