Prosjekt "Brumlebasse"

Eller Prosjekt Emil.  Kjært barn har mange navn.

Etter brumlinga og bjeffinga sist onsdag på kurs, har eg søkt hjelp hos folk som kan meir enn meg, og fått gode råd til korleis eg skal jobbe med dette her. Surprise, surprise, nøyaktig same måten som med Ayla og folk! :-)
Berre at dette er mykje enklare å jobbe med, tykkjer eg. For MITT kriterie for å klikke og belønne er mykje klarare: Når Emil ser ein annan hund.

I dag skulle Marit, som eg har vore og gått spor med, ha Klasse 1 kurs, og eg spurte om eg kunne komme og gå litt med Emil på parkeringsplassen. Det var ingen problemer, og eg måtte bare komme nærmare også om eg ville det. Sånt er kjekt! :-)

Me hadde kyllingfilet til middag i dag, så eg steikte en ekstra som eg kunne ha med meg ned til klubbområdet. Har eg sagt at eg berre treng å køyre i ti minutter? *gliser*
Då eg kom ned dit og tok ut Emil, reagerte han som han pleier når han kjem til ein stad der det har vore hundar før han: masse bust, stive rørsler, snøfting og veldig på vakt.
Derfor rusla eg innover turvegen eit stykke til busten hadde lagt seg og han var litt meir seg sjølv. Ingen av kurshundane hadde kome ut endå då me kom attende til parkeringsplassen, så eg stilte meg eit stykke frå bilane og venta.

Då hundane begynte å passere og Emil såg på dei, klikka eg og serverte kylling. Klikka og serverte, klikka og serverte, klikka og serverte, klikka og ja... så vidare. ;-)
Han var heilt roleg, ingen teikn til bust eller reaksjon, og slik var han heile økta.
Så fekk han seg ein pause i bilen, og eg gjekk ned og kikka litt på kurset. Marit sa eg måtte bare komme ned på grusplassen og rusle rundt der, hundane der takla det heilt fint.

Eg så gjorde, og han var like konsentrert og roleg som oppe på parkeringsplassen. Innimellom litt sitt og dekk trening, fekk han i tillegg klikk og kylling kvar gong han kikka på hundane. Eit par gonger forsøkte eg å vente han ut når han kikka bort på dei andre, og begge gongene kikka han rett tilbake på meg. Han hadde skjønt ein samanheng, altså. Me gjekk litt att og fram og hovedfokuset mitt var at han skulle få klikk og kylling kvar gong han såg på ein annan hund. Slik sett var kvelden heilt perfekt!

Etter andre økta mi skulle kurset tilfeldigvis ha ein liten pause, så då blei eg invitert inn på hytta til diskusjon og prat. Og eg klarer jo ikkje å tie stille når det blir snakka om lineføring og fri ved foten og belønningsplassering og så vidare.. Det virka som ein skikkelig motivert gjeng, og eg skal nok ned og rusle litt i periferiet igjen neste tysdag også.. I morgon er det kursdag for Emil og meg igjen, og det skal bli spennande å sjå korleis det går då :-)

Når det gjeld kneppinga i hoftene, så er den der endå, og eg krymper meg kvar gong eg høyrer den. Av og til får eg veldig lyst til å forhåndsrøntge, men så ombestemmer eg meg. Eg veit jo ikkje kven som kan lese hoftebilete her nede, heller..