Kva er det som gjer eit kurs til eit godt kurs? Eller eit dårleg kurs?

Eg har vore på ein god del kurs no etterkvart, og med det i tankane at eg også ein dag hadde draumar om å bli instruktør, har eg forsøkt å legge merke til korleis kurset blir haldt.

Pausar.
Utanlandske instruktørar er 100% flinkare enn norske til å overhalde tider for pause og avslutningar.
Den gong då eg framleis røykte, var det veldig viktig å få pause med jevne mellomrom. Dersom det drog ut fem-ti minutter, blei eg rastlaus og uroleg og fekk ikkje med meg kva som blei sagt. Eg sat berre og tenkte på at me snart måtte få pause.

I dag røyker eg ikkje lenger, men eg tenker framleis at me snart må få pause når eg er på kurs og seminarer.
 Når det gjeld teoridelen av kurs, er det viktig med pausar for dei som skal motta lærdom. Det er ikkje like viktig for dei som skal gi lærdomen, har eg erfart. Kva minner dette meg om? Jo, hundane. Når det gjeld hundane seier SAMTLIGE instruktørar at det er viktig med korte økter og pausar. Me er ikkje veldig mykje annleis der, me menneske. Me treng også korte økter og pausar. Der synder både eg og alle andre instruktørar eg har gått kurs for.

Fokuspunkt
Ein annan feil eg har opplevd frå alle instruktørar eg har vore på kurs med, er at dei er flinke til å fokusere på det deltakarane ikkje skal gjera. "Ikkje straff hunden." , "Ikkje klikk før hunden har begge albuane i bakken.", "Ikkje snakk før du klikker", "Ikkje trykk på rumpa til hunden for å få den til å sitje."
Ikkje ikkje ikkje.

Hjernen vår er skapt slik at den overser alle "ikkje" "nei" "aldri" og andre slike ord. Dei som hjernevaskar folk, kan dette ut og inn. Dei utelater heilt desse orda når dei skal snu tankegongen til ofra sine.

Det som er instruktøren si oppgåve når det gjeld fokuspunkt, er å formulere setningen på ein slik måte at deltakaren får med seg poenget. Denne setninga skal gjentas inni hovudet til deltakaren om og om igjen, og då er det særs viktig at dei orda som kvernar om og om igjen inni der er korrekte og konsise.

Direkte oversatt blir det då:
Ikkje straff hunden - Belønn det du vil ha meir av.
Ikkje klikk før hunden har begge albuane i bakken - Klikk i same sekund som albuane treffer bakken
Ikkje snakk før du klikker - Ti stille
Ikkje trykk på rumpa til hunden for å få den til å sitje - La hunden tilby sitt av seg sjølv

Dette med å IKKJE gjera noko er svært lite informativt. Tenk deg ein situasjon der ein instruktør skal lære deg  å hoppe opp og ned foran ein stol og seier at du ikkje skal setje deg på stolen. Kva slags informasjon gir det?

Dødtid
På eit kurs med mykje dødtid kjedar eg meg. Og når eg kjedar meg, finn eg på andre ting for å IKKJE kjede meg. Som å snakke med dei andre deltakarane om heilt andre ting enn det som føregår på kurset. Eller eg kan  sitje og teikne eller skrive songtekstar,  eller sende meldingar til Vetle på mobilen. Eg lærer i alle fall ingenting. Når kurset er ferdig, har eg ikkje lyst til å anbefale andre å delta ved eit seinare høve.

Kursbeskrivelsen stemmer ikkje overens med innhaldet 
Dersom kursbeskrivelsen seier at det og det skal gjennomgås, så skal det gjennomgås. Dersom eg blir lova at eg skal lære å lage pizza, så er ikkje eg nøgd med kurset om eg berre lærer å lage botnen.

Klokkeslett
Dersom kurskvelden skal starte klokka 19:00, og ikkje alle deltakarane er komne, er det ikkje rettferdig for dei som var der klokka sju å måtte vente på etternølarane. Sjølv om det er høflig av instruktøren å vente på dei som er forsinka, så blir på eit vis dei andre straffa for å kome tidsnok. På slutten av kurskvelden blir ofte alle saman straffa ved at kurset ikkje slutter når det skal pga at det kom seint i gong.

Å jobbe i grupper
Dersom kurset er lagt opp slik at deltakarane skal jobbe i grupper, syns eg det er eit dårleg kurs dersom deltakarane sjølv må vera ansvarlige for å danne desse gruppene. Det vil alltid vera ein og annan som ikkje er blant dei mest utadvendte, og som ender opp åleine eller som føler seg påtrengjande og teit. Sjølv eg som ER utadvendt er ikkje blant dei personane som får meg til å spørje ein vilt framand om me skal vera på gruppe. Mi erfaring er dessutan at det ikkje er få som har valgt å få seg hund fordi det då er enklare å få kontakt med andre. Med eit slikt utgangspunkt i tankane er det heilt urimeleg å legge over på deltakarane det ansvaret det er å sjølv sørge for gruppedanning.

På hundekurs er det altfor lettvint å setje saman to deltakarar som kjenner kvarandre frå før og der hundane er vane med å leike med kvarandre. Dette gjer det vanskeligare for både folka og hundane. Folk lærer ofte meir når dei samarbeider med nokon som ikkje nødvendigvis har same utfordringane som dei sjølve.

Klare instruksjonar
Eg likar ikkje å delta på eit kurs der eg ikkje veit til ei kvar tid kva som skal skje. Dersom instruktøren brått slutter å snakke og deltakarane summar for seg sjølv, ynskjer eg å vite om me har pause nå, eller om instruktøren har gitt ei oppgåve som ikkje eg har fått med meg.

Oppfølging
Dersom eg får beskjed om å jobbe med noko til neste kurskveld, og ingen sjekker korleis eg har løyst oppgåva når neste kurskveld er der, mister eg litt av motivasjonen med å gjera leksa til neste gong. Eg vil ha den gode kjensla med å fortelje at me fekk det til, og eg vil sleppe ansvaret med å ta initiativet til hjelp dersom eg ikkje fekk det til. Eit lite "Korleis gjekk det med leksa?" er nok.

Når alt dette er sagt, er ingen perfekte. Det skadar aldri å undre over korleis ein kan forbetre seg. Og "til lags åt alle kan ingen gjera", men ein kan alltids gjera eit forsøk :-)