Emil og vippa.

Vetle var så snill og laga agilityvippe til meg for ei stund sidan, med mål om å få Emil over den og kunne tjuvtrene før eit eventuelt agilitykurs.

Første gongen Emil prøvde, vågde han såvidt å setje EIN fot oppå, og eg kunne heilt tydeleg sjå kor han strevde og kjempa med seg sjølv for det vågestykket. Nokre dagar seinare, vågde han å setje TO føter oppå, mens Ayla sprang over vippa som om ho aldri hadde gjort anna.

Tredje gongen eg tok fram vippa, ville han ikkje oppå i det heile i starten, men klarte til slutt å ta nokre steg med frambeina oppå vippa, men bakbeina i bakken. Han var ikkje redd når vippa slo i bakken når Ayla gjekk over, og han kunne også sette foten oppå i feil ende uten å bli redd av smellet han laga.

I dag, fjerde gongen eg prøvde, bestemte eg meg for å ikkje gi meg før han hadde alle fire føtene oppå vippa.

Han jobba og jobba sjølv om han syns det var litt sånn derre "Uææææ" og kjekt samtidig. Han fekk til å stå med alle fire føtene oppå vippa, då med framføtene jamt med midten. Eg ga og ga på godbitar før han til slutt hoppa ned og fant seg ei lita fjøl å bære på. Med den i munnen, gjekk han oppå vippa igjen, gjekk forbi midten så vippa dunka i bakken, og gjekk roleg og fint av :-) Eg jubla og ståka og fant fram ein neve godbitar som han fekk gnafse i seg. Han heiv seg rundt og sprang tilbake til start, og gjekk over vippa endå ein gong. Og endå ein gong! Og endå ein gong! Og plutselig kunne eg be han vente i starten, gå i slutten av vippa og be han komme, og han valde å gå over vippa heilt åleine!

Han trengte tydeligvis litt ekstrahjelp frå fjøla, for det var etter det at det løsna skikkelig :-)

Vippa står på det lågaste hakket framleis, men ein stad skal me jo byrja :-) Eg er stolt og glad over å ha fått det til, og skikkelig kry over Emil som overvant frykten for vippa!