Dagane går, og Emil veks inn i personligheten sin. Han er ikkje glad i å vera åleine, så i dag ringte eg Gry Løberg for å få nokre tips til forebygging. Ho hadde (som eg visste) eit vell av tips, så no i ettermiddag flytta eg buret til Emil ein meter vekk frå min faste plass i sofaen.
Tidlegare har eg passa på å lukke att døra når eg går inn i eit anna rom, men frå no av må det skje oftare.
Forebygging er mindre arbeid enn reperasjon, slik er det berre. :-)
Ellers har Ayla tødd skikkelig opp til Emil nå. Ho kan invitere til leik, og lar han ta tak i enden av ballsnora og drakamper med han. Sagt i beskrivande ord: Ho står i ro medan han drar for harde livet og Ayla kikker på han med undring og humor. Men våge han om han kjem nært når ho ligg med ein av skattane sin (dorull eller papir)! Då knurrar ho frå magen så me omtrent kjenner det ristar under beina på oss. Ein gong tok han ikkje hintet, og då brølte ho skikkelig til han. Eg skvatt skikkelig og tenkte at han nå enten blir drepen eller så overlever han. Ho var ikkje i nærleiken av å vera borti han, så han overlevde altså. Eg tenkjer at slikt må han dessverre tåle av Ayla, og det gjer han heldigvis. Han ser ikkje ut til å bry seg ein døyt når ho murrer. Han forstår kva ho seier, sjølv om det for oss høyres ut som om ho næmast fortel han om allslags grusomme måtar å drepe han på.
Mandag skal han få vera med på rallytrening og få helse på ein haug med folk med godbitar, og i morgon kjem Krissi på besøk. Eg merker nemlig at han er litt tilbakeholden på folk, og kjenner at panikken stig. Eg vil jo helst hatt han i overkant ivrig på folk, men reknar med at det går an å gjera noko med dette endå.
Enn så lenge klapper eg meg på skulderen og seier "Det skal nok gå bra, Kari Anne. Bare vent og sjå"
Og i dag er det nøyaktig to mnd til me overtek huset vårt :-D
Hjemme alene slet jeg med også... Fikk mange gode tips av May Brit. Med mye trening og tålmodighet så gikk det fint.
SvarSlettNår det gjelder folk er det bra du har så mange å "ta av" som han kan få møte kontrollert. Også skal dere vel snart begynne på valpekurs? Der får han møte mange rare folk :-) Jeg er sikker på at det går fint!
Ja, det går heilt sikkert fint. Eg er nok bare hysterisk :-)
SvarSlettMå da bare være fint med en valp som ikke tar helt av på folk? Skjønner at du ønsker deg en motvekt til Ayla, men prøv likevel å se den posistive siden av en måtelig sosial hund: enklere å få lydig på innkalling blant annet ;)
SvarSlettSer ut som de to har blitt gode venner :O)
Med kjenskap til ekstrem seperasjonsangst, så ja, det e møje bedre med forebygging enn reperasjon. Rep tar så fryktelig lång tid, for så lite framgong.. Men all framgong er rette veien iallefall. Du klarer nok det, at han komme te å kosa seg lika møje heima som Ayla gjere....
SvarSlettKari-Anne,
SvarSlettDet er forskjell på å ikke ta helt av på folk, og ikke ville gå bort til dem :-) Men jeg skal få bukt med det, har mange flinke hundefolk jeg kan utnytte ;-)
Olaug,
Ja, han er bedre allerede. Nå jors eg veldig på å lukke igjen døra når eg går på do eller på kjøkken, og han tyr meir til Ayla nå enn dei første dagane. Tenker dette skal gå heilt fint, eg, men du vett jo dramadronning-faktene mine ;-)
Og det var veldig beroligande å ha Krissi på besøk i dag og få sjå at han bare trenger litt tid før han varmer opp. Nåke generalisering med flinke folk, så tenke eg det løyser seg, det også. :-)