Det er farlig med drivhus.

Her sitter eg med knekt hånd, og lurer på kva som eigentleg skjedde i går ettermiddag.

Eg og Vetle holdt på å pusle drivhus (då Vetle opna pakka frå Plantasjen, var kommentaren: “Ikea, go home”), og var ferdig med alle sidene då me blei enige om at vinden var for sterk til at me ville prøve å setje det opp endå.

Difor sette me heller i gong med å ordne til rundt grunnmuren, og fylte opp med grus der det var behov for det. Eg gjekk og rakte og trampa ned denne grusen i takt til “I shot the sheriff”, då Vetle kom med eit nytt stort lass med grus. Eg skulle berre flytte meg litt, og rygga bakover. Der låg det nokre store steinar me hadde flytta på tidlegare, så eg snubla bakover og tok ein liten piruett på veg ned, og landa med heile vekta oppå mitt bøyde håndledd. Smertene likna veldig på dei eg fekk i kneet under sporkurset i 2007. Eg heiv meg rundt mens eg hylgrein, og låg igjen på bakken og vrei meg. Vetle kom styrtande til, med uhemma fortviling og omsorg i stemmen spurde han om eg klarte å reise meg opp. Han visste jo ikkje kor eg hadde slått meg..

Eg klarte å formidle til han kor eg hadde slått meg, og spurte om han kunne hente is å ha på håndleddet. Då Olaug brant seg så stygt på denne turen i 2009, kjøpte me inn sånne icepack posar til å ha med oss i førstehjelpsputa.

Det lindra litt, men verkte grundig framleis, så me ringte til  legevakta og fekk beskjed om å komme med ein gong. Der blei eg sendt vidare til røntgen ved Sørlandets Sjukehus med mistanke om brudd. Etter røntgen då eg sat hjå legen (som forøvrig kalte meg “ei ung kvinne”, og dermed vann min tillit umiddelbart), ymta han frampå om mogleg narkose grunna fragmenter i bruddet. Eg blir alltid kvalm og uvel etter narkose, og håpa sjølvsagt at det ikkje blei operasjon. Heldigvis blei dette ikkje noko av etter CTundersøking.

Då eg skulle få på gipsen, blei eg spurt om eg ville ha farge eller ikkje. Det blei knall raud, og eg var den første som hadde gått derfrå med farga gips, sa ho som la den på. Juhu!!

Dette kunne ikkje skjedd på eit meir irriterande tidspunkt. I helga skulle eg vore i Bø begge dagar for å sjå på og vera dommarelev, men må nøye meg med det siste. Neste helg skal eg til Stavanger på passeringskurs og til røntgen på mandagen. Helga etter er det Stavanger igjen for treningslørdag, og dommareksamen på mandagen.

Og eg må innrømme at sjølv om gipsen er raud og fin, skulle eg gjerne vore forutan… Idag kjenner eg meg forslått og vond, og merker at det ikkje berre var handa som fekk seg ein smell i går..