Kvalpetåke, eit heilt nytt begrep for meg.

Ja, då har Emil vore norrbagg i fire dagar. Og eg må bare sei det med ein gong: Begrepet AMMETÅKE kan overføras til KVALPETÅKE utan problem. Eg har aldri hatt det første, men vil tru det kjennes omtrent slik eg har det nå. Eg gløymer ting, klarer knapt å konsentrere meg om ei halv side i boka mi og har ikkje orden i sakene mine. Det som kjenner meg, veit at dette er IKKJE meg. Derfor må eg berre advare med ein gong til dei som faktisk leser det eg skriver (og ikkje berre ser på bileta): Det er STOR fare for gjentaking, for eg hugsar ikkje kva eg har skrive før, og eg har ikkje tid til å sjekke før eg postar.

Til nå har Emil vore ein kul kar. Han er vakker og modig, undersøkande, nysgjerrig, matvrak, kosete, sosial, tålmodig, leken og..... har eg nevnt vakker?

Han får mat fire gonger om dagen, men skulle gjerne hatt meir om det hadde vore opp til han. Ute som inne får han sin eigen mat som belønning for å komme til oss når me plystrar. Kjedelig, syns du? Det syns ikkje Emil!  Halen går som ein pisk når han får ein liten tørrforbit. Han har fått smake skinke, pølse, karbonade, leverpostei, Frolic, men berre i små små små ørsmå mengder.

Retrieveren i han er der allereie. Dersom eg kaster den litle leika hans nokre meter bortover golvet, spring han og hentar den og kjem til meg med den og så leiker me litt med den. Eg har ikkje kasta så veldig mange gonger, men dei gongene eg har gjort det, har han altså kome rett tilbake til meg med den.

Ute har han vist seg å ha snute for katteskit. Og det fins det mykje av, sidan Ayla har vokst frå det, og Joey heller ikkje er her til å fjerne den ;-)

Emil kan brått få eit rart uttrykk i trynet, så åbegynner halen å gå, og snuten går ned, og så leiter han seg fram til ein saftig katteskit som nærmast går ned på høgkant. Mmm.. snadder..

Hvis noko uventa skjer, kjem han til meg og set seg ved sida av meg, eller bak meg. Der sit han og observerer ei lita stund før han går fram og undersøker det som skjedde. Om han veltar noko overende, går han tilbake og undersøker kva det er.

Han er elles heilt ulik Ayla som kvalp. Ho sov omtrent ikkje, mens Emil kan sove fleire timar i strekk. Ayla hadde uendelig tålmodige Joey å henge med. Ayla har begynt å bli litt betatt av Emil, men har langt igjen før ho når Joey til knea når det gjeld tålmodighet.

Ein annan skilnad er at han oppsøker oss for nærhet. Og syns det er heilt ok å bli strøken og kost med når han er litt trøtt og sigen. Ayla var halvanna år før ho syns det var greit.

Det er utruleg artig å legge merke til alle skilnadane mellom dei to,

Noko dei har til felles er at eg ikkje kan bevege meg frå sofaen før kvalpen vaknar og er i full vigør igjen. Eg har med andre ord sofa-arrest når han kvilar. :-) Huff, for ei skjebne...

I går traff eg ei dame i sentrum her oppe med ein åtte veker gamal leonberger kvalp, og ga henne kortet mitt så ho kunne kontakte meg i slutten av veka. Dermed har Emil fått ein jamngamal leikekamerat som bur i området her. :-)

_______________________________________________________

Emil fant seg godt til rette på sofaryggen, men det er jo ikkje akkurat den mest praktiske plassen for han å ligge når han blir litt større. Det ser unektelig NYDELIG ut å ligge oppå der, så eg syns eg er bittelitt ondskapsfull når han nå ikkje får ligge der lenger.

Bandet han har på seg er heimelaga. Ei remse fleecepledd, og så litt svart makrame utpå. Funker heilt fint det, enn så lenge :-)

_______________________________________________________

Ayla har ein sånn herlig måte å ligge på teppet sitt på.. Med beina i kors :-)

_______________________________________________________

Her ser han så vaksen ut, syns eg..

Emil har fått seg sele. Bomma ein smule på størrelsen, men tenker at det funker fint når han bare får vokst bittelitt. Her er han ute på tur bort til Vistnestunet saman med Vetle. Me bærer han bort, og så får han gå sjølv tilbake igjen.

_______________________________________________________

Ungdomssosialisering.

Me er så heldige at husvertane har tre gutar som er vande med hund, og han her var kanonflink! Tålmodig, rolig, og syns at Emil hadde så god ånde :-)

_______________________________________________________

Overtrøtt og veit ikkje heilt kor han skal gjer av seg. Då er det best å forsøke så godt ein kan å begrense skader på interiør til eit minimum. Det nyinnkjøpte tøyburet er utrulig godt å tygge på, syns Emil!

_______________________________________________________

Men 98% av dagen er han så skjønn at hjarta mitt renn over av stolthet og glede og spenning over kven denne vakre karen kjem til å bli.

_______________________________________________________