Ein innholdsrik dag for Emil

Dagen starta utrulig bra for min del. Han ville ut og tisse klokka seks, så gjekk me inn igjen og eg prøvde å sove vidare. Det fekk eg lov til, og klokka åtte syns han at eg hadde sove nok. Eg var ikkje heilt enig, men visste han var sulten, så me stod opp.

Ikkje så lenge etter ramla det inn ei melding fra ei eg huka tak i tidlegare i veka då eg køyrde forbi henne oppe i sentrum. Om me skulle la kvalpane møtast? Oh yes!!!  :-)
Ein time seinare kom dei køyrande ned til parkeringsplassen ved Vistnestunet, og ut kom den skjønnaste leonbergerkvalpen EG har sett :-) Han oppførte seg slik kvalpar skal oppføre seg, mens Emil var ein smule meir forsiktig, kan ein seie om ein vil beskrive reaksjonen hans på ein smigrande måte.

Det tok likevel ikkje så veldig lang tid før halen kom opp og han vågde seg på å sleppe seg laus saman med Apollo, som den andre heiter.

Etter all den leiken hadde eg forventa ein rimelig heftig raptus (kvalpen spring villmann og ser nærmast galen ut i augene), men kule Emil kom heim, og gjekk rett og la seg til å sove. I nesten to timar! :-)

_______________________________________________________________

Utpå ettermiddagen, etter soving og mating, skulle me til Ålgård ein tur. Men først måtte me sette skilleveggen inn i buret igjen. Dermed måtte ein haug med saker og ting ut av bilen, og mens me holdt på med det, gjekk Ayla og Emil laus og koste seg ute. Det blei litt aktiviteter bortpå Tunet, så me satte Ayla inn og Emil fekk vera ute åleine. Han la seg på burteppene som låg ute på grusen, og der sovna han jammen :-) Ute!! :-)

Første tur i buret gjekk over all forventing! Han klynka i ca fem sekunder før han la seg til å sove baki der. Eg sat i baksetet i tilfelle han skulle trenge ei trøystande hand, men han kule Emil klarte seg på eigahand.

Vel framme på Ålgård var Lea litt skummel med ein gong, men det gjekk seg raskt til. Då Tanja fekk komme ut, var det kjærleik ved første blikk. Ho er mindre enn han, og dei sprang og leika og stooorkoste seg!

Då det såg ut til å vera nok, gjekk me inn for kake og kaffi, og Emil gjekk rundt og snuste littegranne. Då Tanja fekk inn på rommet sitt for at me skulle sjå kor lang tid det gjekk før Emil roa seg av seg sjølv, må eg innrømme at eg nesten blei rørt av han. Han sovna pal ved sida av jakka mi, og der sov han til me skulle køyre heimover, til tross for at Lea lo og hylte litt og kraup på golvet og var slik dei fleste 2,5 åringar er :-)

På veg heim, stoppa me hjå Ghita og fekk henta nokre skiltholderar til Rallylydigheten, så der fekk han også helse på folk :-)

Vel heime, la han seg nok ein gong til å sove, og det har han stort sett gjort heile kvelden.

På siste luftetur, traff me husvertane utforbi her, og dei var skumle i mørkret.
Han er ni veker i dag, så det er heilt naturleg at ikkje ALT kjennes like trygt. Han treng gode opplevingar og trygge erfaringar.