Litt diverse

Det er liksom så lite som skjer for tida, og det er kan hende berre greit.. Ayla er i gullfint humør, og Emil er Emil slik berre han kan.

Sidan sist innlegg, har me fått trent på fellesdekk, FVF, sitje fint framføre altandøra i påvente av å kome ut, setje seg i stol, svømming, og godbitsøk.
Me hadde vore ved Fiskelausvatn for å bade litt då me blei overraska av naboane som skulle grille der. Eg fekk i siste liten hanka Ayla inn i bilen, mens Emil rakk å springe bort til dei nyankomne og væte dei til på buksa. Det blei ikkje så mykje, men han forsøkte å klyve inn i bilen deira, og han var jo klissvåt frå badinga  
Men det er utruleg deilig å ha ein hund som ikkje skal ta alt på to bein!! Håpar eg ALLTID kjem til å setje pris på det!!

Me køyrde difor inn til enden av vegen, der dei fekk eit svæææært godbitsøk, og då dei var ferdige med det, kom først Ayla og la seg ned ved sida av meg, og så kom Emil og sette seg framføre meg. Begge i håp om at eg kanskje hadde fleire godbitar på lager. Eg ba dei gå og snuse litt på eigahand, og då eg såg at Emil var på veg ned i bekken, ropte eg på han, og han kom som ei kule! Dette fekk han pinnedrakamp som belønning for, og etter at Ayla klarte å splitte pinnen i to, ba eg hundane sitje i ro medan eg gjekk og gøymde dei to delene. Emil fant ein først, og kom direkte attende til meg med den. Ayla brukte lenger tid, og spytta ut pinnen på veg til meg for å plukke godbitar ho hadde oversett tidlegare.

Så stod eg og skulle pakke saman stol og godbitar og pinnar og mobil, då Emil sette føtene oppi stolen. Eg belønna, og venta på meir. Stolen haldt på å velte, og han skvatt ned igjen. Eg sa ingenting, og han sette labbane oppi stolen att. Slik haldt han på i nærmare eit halvt minutt, før han kløyv oppi då eg drøyde godbiten nokre sekunder. Der ba eg han bli til eg fekk tatt bilete, og var stolt over korleis han hadde jobba forbi nestenveltinga

Emil har åleine trent på “setje framføtene på stol eller krakk for å komme til godbitar på bordet”

”Hæ, nei, eg vett ikkje kem så har vore oppå der”, sa Emil då underteikna fann desse fotefara på stolen.

Hundane her heime har ein hundestol. Eigentleg er det ei vanleg seng som me har kappa langsidene på, så det eigentleg er ei veldig veldig VELDIG kort seng. Oppi der har me hatt ei hundepute dei siste fire-fem åra. Ayla har trivst godt oppi der, men i det siste har ho nytta den sjeldnare og sjeldnare. Vetle meinte på det kunne vera fordi puta var blitt så sliten og tynn, så eg spurde svigermor om ho kunne hjelpe meg å sy ei ny pute. Det ville ho gjerne, og mondag kom ho hit for å sy pute til “barnebarna”, som ho kaller dei :-)

Inni er det saccokuler, så eit trekk av polyester, og så ytterst er det møbelstoff. Skikkelig fin!! Den var litt uvant å ligge på, men det vil dei nok raskt bli vane med :-)

Det byrjar dessuten å nærme seg plensåing, for no ser det slik ut i hagen:

Eg har vore eit par omgangar med den svære plentromla, men om det er tungt med to hender, er det minst dobbelt så tungt med ei hand. Eg skal få av gipsen på mandag, og då får eg anten reise heim utan, eller så får eg på ny. Det er framleis visse rørsler som gjer skrekkeleg vondt, og eg hovnar framleis veldig opp om eg gjer noko særleg fysisk aktivitet. I tillegg held eg på å få ganglion i høgre handleddet, og den er også ganske ubehageleg og vond til tider.

Ellers rundt i hagen fins desse skjønnhetene å finne:

Dette første biletet er den svære planta i midten då denne var særdeles ung og lita. Eg veit ikkje kva det er, for dei dukka berre opp i bedet i vår, og så samla eg dei på ein plass og ventar spent på å sjå kva det kan bli av det .-)

Akeleier er blitt ein stor favoritt! Denne oppdaga eg laaangt utanfor hagen

Emil og Ayla i leik på altanen, dette skjer fleire gonger dagleg no, i motsetning til ALDRI tidlegare i år.

Valmuer har eg verkeleg fått sansen for!

Plommekart eg håpar kan få vekse seg store og søte og deilige…

Agurk i drivhuset

Eg har ikkje satt inn hyller endå, for det må ned att og få på lister, men enn så lenge fungerer det greit slik eg har satt det opp. Her har eg no tomater, agurk, salat, pasjonsblomst, oljeplante, mimosa, busknellikane mine som Smiley har gravd opp – sånn at eg skal kunne hente frø frå dei og få sådd dei på nytt ein annan stad, og eit par fuchsia.

AD resultat.

Følgande stod å lese på Dogweb i går:








Først tok eg det ganske tungt, og må nok innrømme at eg tok denne nyheten ganske hardt, og la ut melding om dette på facebook. Umiddelbart ramla det inn meldingar og oppmuntringar om at dette ville han sannsynligvis ikkje merke noko til, og at det var mange hundar som var veldig aktive og som hadde alvorlegare grad enn Emil og dei fungerte fint utan halting eller problemer. Heldigvis rakk eg ikkje å begrave med i dystre framtidsutsikter før desse meldingane nådde inn der dei skulle. Og det er eg utruleg takknemlig for!!


I dag kom mailen frå NKK, og der står det at det er berre i venstre alboge at artrosen er. Det betyr jo at høgre er fri, det då  :-)

Vidare står det at “Vanligvis vil en hund med svak grad av albueleddsartrose ikke få problemer med halthet. Hunden kan brukes til alle aktiviteter. Det er viktig at den får jevnlig mosjon og at den ikke blir for tykk.”

Der er nok ingen umiddelbar fare for at Emil skal “bli for tykk”, eller at han ikkje skal få jevnlig mosjon, han som omtrent ikkje er i stand til å gå roleg anna enn når han skal snike seg inn på kjøkkenet for å stjele kattemat frå bordet.

Sett bort frå det, er det sol og sommar ved Ydstetjønn i dag. Armen er framleis til tider vond, me skal så plen i dag, svigermor syr ny hundepute til Ayla og Emil, og eg dansar på altanen midt i sola og syng så høgt eg kan i lag med Dr. Hook som flommer ut or altandøra.


Dette fulgte med diagnosen:

ALBUELEDDSARTROSE
Artrose er betegnelse på kroniske forandringer som utvikles i og rundt et ledd som følge av skjev belastning. Forandringene består hovedsakelig i nedsliting av leddbrusk, fortykkelse av leddkapsel, beinpåleiringer (forkalkninger) i leddkapseltilheftingen rundt leddet og uregelmessig knokkelstruktur under leddbrusken.

Blant mange hurtigvoksende raser opptrer forskjellige former for vekstforstyrrelser som fører til artrose i albueleddet. Dette kan være brusk- løsning (osteochondrose), sprekkdannelser og løse biter, ufullstendig lukking av vekstplater og inkongruens.

Albueleddsdysplasi er en fellesbetegnelse som blir brukt på primær- lidelsene. De primære forandringene sitter i de fleste tilfellene inne i leddet og de er derfor vanskelige å synliggjøre på et vanlig røntgenbilde. Undersøkelser har vist at det er stor sammenheng mellom disse primærlidelsene og utvikling av artrose. Artrose kommer fram på røntgenbilder. Det er derfor artrosegraden bedømmes ved røntgen- undersøkelsen.

Det er vist innen flere raser at utvikling av artroser er arvelig disponert, og at avkom etter foreldre som er fri for albueleddsartrose halter sjeldnere, og får mindre utvikling av artrose enn avkom etter foreldredyr som har forandringer.

Artrosegraden bedømmes som svak grad, middels grad og sterk grad av albueleddsartrose. Svak grad gir sjelden halthet, middels grad og sterk grad artrose fører ofte til halthetsproblemer i perioder, men mange hunder lever et normalt liv med middels og sterk grad. Det er viktig med jevn mosjon slik at leddene holdes i bevegelse og muskulaturen bygges opp og vedlikeholdes. I
perioder med halthet bør hunden holdes i ro i kortere tid før gradvis opptrening startes. Det kan være aktuelt å gi smertestillende medikamenter i disse periodene. Kontakt din veterinær dersom du trenger hjelp.

Oliverbesøk

I helga har me altså hatt besøk av Carita og Oliver, og eg var spent på korleis dei ville gå i lag denne gongen. Emil har  jo blitt litt eldre, og eg trur eg tenkte at han kanskje kunne vera litt hormonell eller pubertal. Han har jo blitt 17 mnd nå, og er vel i rette alderen for slikt.

Fredagkvelden var først Oliver med på besøk til Marit nede på Saga, så det blei ikkje helsing då. Me kom heim så seint på natta at det fekk vente til lørdagen. Men då var det jaggu to som absolutt var nøgde med å sjå kvarandre igjen, ja! Oliver og Emil har jo sett kvarandre med veldig jevne mellomrom sidan Emil var heilt knøttliten, så dei veit kor dei har kvarandre, og sjølv om Oliver syns Emil kan bli litt vel nærgåande av og til, er dei gode vener rett etterpå igjen.

Oliver var ikkje noko fan av Ayla, så ho fekk lov til å sove inne på soverommet vårt istadenfor å vera i stova og kontrollere (med streng hånd) dei to ollehundane Emil og Oliver.

Etter frukost reiste me ned på Agder forsenter og handla for altfor mykje, før me reiste heim att og tok ut vippa som Oliver skulle prøve seg på. Forresten, me gjekk ein bitteliten tur med dei, og Emil oppførte seg sånn måteleg greit inntil han såg ein annan hund som kom gåande. Då brumla han og busta, og eg tenkte at det skal bli heilt greit å gå på passeringskurs i august/september.

Oliver og vippa gjekk rettelig så bra, syns eg, og sjølv om eg fekk filma litt, skjedde det noko med kameraet som gjorde at filmen blei tatt opp i trippel hastighet, og det ser litt rart ut. Derfor har eg ikkje tenkt å legge den ut.

Godbitsøk etter endt arbeid.

Då det var vår tur til å trene, tjuvstarta Emil kvar einaste gong. Etter at eg trente på at han skal springe rundt stolen på Elitesamlinga i april, forsøker han det kvar gong eg stanser opp foran eit eller anna, om det så er rallyskilt, vippa, ei kjegle, eller kva det måtte vera. Forrige lørdag fann eg ut at eg ville la han finne ut på eiga hand at han ikkje fekk belønning ved å springe rundt skiltet, for så å belønne umiddelbart når det såg ut som om han tok seg i å springe framover.
Det same gjorde eg denne dagen. Eg gjekk roleg mot vippa, og kvar gong han styrta fram for å runde den greia i midten, stoppa eg berre opp og byrja på nytt. Etter fem-seks gonger registrerte eg at han tok seg i det, og etter det tjuvstarta han ikkje fleire gonger, og hadde rolige og beherska gjennomføringar.

Medan Oliver trente, stod Emil i band under eit bjørketre, og det fungerte heilt fint. Han maste ingenting, og syns det var heilt greit at Carita og Oliver leika. Det hadde IKKJE Ayla takla.

Eg var dessutan veldig spent på korleis Smiley ville takle å ha ein framand hund i nærleiken, men han sprang ikkje i tryne på Oliver slik eg hadde frykta, og flinke flinke Oliver valgte å gå vekk frå kattane oftare enn han valgte å følge etter dei!! Hæ! :-)

Me har ikkje bedt dei gå og legge seg, dette gjorde dei av eigen vilje.. Det å ligga i sola er deilig, nemlig!  :-)

Etter ei kald ei på plattingen bar det inn for tacos og avslapping, og resten av kvelden sov faktisk hundane henslengt på golvet. I slike stunder er det herleg å vera hundeeigar

Etter at besøket hadde reist heim i dag, la Emil seg til for å sove, og han har ikkje rørt på seg etterpå.

Gode nyheter i fleng

Tida går fort, og den siste veka har det skjedd mykje.

Torsdag var me på Sørlandets Dyreklinikk og røntga Emil sine hofter og albogar. Det gjekk forholdsvis greit, han stressa jo akkurat slik me forventa. Men inne hjå veterinæren lot han dyrlegen undersøke han der ho trengte, og var roleg og flink då han fekk “I don’t care” sprøyta. Me blei der til han sovna, og så gjekk me ut i bilen og venta. Vetle var med, både pga armen min, og fordi han hadde ferieveke.

Då me blei ropt inn så me kunne sitje med Emil medan han vakna, var det ein særdeles trøytt og søvnig liten kar som låg på golvet der inne. Det tok ei stund før han vakna såpass til at han klarte å gå ut. Det som var så rart, var at sidan han hadde fått såpass med dop, var ALT av musklar og hud laust på han. Han hadde til og med svai i ryggen, og det slo meg kor lik Joey han eigentleg er.. På lang avstand var det skummelt kor mykje han likna… og eg fekk klump i halsen…

Emil sjangla framleis då me kom heim, og det var ikkje før på kvelden at han livna skikkelig til igjen.

-----

Lørdag hadde eg avtalt med Marit og Vinja at me skulle trene i lag på hundeklubben sitt område. Det er lenge sidan eg har trent i lag med nokon nå, eg har hatt for mykje vondt i armen til å kunne halde Emil eller leike med han, eller gå noko særleg. Eg merka godt på Emil at de er lenge sidan sist, for han både busta, brumla og sang litt opera då me gjekk ned på grusbanen der.

Etterkvart roa det seg, og me fekk trent bittelitt på det å vera i nærleiken av ein annan hund utan å klikke totalt, FVF, ankomme eit skilt utan å springe rundt det, tannvisning og eit par andre ting som eg ikkje hugsar.

-----

Søndag fekk eg mail om at eg hadde bestått dommarprøven, og at eg nå kan smykke meg med tittelen Dommar i Rally-lydighet! Og kan tru eg blei glad!! Nå er det berre å setje i gong med å planlegge stevner til hausten, både enkle og doble, og i helger  på dagtid. Herleg!!

-----

Mondag hadde eg avtalt med  Marit igjen, då skulle me inn i enden av vegen ved huset her og eg skulle setje opp ein Klasse 2 bane til henne. Dei skal nemleg til hundefestivalen i Sandefjord og gå konkurranse der nå i helga, så ho ville gjerne få trent litt, forståeleg nok.
Eg hadde med Emil denne dagen også, men hadde ikkje planlagt treninga, så det blei stort sett berre tull og fjas.

Denne dagen hadde me dessutan leigd oss minigravemaskin for å få jevna ut jorda på plenen, så medan me var innover og trente, fekk Vetle jobba heilt uforstyrra med å klargjere for plen.

-----

Onsdag leigde me oss ein hengar og var nede og henta over 4 kubikk med hestekompost hjå han som var her og leverte jorda. Han tilbaud oss gratis kompost, og slikt seier jo ikkje me nei til    ;-)

-----

I dag kom resultatet på HD bildene:

Kneppinga i hofta er altså ikkje HD!! Han er pinadø HD fri!! Eg har ein HD fri hund!! Det var ikkje B eingong, det var A!!
Då eg sjekka for tjuande gongen i dag, og resultatet brått stod der, juuuubla eg høgt, og Vetle kom farande ut or badet for å sjå kva som var gale .Gledestårene stod allereie i augene mine, og han var heilt sikker på at eg hadde skada meg på eit eller anna vis. Eg fekk ikkje fram eit ord, eg var så glad og rørt og sånt, men då eg endeleg fekk stotra fram at Emil hadde A hofter, så gliste han også frå øyre til øyre.
Albogane må eg vente på, så eg får håpe at eg ser same bokstaven der    :-)

 

Og i dag var eg hjå frisøren og blei like fantastisk fornøydd som sist eg var der!

 

I morgon kjem Carita og Oliver på besøk, og det gledar eg med storleg til! Eg er spent på korleis det går mellom Ollifanten og svensken… ehm… han er jo ikkje svensk lenger, han er jo norsk.. skal eg kalle han svorsken då?

Ellers går det veldig langsomt framover med armen min. Det er framleis mange ting som gjer fryktelig vondt, og nå er det fire veker sidan det skjedde. Om ti dagar skal eg ta av gipsen for å sjå skikkeleg om bruddet har grodd slik det skal.

Då kjem eg ikkje på meir å fortelje, men nevnte eg at Emil har A hofter?????   *gliiiiiis*

Siste stevne som dommarelev.

Mandags føremiddag sette eg meg og alt utstyret mitt i bilen og vendte nasen oppover mot Stavanger. Eg hadde to puter under armen for å forhindre altfor masse vondt, og det funka gullgodt!! Camilla Läckberg si lydbok: “Havfruen” førte meg raskt og greit opp til Ålgård og middag hjå Olaug, før me køyrde ut til Sola Vgs og traff Ghita halv sju. Banen blei satt opp i høljregn, og sjølv om eg flytta nokre skilt vekk frå dei verste bekkene, hjalp det ikkje så veldig.

Note to self: forsøke så godt eg kan å ordne grusbane til konkurransar.

Å halde paraply med to brudd i armen kan ikkje anbefalas. Skriveplata kom til nytte denne kvelden også, og Olaug var uvurderlig hjelp denne kvelden. Ho pilte til og stod til rådighet kvar einaste gong eg trengte hjelp, om det så var å halde paraplyen medan eg fann noko i bilen. Heilt fantastisk!!

Det blei nokre diskar denne kvelden, og på veg heim tenkte eg at eg nok syns det er FOR enkelt å diske, noko eg nok kjem til å ta opp ein gong det passar seg slik. Eg har lest dei svenske reglane for Rally, og der er det mykje vanskeligare å diske. Nokre av våre diskar kunne kanskje heller vore større poengtrekk i stadenfor disk.

Ghita og mine vurderingar i banane er nok ganske like, så eg er endå meir trygg på dømming nå etter Bø helga enn eg var før det.

Ghita og eg i strålande dommarhumør      :-)

 

Då klokka var eitt om natta var eg heime igjen, og eg skal innrømme at eg var dønn sliten og armen verka temmelig grundig.

Dagen etter skulle eg til kontroll på sjukehuset, og denne legen kunne fortelje meg at litt av årsaken til at eg har hatt så vondt, er at gipsen ikkje har gitt nok støtte. Mhm…. Nok ein gong har eg altså fått bekrefta at eg ikkje berre er pysete. Det seier seg sjølv når gipsen ikkje har gitt nok støtte.

Tirsdags morgon klarte eg endelig å bruke to hender på tastaturet igjen, så nå blir det kanskje litt fleire oppdateringar i bloggen. Juhu!!

Her er forresten linkar som omtaler stevnet på mandag:

http://gunnasheim.blogspot.com/2011/06/garsdagen.html
http://corasblogg.blogspot.com/2011/06/svenska-flaggans-dag.html
http://tyewed.blogspot.com/2011/06/rallystevnet-6-juni-2011.html
http://rallylydighet.blogspot.com/2011/06/resultater-fra-rally-lydighets-stevnet.html

Video av Cora og Gerd Marit:

Klasse 1 06.06.2011 Gerd Marit og Cora

Video av Embla og Gunn:

Klasse 1 06.06.2011 Gunn og Embla

Bilde/videoblogg

Det må nesten bli litt bilder og video igjen, for det er begrensa kor mykje eg gidd å skrive med ei hand når eg er vane med å la begge hendene fare over tastaturet nesten raskare enn eg klarer å snakke… :-)

 

Kristi Himmelfartsdag fekk eg hjelp av svigernor, Tove, til ting eg trengte å få gjort i hagen.
Eg peiker, og Tove planter alt eg har kjøpt, fått og sådd sjølv.


To nye pallebed i bakgrunnen, og haugevis med urner å vatne.


Dette skal forhåpentligvis bli fargerike klattar utover sommaren.


Svigermor nekta å reise heim før drivhuset var oppe, så dette blei også unnagjort mens eg var inne og laga pizza.


Plenen vår var ganske skeiv, så idag kom det over 30 kubikk jord. Litt i meste laget, fann me ut etterpå…


Vetle tar seg ein støyt saft før han set i gong for alvor.


Den nye plattinga mi. Boksane i bakrunnen skal verta sitje/putekassar eller dei kan setjast saman og bli ein benk. Dei lågaste skal bli blomsterkassar.


Medan plenen fekk jord på seg, køyrde eg og hundane innover vegen og bada litt i Fiskelausvatn.


Til og med Ayla vassa lenger enn til anklane i dag!

 

Etter badet køyrde me til endes av vegen og der fekk dei eit svææææært godbitsøk som dei koste seg leeeeenge med :-)



Ayla tok seg ein liten pause i lyngen