Kvil i fred, kjære Joey.

Joey.
18 desember 1995 - 17. juli 2009

Elskede Joey!
I dag er hjarta mitt tungt og trist
Ei varm og flott sjel har gått bort
Alle som kjente deg, skjønte så visst
at tida di nærma seg fort.

Godt over tretten år gjekk me i lag
på vegar me knapt kunne sjå.
Du stolte på meg, og bar aldri nag,
og var alltid snill med dei små.

År og månader blei veker og døgn.
Eg skulle så gjerne hatt meir!
At tida står stille er berre løgn,
dagane kunne gjerne vore fleir.

I dag svingte vegen din bort frå meg.
Til Regnbogebrua gjekk du.
Der skal me treffas igjen, du og eg.
Og gleda blir stor, kan du tru.

Gjennom vanskar og leik, latter og gråt
var du den som trøysta så raust
Når tårene mine gjor’ pelsen din våt,
kikka du opp så makteslaust.

Det er ikkje mykje du ikkje har sett.
Du har vore med over alt!
Du var alltid nøgd, ja, glad, rett og slett
så lenge du slapp ligge kaldt.

Tilgi meg, Joey, eg ville deg godt.
Eg tenkte på deg til det siste.
Kvila kom til din gamle skrott.
Og det er ikkje få som nå er triste.

Kvil i fred, kjære kjære Joey. Me treffes igjen!