Åååå, denna trengt'eg!! :-D

Heile helga har me vore inne pga helsa. Det vil seie, eg jaga Vetle ut med Ayla på ein kort tur på lørdag i øs pøs regnvær ;-)

Derfor var det ikkje ein veldig lang tur eg planla då eg putta ein neve Frolic/tørrfor godbitar i kvar lomme + to fiskekaker som slapp unna middagsgryta i dag. 

I det siste har eg tvingt meg sjølv til å trene på laust band, så me tok ikkje på sele eller hadde med fleksilina i dag heller.
Då me var vel komne ut, var været så deilig at eg bestemte meg for å gå til sentrum, så kunne eg heller ringe til Vetle om Ayla var for ille. Ho har jo vore så reaktiv i det siste, så eg må alltid alliere meg med Vetle når ho og eg er på tur åleine.

Det gjekk ikkje lange tida før me traff ei dame på ein hest. Idet me passerte, sa eg LA VÆR (som betyr: "ka du enn har lyst til, ikkje gjer det, sjå heller på meg"), og me passerte som om me fekk betaling for det. Det fekk me jo.. Ayla i form av godbitar, og eg i form av ei god passering.

Så fekk ho gå litt laus langs vegen. Eg har vore ganske streng på at me held oss til ei side av vegen, så når ho er laus, går ho langs venstre sida. Ho gjekk og snuste og såg ikkje dama og dalmatineren som kom mot oss langt vekke. Eg fekk kopla henne, og me nådde akkurat ei innkjørsel før dei andre passerte. Då hadde eg funne fram fiskekaka, og ho var SÅÅÅ fornøyd!

Me hadde ikkje gått så langt før me såg ein kar som luska rundt ein garasje. For sikkerhets skyld gjekk eg over på andre sida av vegen. Me "fiskekaka" oss forbi, og eg lot henne sjølvsagt sladre før ho fekk fiskekake.

Så var det litt jogging mellom lyktestolpane med laus Ayla, før me traff to joggande damer. Ho sladra, og dermed begynte fiskekakeforing i sitt og bli til damene hadde passert. 
Eit stykke til, og så skjedde mykje med kort mellomrom. Først ein kar med to hundar, så ei dame, og så ein ung ung mann som brått kom ut frå ein hekk like foran oss. Då gjekk siste bit av fiskekake nummer to, og eg håpte inderlig at me ikkje skulle treffe fleire på veg heim.

Det gjorde me, men eg hadde visst ein liten bit igjen i eine lomma, og eit eldre ektepar fekk passere mens Ayla sat i sitt og bli og fekk halvparten av det eg hadde igjen av lever, Frolic og tørrfor. 
Det var rett før eg ringte Vetle og ba han hente oss, sånn at me garantert ikkje skulle oppleve noko negativt på det litle stykket med hadde igjen før me var heime, men eg lot det bli med tanken.
Dei siste par km heim, tok eg meg i å gløyme at eg hadde Ayla med. Ho gjekk berre med laust band, rett ved sida av meg, og svart som ho er, ekstra svart i mørkret, såg eg henne ikkje i sidesynet mitt, heller. 

Den siste godbiten fekk ho idet me trødde føtene inn på grusveien som fører ned til huset.

Ein nydelig tur! :-)

Eg oppdaga at eg ikkje lenger treng å belønne med godbitar når me trener på laust band. Det er nok for henne å få komme framover. Ho får jo godbitar når bilane har passert, eller når ho kjem innom meg når ho går laus. 

Til helga skal me på Agilitykurs! Wææææ!!! :-)