Herlig dag på skøytebanen!

Joey sin tredje dag som nyoperert. Obs, litt sterke bilder.

Dei siste nettene nå har eg sove på sofaen i stova. Då slikker ikkje Joey på bandasjen, men sover tungt natta gjennom. I dag var han og eg litt seint oppe, og dermed hadde Vetle lista seg inn på kjøkken og begynt på frokosten til oss.

Mens Vetle dekka på bordet, kom Legolas og var usedvanlig kosete! :-)

Etter frokost gjekk Vetle ut i stiv kuling med hundane. Joey måtte få dekka til bandasjen med plastpose. Han er så tålmodig og takler alt eg gjer med han! *smelt*

Seinare blei det tid for bandasjeskifte.

Ellers sitter eg og held på med PIF gåva til Siv. Eg storkoser meg, med andre ord! Vetle er engel og lufter hundar i kulingen i dag, og eg har meldt meg frivilling til å hakke opp alt til tacosen i kveld... Huff, for eit urettferdig bytte.. ;-)

Skøyter er farlig.

Sånn som dette ser eg ut når eg grasiøst går på nyinnkjøpte kunstløpskøyter. Nydelig stil, sant? (1,2 og 3) Svingen mot kortsida gjekk greit. Eg testa ut ein ny teknikk som gjer at eg kan svinge kjappere og på mindre plass, så den måtte læres. (4)

Eg skøyta meg bortover langs kortsida, og der i svingen står to mannfolk. Eg må svinge utenom dei, og plutselig henger noko i skøyta seg fast i isen.

Eg hadde på meg MP3 spelaren, og høyrde på Hans Theessink sin "St. James Infirmary" då eg merker at foten ikkje blir med resten av kroppen framover. Eg merker at eg tryner, men det heile går veldig fort. I det knea traff isen, tenkte eg: "Fanken, der gjekk andre kneet også!"

Lufta blei slått ut av meg, og det var flaut og ydmjukande. Likevel reiste eg meg opp og gjekk to-tre rundar til (ein må alltid opp på hesten igjen etter å ha falt av, vettu). Eg måtte dra meg bort til vantet for å komme meg opp igjen, og eg kjente ingenting som var VELDIG vondt der og då. På slutten av tredje runden, derimot, var det såvidt eg klarte å bøye kneet. Nederlaget reiv og sleit i meg, for eg hadde ikkje det minste lyst til å gi meg akkurat då.

I dag kjennes det ut som om eg har drive med styrketrening på kun høgre sida. Eg har blåmerke på hofta (slik går det når polstringa forsvinner), på begge knea, og veldig vondt i brystkassen. Har nok fått gangsperr der også.
Heldigvis slapp eg å bære Joey nokon stad. Ellers ville eg nok hatt meir vondt enn det eg har. Eg krysser fingrane for at det berre er forbigåande...

På søndag er det på'an igjen! :-)

______________________

Oppdatering Joey: Han har sove stort sett heile dagen. Eg køyrde ned til det døgnåpne apoteket for å handle medisiner til han, men kom ned dit og fant ut at eg hadde gløymt resepten. Måtte difor heim igjen før eg kunne ned og kjøpe det eg skulle ha..Nå på kvelden har han vakna til litt, men ute er han endå svært klengete, men har i det minste tissa masse. Han har også ete i kveld, og fått i seg vatn.

Joey sin dag hos veterinæren.

Då Ayla skulle få vaksinen sin forrige veke, fekk eg dyrlegen til å sjå på klumpen til Joey.
Ho sa at den var blitt så stor nå at den burde fjernast. Derfor bestilte me
time til i dag, og eg sørga for å få fri torsdag og fredag.

Joey på golvet hos veterinæren. Den beroligande sprøyta har
begynt å virke.

Lurer på koss det ser ut i Joey sitt drømmeland...

Eg drog og henta han til klokka var tolv. Då skulle han egentlig vore vaken,
og logra LITT då eg kom. Så sovna han igjen, og ville ikkje vera med meg.

Eg skulle ut og betale, og stod klar med minibankkortet då eg høyrde sår uling frå rommet der Joey låg. Eg ilte inn igjen, og då hadde han reist seg opp på albuane. Eg fekk sjangla han ut i bilen, og sprang inn og betalte... Eller.. sprang og sprang... Sjå neste innlegg..

Operasjonen er ferdig, og eg ville ikkje sette han i buret. Derfor
får han sitte i baksetet, og har lagt hovudet oppå midtkonsollet.
Der sovna han og snorka heile vegen heim.

Joey i stolen sin med halen godt bandasjert. Han har gnuuuurt snuten sin nedi teppet,
og fordi han var kald på halen hos veterinæren, har eg satt på varmeovn til han.
Han skal i alle fall ikkje fryse!

Bilder av litt forskjellig.

PIF gaven fra Siv!! Den kulaste veska eg har sett på lenge!!! Den blei behørig beundra på mandagstreninga i går. :-)

Stakkars Olaug, når eg finner ut at eg vil prøve noko nytt, ringer eg til henne, griner min arme råd, og så har ikkje ho noko anna val enn å vera med. Me var og stod på skøyter på søndag, og fy flate, så kjekt det var!!! Eg skal dit i morgon igjen, og gleder meg som ein unge!

Ayla på trening i går. Ho låg i dekk og bli, og eg ba Solfrid gå litt ekstra nært henne. Joda, ho kikka bort på Buster, men låg dønn i ro og sladra til meg som om ho fekk betalt for det!

I går tok eg bandet HEILT AV når me trente, og då me skulle i bilen igjen, gjekk me forbi dei andre utan band! Joda, ho hadde seg ein tur bort til Kira, men ingen skade skjedde (for meg i alle fall), eg er berre fornøydd at dei ikkje gjenopptok leikinga fra då me gjekk tur i lag. :-)

Mandagstrening igjen!

I posten låg det pakke til meg i går, og det var PIF-gaven fra Siv! Ho hadde sydd hundeveske til meg i eit superkult mønster, og det var lomme oppi den og alt! Godbitar og bæsjeposar fulgte med, og stoffet var lett å vaske og eg kan sette det på fuktig/vått underlag uten at det trekker inn. Bildet kommer seinare i dag, for den var såååååå kul! Tusen takk, Siv!!
Og så hadde ho skrive eit rørande kort, som eg også blei kjempeglad for! :-)

Pakka ting og tang nedi veska og tok den og Ayla med meg på trening. Det er to veker sidan forrige gong, så Ayla var rimelig gira!
Eg hadde knallkontakt fra ho satte foten sin på asfalten og til eg satte ho i bilen igjen!
Me trente på stå under forlengs marsj, og eg trente med henne laus (!) med bandet hengande etter henne, sånn at ho fekk springe til avstandsbelønningen. Der var både små og store hundar ute og trente, og der var også ungdommar som spelte fotball inni ein ballbinge. Ho ensa knapt nok dei folka som gjekk forbi oss, og eg kan ikkje få sagt kor fornøyd eg var med den første økta. Me trente også litt kontakttrening ved framande mennesker, og ho var laus og fin i munnen, og virka ellers avslappa og konsentrert.

Andre økta fortsatte eg på stå under forlengs marsj, og belønna med jutepølse. DEN var stas!! Ho knurra og eg herja med henne og ho stooooorkoste seg! Eg trente mykje lenger økter enn eg pleier, og ho mista ikkje interessen for verken godbit eller jutepølsa.. Denne økta var ho også laus, men eg er ikkje heilt klar for å koble henne av bandet endå, merker eg.
Eg fekk Veslemøy til å ta full tannvisning, men det gjekk ikkje heilt bra. Ho hadde nemlig noko fiskegreier i lomma, og det var mykje meir interessant enn mine kjedelige kalkunpølsebitar. Ayla blei heilt vekke i dufta, så det trur eg eg må trene litt på, ja. :-)

Tredje økta blei det meir stå under forlengs marsj, men nå skulle Ellen Beate klikke for meg, sånn at eg kunne sjå framover, men Ayla likevel ville få presise klikk. Dårlig forklaring fra meg til å begynne med gjorde at det ikkje blei heilt vellykka, men det kom seg etterkvart. Veslemøy kom til, og la merke til at Ayla hadde betraktelig raskare og beinare stoppar frivillig enn når eg sa Tååååååå. Hmm.. merkelig…

Etter eit par kjappe repetisjonar med TÅ! i lysare stemme under baklengs marsj, blei resultatet langt bedre, ja! :-) Det hjelper å ha folk som ser på! Juhu!

Då eg køyrde heimover, bobla eg nesten over av stolthet av den flinke hunden Ayla har blitt! Det var nesten så eg var litt forelska i henne ;-P

Jaja, eg valgte å nyte det så lenge det varte, eg. :-)

Då me kom heim, hadde Vetle bygd trapp opp til senga til Joey. Joey har nemlig hatt litt vanskelig for å gå opp i senga på hunderommet i det siste, og då han fant ut av det med trappa, var det akkurat som om han smilte med kroppen, og stolt kunne gå oppi uten å streve sånn.

I morgon skal ho ha vaksina si, og då skal eg ha med Joey også, for å spørje om den klumpen hans på halen.

Tag Teach seminar i Grimstad.

Turen ned gjekk heilt fint. Ingen dekk datt av, og eg fekk ingen bøter.

Klokka var rett over sju då eg kom fram til Siv. Tilfeldighetene ville det slik at ho akkurat skulle ned på togstasjonen for å hente Therese og Tone, så eg parkerte bilen og blei med ned.
Det blei lasagne til middag, og me sat ved bordet leeeenge og prata. :-) Det blei litt seint før me fekk lagt oss, for dagen skulle starte grytidlig på lørdag. I alle fall for dei tre andre. :-P



----------------



Eg hadde med meg splitter ny digital lydopptaker, og tok derfor ikkje eitt einaste notat. Derfor blir det bare stikkord inntil eg har fått høyrt gjennom igjen.

Theresa gjekk gjennom filosofien bak tagteach. Det er som med klikkertrening, så ikkje så mykje nytt akkurat der. MEN!!! I tagteach kan ein faktisk vise eleven kva ein meiner, snakke med eleven for å spørje om dei treng fleire repetisjonar på eit spesifikt tagpunkt, me kan fysisk plassere eleven slik tagpunktet er, me kan vise sjølv kva me er ute etter, og eleven trenger ikkje belønning etter kvart tag(klikk). For voksne er det belønning i seg sjølv å få følelsen av å mestre, eller følelsen av suksess. Sjølv om tag'en berre er ein lyd, kjennes det deilig å høyre det, og musklane husker utrulig godt kva dei gjorde då tag'en kom.

Eit tagpunkt skal vera kort og konsist. Helst inntil ti ord. Det skal ikkje innehalde EG, DU, OG. Det skal vera nøytralt, men positivt.

Eksempel.
Eleven er ein mann som ikkje klarer å halde handa vekk frå godbitlomma før han klikker for at hunden setter seg. Han gløymer det ut heile tida, og handa i lomma blir dermed eit signal for hunden om at den skal setje seg.
Eg seier til mannen: Tagpunktet er: hold håndflatene inntil låret.
Kvar gong mannen gjer det, tag'er eg han for det.

Han får det likevel ikkje til. Det er for vanskelig.

Eg tar vekk hunden, så får han stå der og late som om han klikker for at hunden setter seg.
Eg gjentar for han at tagpunktet er: hold håndflatene inntil låret.
Han klarer då fem tag etter kvarandre, og eg ber han hente hunden igjen.
Eg gir han same tagpunkt, for nå har situasjonen endra seg, og han er derfor ikkje klar for noko vanskeligare endå.

Han held nå armen roleg ved sida av seg, med håndflatene inntil låret, og får ein hund som er meir fokusert på augekontakten enn på kor handa er.

Etterkvart vil eg tagge mannen for at han byter på kva lomme han henter godbiten frå, og då treng han ikkje lenger tag for å halda handa vekke frå godbitlomma.

I denne situasjonen er det å lukkas den største belønninga for mannen. Han treng ikkje nødvendigvis sjokolade eller anna materiell belønning.

Eg trur at når det gjeld tagging i ein situasjon der personen ønsker å mestre noko, er det belønning nok å lukkas.

Dersom det er adferd som skal endras, trur eg at andre forsterkerar må til. Eg har f.eks bestemt meg for noko å tagge for. Og kjenner at det er ikkje nok for meg å mestre. Derfor har eg sagt til meg sjølv at når eg har 30 tags, kan eg ta eit glas SoloLett til frokost dagen etterpå. Vanligvis drikk eg vatn til frokosten, så dette vil vera ein stoooor forsterkar for meg.

Vel, tilbake til seminaret.


Eg traff endelig Kari-Anne! Juhu!! Kjempekoselig!!
Traff også Hedvig fra trenerutdanningen i fjor! Også kjempekoselig!!


Lørdagskvelden blei det taco med lefser, og kjedelig nok blei eg mett etter bare to! Det var liksom over så fort! :-/ Men deeeeilig mat, og me køya klokka ti. Siv, stakkars, begynte å gjespe allerede klokka halv ni... :-)

Søndagen var det ein god del mindre teori, og når eg tenker meg om, husker eg ikkje så mykje av akkurat det sånn her og nå. Men eg og Hedvig gjekk saman i gruppearbeid, og endte opp med ein danserutine som eg fekk baklengskjede på henne. Det funka faktisk! Må prøve det på Silje og Elisabeth!



Diplomutdeling og avslutting og halv fem sat eg i bilen og fant ikkje ned til motorveien sjølv om eg brukte gps. Dei jæskla sørlendingane skilter jo så dårleg!! For det har i allefall INGENTING med dårlege orienteringsevner hos sjåføren å gjera! Nehei!

Forresten, i går då eg køyrde heimover, sat eg og irriterte meg over sneglesjåførar. Eg banna og steika over at eg aldri fekk med meg når midtlinja i vegen fortelde meg at eg kunne køyre forbi. Vetle har nemlig lært meg at når den stipla linja i midten ser ut som på dette nydelige bildet eg har lagt heilt åleine, betyr det at om eg ikkje ser bilar lenger framme (eller lyktelys når det er mørkt), er det tryg og oversiktlig å køyre forbi.
Fleire gonger gjekk eg glipp av sjansar til å køyre forbi, og banna og steika like godt kvar gong.

Så slo lynet ned i hovudet mitt, og eg kom på kor eg nettopp hadde vore. Eg begynte med å seie: "Tagpunktet er: Følg med på den stipla linja". Eg sat jo ikkje med klikker i bilen, og så lenge me ikkje skulle klikke for noko, skulle me heller bruke -fokuseringspunkt- og tagulatoren. Det gjekk ikkje lange tida før eg raaaaste forbi og la merke til endringar i den stipla linja heile tida! :-) Juhu!!
















Siv, Elin og Eva ser ut som om dei har det kjempekjekt!!






SÅ lenge varte DET..

Hedvig har augene igjen, og og skal komme seg forbi hindringane ved hjelp av vel formulerte tagpunkt.

Cecilie har fått bind for augene og blir lært opp som blind til å stoppe opp når ho dulter borti ting.

Siv ønsker å lære å slå hjul, men er redd for å tippe over. Her står ho og får tagpunkt frå Theresa.

Bør eg ta eit hint?

Eg skal køyre nedover til Grimstad i dag, for i morgon skal eg på Tag Teach seminar! Gleder meg heilt vanvittig, men begynner å lure på om eg egentlig BØR dra.

I går kveld skifta Vetle dekk på bilen. Han skulle også skifte lyspærer, men hadde visst bare ei pære. Derfor har eg nå to ulike pærer, ei gul og ei kvit. Jippi.

I dag morges, då eg skulle ut med hundane, såg eg at det var frost på bilen, og ville starte den på forhånd så den var varm og defrosta til eg skulle køyre på arbeid. Det var litt enklare sagt enn gjort, for eg fant ikkje nøklane. Ikkje uvanleg til å vera meg, men eg ante vel at det kan hende ikkje var meg som var rotekoppen denne gong. Ringte til Vetle, og joda, han hadde nøklane mine i jakken sin. Han skulle komme med ein gong.

På resten av lufteturen skjønte endelig Ayla at "TÅ" når ho går ved sida av meg er det same som "TÅ" når eg går baklengs og ho går etter meg. I dag kunne eg veksle mellom TÅ, SITT, LEGG DEG, og ho valgte rett kvar gong! :-) Ho stopper heller ikkje opp av seg sjølv så mykje lenger når me går FVF. Eg har lenge strevd med tankar om at eg gjer noko feil, sidan ho nektar å skjøne kva TÅ betyr, og Kathy Sdao sine ord har kverna om og om og om igjen inni hovudet mitt, om at det å legge på signal er kjedelig arbeid, og at det må gjerast nøye. Derfor har eg tenkt at slikt ligger ikkje for meg, men eg prøver meg likevel, og plutselig i dag datt det altså på plass hos Ayla til tross for min inkompetens! Juhu!!

Vel, Vetle kom då heim omsider, og eg stressa ikkje over at eg blei for sein. Det har ingenting for seg, for nøklane kom ikkje fram fortare om eg stod og irriterte meg/stressa/banna/steika/hylskreik. Rett før eg skulle sette meg inn i bilen, kom eg på at eg skulle bare sjekke at eg hadde korthaldaren med meg (ALT ligg inni den), og leita gjennom veska. Fann den ikkje.
Vetle blei med inn for å leite, utan hell.
Kom ut i bilen igjen, leita gjennom veska EIN gong til, og der låg den. I ei anna lomme enn den vanlege.
Så kunne eg køyre.
Ca 500 meter, før ruta dogga sånn at eg måtte stoppe for å tørke den.
Vetle køyrde jo bak meg, og brått, som tatt ut av lufta, stod han ved vinduet mitt og lurte på kva som var gale. Eg skvatt sånn at eg nesten begynte å grine! Han lo jo, som vanlig, og fekk konstatert at eg framleis var i live. ;-)

2 km seinare skulle eg rulle ned vinduet. Då datt sveiva av! Eg sat plutselig med den dingsen i handa! Blinka inn til sida, og Vetle gjorde det same. Han fekk satt den på igjen, og så kunne eg endeleg køyre til jobb. Eg kom 20 minutter for seint.

Hadde eg ikkje visst betre, ville eg sagt at det var fredag den trettende i dag, eller at NOKO prøver å fortelje meg at eg ikkje bør køyre i dag.
Det vil vise seg på slutten av helga, vil eg tru...