I dag har eg ikkje trent her heime i det heile tatt. Me drog ein tur til søster og ungane, og benytta anledningen til trening ved Europrisen her oppe!
Eg stilte meg inntil veggen og Ayla byrja straks å rygge. Ho gjekk mellom fem og sju steg kvar gong. Då me kom til vinkel stoppa ho heilt opp, for rumpa kom jo ikkje lenger! Hallo, liksom!
Me trente litt trav med pinnar også, og det gjekk helt strålende. Så gjekk me over til rygging igjen, denne gongen med vinkel ein annan plass, og då snudde ho kjempefint!
Og mens me stod og rygga slik, kom det ei dame bort til oss. Ho kom smilande bort for å sjå kva me gjorde, og spurde og grov. Eg klikka som et uvær, og håpte at ikkje dama skulle bøye seg ned for å klappe. Ho stoppa nemleg slik at hverken Ayla eller eg hadde retrettmuligheter om det skulle bli nødvendig. Hadde eg sett dama litt før, hadde eg fjerna meg derfra, men eg hadde cap på og såg henne ikkje før det var for seint.
Ayla stod bare heilt i ro, veldig lenge, mens eg klikket som et uvær. Så kom det ETT bjeff, og så var dama gløymt igjen. Dama gjekk då endeleg, og me fekk fortsette å trena.
Då var det at eg falt for fristelsen å teste trav-starten til Ayla (ein er då berre eit menneske). Eg sette bandet fast i kjettinghalsbandet, men ikkje på strup, for då faller Ayla helt saman, men ho veit då i alle fall at det kjennes annleis ut enn når eg har det i det breide halsbandet. Ja, båndet i kjettinghalsbandet, heilt fram under øyrene, armen min strak ut, med litt stramt bånd fra min arm og ned til Ayla, og så byrja eg å gå fort. Eg skal innrømme at eg hadde hjartet i halsen, og frykten var stor for at ho nå skulle komme til å slå over i pass. Eg kikka ned, og såg at ho TRAVET! Utan pinnar! Og eg som ikkje hadde tenkt at eg ville komme dit før torsdag, kanskje!
Eg måtte berre teste EIN gong til med å starte utan pinnane... Og jammen travet ho denne gongen også! Og neste, og neste! Og så klarte eg å sette henne i bilen etter at ho hadde fått den grøne sommarhatten som belønning etter siste gong.
Då me kom fram til Sola, tok eg mi seksårige niese med meg og gjekk ein bitteliten tur med Ayla. Niesa fekk halde i løkka på bandet, og eg holdt lenger nede på bandet. Det er stas å gå tur med Ayla, må veta! Og tidlig krøkes den som god krok skal bli, så seksåringen fekk vite at når Ayla trekker i bandet, så skal ho stanse heilt opp til bandet ikkje er stramt lenger før ho kan gå vidare.
Så trente me litt meir trav, og byrja så vidt på å løpe i ring mot klokka. Det var ikkje bare lett, gitt, med ein hund som bare har sprunge framover! Fant ut at det var best å springe mot noe kantlignende greier, sånn at det ikkje var mogleg å springe rett fram. Det fungerte mykje betre.
Seksåringen var også ypperlig til å trena tannvisning med, så det fekk me også prøvd på.
På vei heim stansa eg ved Europris igjen for å kjøre litt vinkeltrening. Det gjekk så det suste!
Resten av kvelden har me slappa av og fordøyd helgas framgong. Og har funnet ut at me gledar oss så smått til helga då me skal i ilden. Dette kan då bare gå ein vei? Lydighetsdebuten med Joey gjekk jo fantastisk, så me satser på ein reprise på utstillingsdebuten, me.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar