Nok ei vekesoppsummering

Forrige mandag på trening gjekk ikkje så godt. Emil var hard i munnen og oppesen under heile treninga, og då eg ikkje hadde betre vet enn å bli med på fellesdekk, gjekk det som det måtte gå. Han busta og bjeffa på nabohunden.

Litt seinare på kvelden fekk me besøk av Tone og Isi som hadde vore og leita etter ei dame som er forsvunnen i Birkeland, og Emil fekk helse på Isi som til tross for ein lang dag i søk hadde tålmodighet til overs for ein cheeky liten guling.. Eller .. han var faktisk høgare enn henne. Ayla fekk slappe av inne på gjesterommet oppe fram til me skulle legge oss.
Tirsdagen kom det regn og dårleg vær, men Tone og Isi skulle likevel ned igjen til leiteaksjonen, så dei reiste vidare på morgonen. Seinare på kvelden blei heile leiteaksjonen avslutta utan at dama vart funnen, dessverre.
Men me syns det var veldig koseleg med besøk!

Utover veka har eg byrja å lese "Slipp kontrollen løs" av Leslie McDewitt. Den handlar om korleis ein skal trene hundar som har diverse utfordringar til å konsentrere seg om treninga. Dette skal funke for hundar som har lyst til å gjera alt anna enn å ha kontakt med eigaren, hundar som er opptatt av/utagerer mot andre hundar eller menneske, er lettstressa, engstelige eller FOR treningsivrige.
Eg har lest litt i boka på engelsk, og no har den altså kome ut på norsk. Jippi, tenkte eg først. Til eg starta å lese. Eg skulle så inderleg ønske at eg klarte å ignorere slurvefeil og teite oversettingsfeil, men det klarer eg ikkje. Er rett og slett ikkje skapt slik. Preposisjonar er utegløymde eller feilplasserte, nokre setningar er berre oversatt direkte frå engelsk til norsk utan å ta hensyn til kor i setningen orda skal vera plassert i forhold til kva språk ein nyttar. I tillegg blir nokre av begrepa fullstendig feil for meg når dei er oversatt til norsk. Ta som eksempel ordet "playbow" på engelsk. Det beskriver rørsla ein hund føretar seg når den inviterer ein annan hund (eller menneske) til leik, eller når den skal dempe ein anspent situasjon. Eg har lest mange bøker på engelsk og alltid tenkt at det ordet skal oversettas til "lekebukk". Difor blir det for meg heilt feil med ordet "lekebue". Særleg sidan ein nyttar ordet "bue" når det gjeld passeringstrening. Då skal ein gå i bue forbi det ein passerer.
Boka ligg no på kjøkenet og det har den gjort i mange dagar no. Men om ein ikkje er så pirkete som det eg er, er sikkert boka kjempebra! Innhaldet er bra, men språket er dårleg. For meg, i alle fall.

I alle år har me vore litt plaga av at Ayla bjeffer på folk i tide og utide, men her ein dag fekk eg to Jehovas Vitner på besøk. Dei ringte ikkje på nede ved inngongsdøra, nei, dei opna porten på verandaen og kom gåande den vegen. Den første som reagerte på dei var faktisk Emil - før Ayla registrerte kva som hende og joina Emil i å fortelje at nokon var utanfor vindauga våre. Mennene kikka inn og smilte, og eg rista berre på skuldrene og gestikulerte at dei måtte gå vekk. Det gjorde dei, og eg kjende meg særs nøgd med brølapene mine etterpå :-)

Kvelden før var eg ute og lufta Emil då det stansa ein bil nede ved vegen. Ut kom det ein ung gut, og eg gjorde ingenting for å hindre Emil i å springe ned. Emil bjeffa, men då han kom ned til guten, blei han heilt mjuk og hilste og logra og blei med guten opp til der eg stod. Det var ein som selde lodd til inntekt for Iveland Fotballag, og slikt må me jo støtte ;-)

Lørdag skulle far til Vetle komme på besøk. Skrekk og gru! Ikkje fordi far til Vetle er så fæl, men Ayla og menn med skjegg er generelt dårlege vener. Han kom medan eg og hundane var nedover for å handle. Ho fekk vente litt i bilen medan Emil helste på, og etter ein time eller så, fekk ho kome inn på gjesteromet oppe. Der sette eg på musikk, men innimellom songane høyrde ho likevel stemma til Vetle sin far, og kom med nokre bjeff.
Under middagen fant eg ut at nå var det trygt å gå og hente henne så ho fekk lufte seg litt, og ba dei to andre sitte i ro medan Ayla gjekk forbi og ut. Då ho kom inn att etter lufting, sprang ho rett bort til gjesten. Mjuke lepper, avslappa øyrer og auger gjorde at eg valde å ikkje setje henne inn att på gjesteromet.

Det hjalp nok at at Ayla er særs lettkjøpt, for etter eit par laksebitar, var gjesten heilt ufarleg. Han kunne reise seg etter middagen, gå rundtomkring, legge seg på kjøkkengolvet (for å lage til stikkontakt til oppvaskmaskina), og ho låg berre og kikka på med laber interesse og slappa skikkeleg godt av! Eg var heilt rørt av henne, og veldig veldig stolt! :-)

I går var me på trening ved Vennnesla Hundeklubb igjen, og denne kvelden hadde eg ein plan. Den gjekk stort sett ut på å halde meg på så stort avstand til dei andre hundane at Emil klarte å slappe av nok til at det blei behagelig å gi han godbitar. Og me nådde målet! Han var roleg heile dei fem kvartera han var ute or bilen, for eg tok faktisk ikkje pause i løpet av den tida.. Altså, han var ikkje i bilen og pausa seg. Heilt på slutten av kvelden burde han jo difor vore sliten og lei og vist teikn på å tippe over til overtrøyttheit, men det gjorde han ikkje. Han jobba nesten MEIR konsentrert då, faktisk!

Dette trur eg at me skal forsøke å gjenta neste mandag.

 

Og så litt bilder:

Tjernet med is på.