Jesper, den fantastiske sosialiseringshunden!

I dag har Emil og eg vore så heldige at me har fått stifta bekjentskap med ein fantastisk sosialiseringshund. Vidunderet heiter Jesper, og er ein brun labrador på fem år. Han var så klok og fornuftig, den hunden, at då Emil fekk auge på han og begynte å bjeffe, snudde han bare ryggen til og og lot jyplingen få ta ting i sitt eige tempo. Bjeffinga ga seg raskt, men busten, eller pønken, la seg ikkje før etter Emil fekk helse på Jesper. Deretter var det bare fryd og gammen, og me rusla innover til Fiskelausvatn i lag. Emil delte raust med seg når det gjaldt kunnskaper om dei beste gjørmepyttane, og Jesper var raus i sin tålmodighet med Emil.

Emil var ikkje så usikker eller pågåande eller masete i løpet av turen, så det er nok bare den innleiande helsinga som vekker så store kjensler hjå Emil.

Potesokken Emil går med for tida måtte av etter første gjørmebadet, men han viste ikkje teikn til at det plaga han resten av turen.

Vel tilbake i hagen igjen, fekk dei to karane eit lite godbitsøk på plenen, og spylt av seg den verste gjørma. Emil var jo svart frå skuldrene og ned, mens Jesper såg rein ut. Heilt til me spylte av han litt... :-)

Og kameraet var sjølvsagt med, sjølv om bileta ikkje er dei klaraste eg har teke nokonsinne...

 
Emil syns Jesper er fryktelig spennande og eksotisk, brun som han er.



To glade labrador rumper oppover veien.



Eg trur både Emil og Jesper blei litt overraska over at Jesper også tok seg ein svømmetur :-D



Ein fullvaksen og ein 7,5 mnd gammal labrador. Nesten like høge, så det blir spennande å sjå kor Emil endar opp...



I fullt frisprang nedover vegen etter eit gjørmebad.... Det ser ikkje så bratt ut, men det er det faktisk.



Til alle som syns Emil alltid er så kvit og rein... Slik ser han oftast ut på tur. Skitten og lukkeleg!

Og så nokre leikebilete frå plenen (eller det litle som er att av plenen etter oldenborrelarveangrepet)