Sosialisering og miljøtrening av Emil.

I går på rallytrening hadde eg bedt om å få bruke ti minutter på sosialisering av Emil, og heile åtte stykker sa ja til å hjelpe med det!

Eg var ikkje heilt sikker på korleis dette skulle gå, sidan han har vore litt forsiktig av seg her heime når han har truffe folk. Beina blei litt gele då Vetle kom køyrande og alle hjelparane stilte seg opp.

Vetle hadde med seg maten til Emil, og ein  god pose små bitar av Godbitpølse frå Agder Forsenter.

All nervøsiteten min blei gjort til skamme i same sekund som han entra banen. Han sprang gladelig bort til alle som hadde mat å by på, og han foretrakk faktisk maten sin.

Og eg trur ikkje eg overdriver når eg påstår at han sjarmerte dei med vakkerheten sin :-)

Det var såvidt Vetle fekk han ut or bilen då dei kom heim i går kveld.

Her er eit bilete av Emil som blei trøytt av å vente på maten

Neida, han sover ikkje.. han slikker skåla som har stått tom i mange timar - i håp om at det skal produsere mat ;-)

_____________________________________________________________________

_______________________________________________________

I dag, etter frokost og frokostlur, køyrde me opp i sentrum og gjekk oss ein liten tur. Det var første gong i gater med bilar og folk og fortausutstillingar.

Kule Emil syns dette var storveies, og helste på ein mann i elektrisk rullestol, og dei to damene som gjekk i lag med han, ei lita jente han fekk godbitpølse av, og det køyrde bilar forbi og folk passerte oss, og han fekk gå over ei fortausrist. Då me kom attende til bilen, satte han framlabbane oppå skjermen og ville inn i buret.

Då me kom heim, kom husverten og toåringen ut, og Emil fekk gå og helse. Då var det IKKJE skummelt, bare kjekt. Toåringen var litt skummel då han kom baklengs ned trappene, men Emil stilte seg på trygg avstand og gjekk bort og slikke han i ansiktet då guten hadde satt seg rette vegen. Mens toåringen sprang og virra rundt oss, belønna eg Emil for å halde seg i nærleiken av meg. Det endte opp med at han sat og kikka på guten og kikka opp på meg kvar gong guten passerte :-)

Eg merka at det begynte å bli nok, så me gjekk inn og han fekk mat. Etterpå klarte han ikkje å roe seg, så etter ein tissetur og litt raptus på stovegolvet, tvangskvilte eg han inne i buret hans.

Tvangskvile er å løfte han inn i buret og så setter eg meg på kne utanfor så han ikkje slepper ut. Eg gjer ingenting, seier ingenting, koser ikkje med han, eg berre sit der. Det tar aldri meir enn to-tre minutter, så ligg han og søv. Eit par gonger har han prøvd å komme ut, og då berre løfter eg han inn igjen.