Juletrening hos Amokk

Lørdag var me inviterte på juletrening ved Løddesøl Skule, Emil og eg, og me trossa snøvær og dårlig føre og reiste avgårde med dei beste intensjonar. Målet for dagen for min del var å unngå Mister Brumlebasse, men han er verre enn nokonsinne, så det har eg ikkje lyst til å skrive meir om.   :-(  Er det ikkje slik då, at om ein ikkje snakkar om det, så eksisterer det ikkje? Jo, slik er det, ferdig med det.

Det var ti hundar til saman, alt frå ganske ganske liten boxerkvalp og til ei 12 år gamal herleg golden tispe, alle størrelsar, frå Jack Russel terrier til Grand Danois.

Siv hjalp meg litt med den intense leikinga til Emil, og den snutten kan sjåast her: Filmsnutt av Siv og Emil

Siv har forøvrig skrive eit FANTASTISK innlegg om hundar som blir litt VEL ivrige i leiken, og der er det mange tips å hente for dei fleste. Det ligg her: Blogginnlegg om å ta tilbake kontrollen i lek

Då det var tid for pause, gjekk me inn på skulen og tok med oss det me hadde av godsaker nå før jul, og delte broderlig og søsterlig med dei andre på treninga. Siv og Elin hadde laga til quiz som eg faktisk vant (JUHU), og premien var ei Amokkleike med saueskinn i enden. Emil syns den var veldig veldig kjekk!

Eg hadde tatt med meg rallyutstyret mitt, så eg fortelde litt om rally og sånt og sette opp ein biiiitteliten bane inne der me sat. Etter pausen sette eg opp ein bane på 13 skilt ute, og Siv med Kry og Elin med Spike fekk prøve seg på den. Dei har jo skikkelig flinke hundar, begge to, og klarte banen heilt greit. Eg fekk nok ein gong bekrefta for meg sjølv at i rally er det aller viktigast at FØRAREN veit kva som skal gjerast, og at det å kjenne skilta og korleis dei skal utførast er det som skiljer rally frå vanleg lydighet.  Nyttig kunnskap for meg på seinare rallykurs, altså :-)

Då eg kom heim, hadde Vetle og Ayla vore ute og kost seg i snøen, og Ayla hadde sklidd litt, og dermed begynt å halte VELDIG på venstre bakfoten. :-( I dag er ho betre, men medan Vetle, Emil og eg var ute og måkte litt i dag, hadde ho fått tak i den eine sekken med mat og ete uhorvelige mengder før me såg kva ho haldt på med. Eg ringte veterinæren og spurte kva eg skulle gjera, og ho sa eg kunne gi henne ei ss med salt rett i munnen. Dette skulle få henne til å brekke seg. Eg så gjorde, men kva gjorde Ayla? Ho berre smatta og kikka på meg som om ho ville ha meir.. No ligg ho på golvet og luftar frå begge endar.. Ho ser ut som om ho har ete ein fotball, men dyrlegen meinte på det ville gå godt så lenge me haldt henne i ro. I og med at ho både rapar og fis på rottweilervis, så er det i det minste ikkje fare for magedreining.

Til slutt eit bilete frå i dag.. Me er så heldige at me bur i ein kommune som tilbyr privat brøyting, så me har ein kar som kjem her og freser innkjørsla vår med ein gong det kjem snø. I går og i dag har det kome over 40 cm, og brøytekantane inn til huset ser slik ut nå. P.S. Emil er 60 cm høg, og brøytekantane er høgare enn han