Den nestenstore testen.

Klokka er nå 12:30
I dag har eg bestemt meg for å teste Ayla. Eg skal ta henne med meg opp til sentrum uten å slite henne ut først, og rusle rundt litt der oppe. SÅ skal eg finne ein plass å trene kontakt og stå under baklengs marsj. Målet for i dag er altså å ta henne ut midt blant folk uten å gjer henne sliten først, og så trene litt lydighet med forstyrrelsar.



Slik gjekk det: Det tok litt tid å kle på meg, ordne med kosebein til Joey, kutte pølser, o.s.v., så me parkerte ved skulen fem på ett. Grusbanen var ledig, så eg gjekk der og kosetrente litt med stå under baklengs marsj med avstandsbelønning bak og kontakt før eg mota meg opp til å gå bort mot sentrum. Det har blitt veldig vanskelig å gå med laust band på ukjente plasser, så det tok tid å forflytte oss i dag. Den første utfordringa fekk me rimeleg kjapt. Ei eldre dame og ein unge kom ut frå kyrkjegarden og tok oss igjen bakfra. Eg var ikkje sikker på koss det skulle gå, så eg gjekk litt til sides. Det funka heilt fint. Tilbake på fortauet igjen dreiv ho og snuste langs ein stolpe då eg høyrde kvinet frå ein rakett. :-( Akkurat i det smellet kom, dryssa eg masse pølse på bakken. Ayla reagerte på smellet med halen ned, og øyrene bak, og kikka opp i lufta før ho åt pølsene. Ho fekk det jaga uttrykket då me skulle gå vidare, og eg snudde for å returnere til bilen igjen. Eit par meter seinare kom halen opp igjen, og eg vågde meg på å gå mot sentrum igjen.

Då me skulle passere nokre butikkar, kom ein mann ut frå ei dør, og Ayla slengde hovudet opp mot meg for å sladre. Han passerte bare ein meter frå oss, og det gjekk heilt fint. Eg har funne ut at det hjelper MEG å tenke at personane som kommer i mot har fått instruksjonar frå meg, og at det er eg som skal trene meg i å takle kva enn dei finn på å gi meg av utfordringar. :-) At Ayla liksom bare er ein rekvisitt i MI trening... Då roer eg meg meir ned, og det trur eg Ayla merker.

Neste utfordring kom i form av ein mann og unge på syklar, med ein bokser springande ved sida av. Ayla fekk bittelitt bust, som for å vise at "noko skjer", før ho sladra. Ingen bjeffing, men dei var på andre sida av vegen, så der syns eg me fekk ein GOD passering. Den andre hunden sprang jo, og det ville nok ha trigga reaksjon hos Ayla tidlegare.

Damer, ungar, menn, barnevogner, syklar, bilar, bussar, ALT gjekk greit. Heilt til ein bil køyrde over eit kummelokk. I Ayla sine øyrer lager det den same lyden som rakettar gjer, og det demra for meg at eg nok har gjort meg sjølv ein bjørneteneste med å la vera å trene i slike miljø for å legge mest mogleg til rette for det å kunne få vellukka passeringar av folk. Eg må dermed starte å oppsøke slike bymiljø å rusle rundt i, sånn at ho ikkje gløymer ut korleis ho skal takle alt som skjer.

For kvar gong ein bil køyrde over eit lokk, ga eg leverpostei etter klikket. Eg sette meg på huk inntil ein vegg langs fortauet, og Ayla la seg ned. Bilane passerte og nokre laga kummelokklydar, andre ikkje. Til å begynne med var ho veldig hard i munnen, og stressa litt. Eg var litt i tvil om eg kanskje gjorde vondt verre, men valde å bli sitjande. Etterkvart slappa ho litt meir av og begynte plutselig å tilby hake på handa mi. Då bestemte eg meg for å rusle vidare, og då me reiste oss, var halen oppe igjen, og ho ville snusa på stolpar og husvegger igjen. Eg trur eg valde rett...

Då me kom bort til skulen igjen, trente eg litt innkalling med ball som belønning. Eg la ballen nokre meter ved sida av henne, og ville at ho skulle komme til meg før ho fekk ballen. Det gjorde ho! :-) Neste gong gjorde eg det same, men midtveis sa eg værsågod og så fekk ho bråsnu og springe etter ballen. Tredje gong hadde farten daaaalt, sikkert i påvente av å få værsågod, så den "suksessen" skal eg ikkje gjenta... :-/
Me tok også litt kreativ tenking ved ein levegg før me ga oss.
Då hadde me vore der i ein time! :-)