Elitesamling, helg 1, dag 1

Nervene må ha vore i høgspenn hjå meg før denne dagen, for eg har nesten ikkje sove i natt. Skrekkfulle mareritt vekte meg halv fem, og etter det fekk eg ikkje sove. Mareritta var ikkje om Emil, berre så det er sagt ;-)

Dagen starta med teori heime hjå Siv, og den første eg møtte på utanfor døra var Nina. Det var litt rart å endeleg treffe denne personen som eg har fulgt bloggen til ei god stund nå, og skjønte liksom ikkje heilt kva som skjedde då eg hadde gitt henne ein god klem :-) Rart med det, men det kjentes berre ut som om det var lenge  sidan sist, i stadenfor lenge sidan ALDRI! ;-)

Etter eit par timar med teori om Motivasjon, Treningstips og litt til, var det på tide å dra opp til Hove for praktisk trening. Sommarfuglane eg hadde hatt i magen kvelden før, var blitt til kamphanar med sporer, og då eg hadde rigga buret opp laaaaangt vekke frå dei andre, var det dags å ta Emil ut or bilen. Han busta umiddelbart, for det var jo hundar ute. Eg måtte bruke nærmare ti minutter (eller det føltes slik) for at me kunne komme oss vekk frå bilen.

Me hadde ikkje sjans til å nærma oss treningsplassen, så me holdt oss godt i utkanten. Han busta og brumma litt, og var veldig veldig høg. Eg kjende att kjenslene i magen, og dei var ikkje gode. Det var ærleg  talt like før eg sette han i bilen og køyrde heim.
Dei andre hadde byrja å trene, ein og ein, og eg fekk hverken høyrt på eller vore med og hjelpt. Me måtte jo halde oss så langt vekke frå dei andre!

Like før det var vår tur, gjekk eg tom for godbitar, og resten låg på buret i nærleiken av dei andre hundane. Difor måtte eg binde Emil til ei trapp og gå frå han for å hente meir. Han sat som ein prest, utan å lage lyd eller buste eller noko, og det var ikkje meir som skulle til før eg ogaugna håp.

Mi første økt trente eg på "fellesdekk", med folk ved sida av (som om dei hadde hatt hundar der), og han syns det var veldig vanskeleg å bli liggande. Me har jo heilt gløymt ut å trene på det også, så det skulle eigentleg berre mangle.
Likevel, då mine tre minutter var over, fekk han endeleg gå i buret sitt. Der sat han til det var hans tur igjen, og då låg  han som ein prest på "fellesdekk, økt 2"! Denne økta hadde eg dessutan bedt om å ha hund ute. Ei roleg fin labradortispe som ikkje ville bry seg om Emil bjeffa på henne, noko han IKKJE gjorde  :-)

Så skulle me trene to og to på ein valfri leik, og Hilde og eg gjekk saman om å trene på Stolleiken. Den går ut på at hunden på eige initiativ skal springe rundt ein stol og komme som ein orkan tilbake igjen. 
Då han fekk komme ut or buret for Stolleiken, hadde eg faktisk ikkje band på han! Det hang rundt skuldra mi, og blei nesten ikkje brukt resten av dagen! Tenk det!

Emil tok dette rimeleg kjapt, syns eg, og han blei belønna med ball som han kom sporenstraks tilbake med. Ein gong bomma eg litt då eg heiv ballen, så den kom litt nære ein av dei andre hundane, men han kikka berre på henne, og snudde rett tilbake til meg! Juhu!!

Så var det litt ein og ein trening igjen, og denne gongen skulle me trene på det lydighetsfolket kallar Mannekengen. Dette er ein øvelse i Eliteklassen som går ut på at ein gir STÅ, SITT, og LIGG kommando under marsj.
Me valde å få hjelp til at Emil nokre gonger går BAK meg. 


 
Fin kontakt under FVF trening. Det ser jo nesten ut som om me veit kva me held på med :-D


Emil har fått ball som belønning og returnerer som ein annan retriever! ;-)

 

Neste økt var å starte innlæring av apportering med dirigering. Her hadde Elin satt ut tre matskåler,( identiske med dei me bruker heime), og la godbit oppi ei av dei på sidene. Emil sprang ut, fant ein pølsebit, og kom tilbake til meg for å få belønning: EI oppbløytt tørrforkule.
Neste repetisjon sprang han ut til skåla att, men tok faktisk ikkje godbiten, berre returnerte til meg. Eg sende ut på nytt, og då kom han attende med matskåla, stakkar.

Han fekk til slutt maaange gode repetisjonar, for løysinga var å ha tørrforkule både hjå meg og oppi matskåla. :-)
Me kom faktisk såpass langt at eg kunne be han stå og bli (kor har han lært DET hen???) ved kjegla, og så dirigere han til den skåla han skulle til.


 
Innlæring av apportering med dirigering. Emil misforstod litt, og apporterte matskåla slik han gjer heime, noko som sjarmerte publikum :-)



Emil stuper oppi skåla.

Under våre pausar sat eller låg han stort sett slik:
 


Flinke flinke hunden min!! *smelt*

To gonger kom det lyd frå buret; to bjeff då ein av dei andre hundane leika med lyd (eg blei LIVREDD for at han skulle bli som Ayla, som aldeles ikkje tålererer at andre hundar leiker med NOKON som helst! Men same hunden leika med lyd litt seinare, og då kom det ingen lydar frå buret)
og ein god del knurring, bjeffing (han sette alle dei andre hundane på mi gruppe i gong med varselskor, unnskyld!!) på ein hest som longsjerte på andre sida av treningsplassen. Same hesten var ingenting å bry seg med då han kom nærmare, heldigvis.

Då praksisdagen var slutt,  kom Nina og Ember bort for å helse på, og eg må sei at Ember er verkeleg lik Emil å sjå til, altså! Han er høgare og har meir luft under beina, og er ein slank og vakker representant for rasen sin! Eit herleg blidt humør på han, og dei har mange av dei same faktene. Det har eg faktisk aldri sett hjå nokon annan hund, så dette syns eg var artig!

Etterpå møttes me hjå Siv igjen, og fekk foredrag av Maria Haugnes om hund og musklar. Eit særs interessant foredrag som sjølvsagt sende ilingar av dårleg samvit opp gjennom ryggrada, men eg fekk med meg haugevis av gode råd om førebuing av skader.

Vel heime var både eg og Emil heilt kaputt, for sjølve kursdagen blei 9,5 timar for meg. Emil fekk kvile litt meir, heldigvis :-) Eg reiste heimefrå kvart på åtte, og var heime att tolv timar seinare. Då stod Vetle og Ayla ved vegen og tok i mot oss, og inne putra tacosen i panna...
Eg måtte legge meg bittelitt på sofaen mens tacosen putra seg ferdig, og ikkje før hadde eg lagt meg ned, så kom både Emil og og Ayla for å fortelje meg om dagen sin :-)

 
Alt i alt har dagen vore fantastisk! Me hadde strålande vær, og eg hugsa å smøre meg med faktor 20, noko eg var glad  for då eg såg kor raude dei fleste var i kjakane under siste teoriøkta om hund og musklar.
Emil trengte berre å lande før han kunne bli med og trene, og det vil eg forsøke å få til i morgon også. Då har eg store planar om å komme litt tidleg for å få rigga meg opp og lufte og bli klar for å starte dagens trening.
Eg har også lært (nok ein gong) at Emil er rask til å lære, og at eg må bli flink til å lage ein fornuftig plan for treninga vår. Det skal eg gjera når helga er over, for eg veit jo også at det blir meir effektiv trening då. Jepp, dette skal bli så bra, så! :-D